ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 458

ตอนที่458การวางแผนยุทธศาสตร์ของหญิงสาว

หรงเย่เงียบไปสักพักเหมือนกับว่ากำลังคิดเกี่ยวกับความเป็นไปได้ของแผนการณ์นี้หลินซีนเยียนยกเหล้าที่อยู่ด้านข้างขึ้นมารินให้กับหรงเย่แก้วหนึ่งแล้วพูดต่อไปว่า“ประมุขหรงหากท่านไม่เข้าถ้ำเสือแล้วจะได้ลูกเสืออย่างไรมีข้าที่เป็นกุญแจสำคัญในการไขประตูอยู่เวลาเช่นนี้ท่านยังไม่กล้าคว้าโอกาสละก็รออีกสองตระกูลได้สมบัติไปแล้วและมีอำนาจมากขึ้นไปเรื่อยๆท่านค่อยลงมือเช่นนั้นมันก็จะยิ่งยากเข้าไปใหญ่จริงหรือไม่?และอีกอย่างเวลา…ชั่วชีวิตของคนสามารถมีกี่ครั้งมีกี่ปี?”

ประโยคสุดท้ายของหลินซีนเยียนบาดลึกเข้าไปในใจของหรงเย่อายุของเขาห้าสิบกว่าแล้วเกรงว่าครั้งนี้เอาสมบัติได้มากกว่าอีกสองตระกูลแต่ว่าเอาสมบัตินี้มาพัฒนาอำนาจให้แข็งแกร่งขึ้นมันไม่ได้สามารถทำสำเร็จได้เพียงแค่ชั่วข้ามคืนหากรอให้ตระกูลหรงแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าอีกสองตระกูลจะแปดปีหรือสิบปีก็ไม่สำเร็จเมื่อถึงเวลานั้นขาข้างหนึ่งของเขาก็ก้าวเข้าไปในโล่งแล้วยังจะสามารถไปไล่ตามอะไรได้อีก?

คนที่สามารถนั่งอยู่เหนือผู้คนในตระกูลใครบ้างที่ไม่มีความทะเยอทะยาน?หากอยู่อย่างขาวสะอาดด้วยไม่ทำอะไรเลยเกรงว่าคงโดนกำจัดออกจากตำแหน่งไปนานแล้ว

หลินซีนเยียนรู้ข้อนี้ดีดังนั้นนางจึงยื่นข้อเสนอนี้ซึ่งสามารถทำให้หรงเย่สนใจอย่างแน่นอน

หรงเย่ยกเหล้าขึ้นมาดื่มจนหมดแก้วดวงตาคู่นั้นส่องประกายแล้วกระแทกแก้วลงบ้านโต๊ะแล้วยิ้ม“แม่นางหลินเกิดผิดที่มีร่างเป็นหญิงแท้ๆหากเกิดเป็นชายเกรงว่าในใต้หล้านี้คงอยู่ภายใต้อำนาจแม่นางหลิน”

“ประมุขหรงก็กล่าวเกินไปถ้าเช่นนั้นความหมายของท่านคือ……”หลินซีนเยียนยิ้มเบาๆ

“ข้าจะเดินทางไปกับเจ้า！”ในที่สุดหรงเย่ก็ตอบตกลง

ดวงตานั้นหลินซีนเยียนสั่นไหวส่องเป็นประกายแต่เมื่อเงยหน้าขึ้นกลับเป็นใบหน้าใสซื่อนางยกแก้วขึ้นแล้วพูดว่า“เช่นนั้นข้าใช้น้ำชานี้แทนเหล้าคำนับท่านแก้วนี้ก็แสดงความยินดีให้กับการเริ่มเดินหมากชัยชนะของพวกเรา

“ดี！”แก้วเหล้าในมือของหรงเย่และแก้วชาของหลินซีนเยียนชนกัน เหล้าหยดลงบนโต๊ะ ลมแค่พัดก็เริ่มแห้งแล้ว

วินาทีนั้นทั้งที่ไม่มีลมพัดแท้ๆเสี่ยวหลงที่ยืนอยู่ด้านหลังกลับรู้สึกเย็นวาบขึ้นมาทันทีเขามองแววตาของหลินซีนเยียนที่ค่อยๆเปลี่ยนไปผู้หญิงที่สามารถยืนข้างกายโม่จื่อเฟิงได้ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ

กำหนดวันออกเดินทางไปยังแหล่งกำเนิดเกิงจีนเป็นอีกสองวันข้างหน้าหลังจากที่กลินซีนเยียนเจรจากับหรงเย่สำเร็จก็ให้คนนำจดหมายไปส่งให้กับประมุขของอีกสองตระกูลภายในจดหมายนางเขียนถึงการเดินทางไปแหล่งกำเนิดเกิงจีนกับตระกูลหลีจากนั้นนางก็ได้ย้อนกลับไปที่นั่นอีกครั้งเพียงแต่เข้าไปถึงแท่งเปิดปิดเท่านั้นและได้พบสมบัติของแหล่งกำเนิดเกิงจีนว่ามีความเกี่ยวข้องกับทั้งสามตระกูลใหญ่และอีกอย่างการเปิดประตูสมบัติสุดท้ายต้องใช้ป้ายประจำของประมุขทั้งสามและเลือดของนางเท่านั้นดังนั้นหากต้องการเปิดประตูสมบัติแหล่งกำเนิดเกิงจีนก็ต้องนำป้ายประจำตัวประมุขของทั้งสามตระกูลไปให้ได้

ความคิดเห็นในจดหมายของนางคือให้คนนำป้ายประจำตัวของประมุขมาเท่านั้นแต่ว่าทุกคนต่างรู้ดีป้ายนั้นไม่ใช่จะให้ใครไปก็ได้ดังนั้นนางไม่ได้กล่าวรายละเอียดมากนักแต่ก็รู้ว่าประมุขของทั้งสองตระกูลต้องเดินทางไปด้วยตัวเอง

บางทีนางอาจไม่ได้กล่าวสมบูรณ์มากนักแต่ว่าสำหรับผู้นำตระกูลนั้นสิ่งที่ไม่ขาดคือสติปัญญาความมั่งคั่งนับหมื่นนั้นไม่ใช่แค่สะสมขึ้นมาได้อย่างง่ายๆโดยเฉพาะตอนนี้มีสิ่งที่พิเศษเช่นนี้

ตระกูลเหล่านี้จะผ่านอะไรมามากมายถึงแม้จะต้องฝ่าอุปสรรคขวากหนามก็ยังคงต้องการยืดสิ่งเหล่านั้นณเวลานี้ไม่มีตระกูลไหนที่ไม่ต้องการสมบัตินี้

หลินซีนเยียนกล่าวว่าสมบัติเหล่านี้เป็นสิ่งที่บรรพบุรุษของพวกเขาเหลือไว้ให้พวกเขาไม่สนใจว่าจะด้วยผลประโยชน์หรือศักดิ์ศรีก็ตามพวกเขาจะไม่มีทางยกสิ่งที่เดิมทีควรเป็นของตัวเองให้ผู้อื่นเด็ดขาด

“ดังนั้นพวกเขาต้องมาอย่างแน่นอน”หลินซีนเยียนที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ภายในลานยื่นมือออกไปรับใบไม้ที่หล่นลงมานางอธิบายสาเหตุที่เขียนไปให้เช่นนั้นให้กับเสี่ยวหลง

เสี่ยวหลงยิ่งฟังก็ยิ่งตกใจเหมือนเห็นภาพอู่เสวียนอ๋องทับซ้อนบนตัวของหลินซีนเยียนภายในตัวของพวกเขาต่างก็มีความสามารถในการวางแผน