ตอนที่461ความผิดปกติ
“ประเทศหนานเยว่และประเทศเป่ยหมิงจะสู้กัน?”หลินซีนเยียนพูดด้วยน้ำเสียงแปลกใจประเทศเป่ยหมิงและหนานเยว่อาจจะมีปัญหาตรงชายแดนเล็กน้อยแต่ไม่เคยมีปัญหาใหญ่อะไรเมื่อตอนโม่จื่อเฟิงเป็นแม่ทัพได้ลงนามยุติสงครามขอเพียงโม่จื่อเฟิงยังดำรงตำแหน่งอยู่ประเทศเป่ยหมิงไม่กล้าเคลื่อนไหวแน่เว้นแต่…
ชายหนุ่มเห็นหน้านางครุ่นคิดเช่นนั้นจึงอธิบายต่อว่า“จะไม่สู้กันได้อย่างไร?เมื่อก่อนประเทศหนานเยว่มีเทพแห่งการสังหารอยู่ไม่ใช่เพียงประเทศเป่ยหมิงแม้แต่แคว้นหมันก็ยังไม่กล้าเข้าไปยุ่งแต่ว่าเจ้ารู้หรือไม่ว่าเทพแห่งการสังหารกลับตายแล้วข่าวลือกันว่าถูกคนของประเทศเป่ยหมิงฆ่าดังนั้นทั้งสองประเทศคราวนี้คงได้ก่อสงครามอย่างแน่นอน”
“เทพแห่งการสังหารที่เจ้าพูดถึงใช่…โม่จื่อเฟิงหรือไม่?”หลินซีนเยียนหน้าซีดจนถึงตอนนี้เมื่อพูดถึงสามคำนี้ที่ไรในใจของนางก็เจ็บปวดขึ้นมาทันที
ชายหนุ่มพูดขึ้นว่า“ใช่เหมือนอู๋เสวียนอ๋องจะมีชือเรียกเช่นนี้นะคนที่มีอำนาจของประเทศหนานเยว่ไม่มีแล้วสงครามครั้งนี้ไม่รู้ใครจะขนะใครจะแพ้แต่ก็ช่างเถอะขอแค่ไม่ส่งผลกระทบต่อแคว้นหมันของเราก็พอมันไม่ง่ายเลยที่สงครามระหว่างภายในจะหยุดเพิ่งแต่งตั้งจักรพรรดิได้ไม่กี่วันหากกระทบถึงแคว้นหมันคนที่ลำบากก็ไม่พ้นชาวบ้านธรรมดาเช่นพวกข้าหรอก”
หลินซีนเยียนตอบรับแล้วเดินไปยันบ้านที่ช่างตีเหล็กชี้ให้ระหว่างนางกำลังคิดเรื่องเรื่องที่เกิดขึ้นทำไมนางรู้สึกว่ามีความผิดปกติทำไมเรื่องเหล่านี้ถึงเกิดขึ้นพร้อมกัน
“เสี่ยวหลงพวกเจ้าที่อยู่ประเทศหนานเยว่และประเทศเป่ยหมิงต่างมีคนของเจ้าอยู่ทำไมถึงไม่มีข่าวเรื่องนี้ส่งมา?”หลินซีนเยียนหันกลับไปถามเสี่ยวหลงที่เดินตามอยู่ด้านหลัง
เสี่ยวหลงสีหน้าดูไม่ดี”จริงด้วยคนของนายท่านมีอยู่ทั่วใต้หล้าพูดตามหลักเหตุผลควรมีข่าวคราวส่งกลับมาแต่ว่านายท่านตายแล้วข่าวคราวนั้นถูกส่งไปให้ใครก็ไม่อาจทราบได้ แม่นางท่านไม่รู้อะไรถึงแม้ข้าจะเป็นหนึ่งในห้าของผู้บังคับบัญชาของนายท่านแต่ว่าข้าก็ติดต่อกับคนของข้าเท่านั้นคนที่ข้าสามารถติดต่อได้ก็ร้อยกว่าคนที่อยู่แคว้นหมันหน่วยงานอื่นข้าไม่มีช่องทางการติดต่อกับพวกเขา
สิ่งที่เสี่ยวหลงพูดหลินซีนเยียนเข้าใจได้การทำงานเช่นนี้สิ่งรู้น้อยก็ยิ่งดีดังนั้นจึงมีการแบ่งแยก
เพียงแต่ว่าคนอย่างโม่จื่อเฟิงเช่นนั้นจะยอมให้อำนาจและสิ่งที่เขาสร้างมาล่มสลายตามการตายของเขาไปหรือ?
ยิ่งคิดหลินซีนเยียนก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
หลินซีนเยียนและเสี่ยวหลงก็เดินมาถึงบ้านช่างอีกคนจากประสบการณ์ก่อนหน้าเสี่ยวจึงหาตัวเฒ่าแก่แล้วยื่นตั๋วเงินหนึ่งพันตำลึงออกมาก่อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต
นางเอกเป็นพวกชอบความเจ็บปวด อ่านแล้วเหนื่อย เหมือนเราเห็นชีวิตคู่ผัวซ้อมเมีย แล้วอยากจะช่วยให้เค้าออกมา ผู้หญิงบอกไม่ต้อง เค้าถูกจริตแบบนี้ สงสารน้องชาย ช่วยมาก็จริง ทุกคืนต้องมานอนฟังอีผัวเมียคู่นี้มันทำร้ายกัน ป่วยจิตสุดๆ...
ทำไมนางเอกไม่คิดประกิษฐ์อาวุธไว้ป้องกันตัวเลยสักที เจอเหตุร้ายตลอดแต่ไม่เคยคิดปกป้องตัวเอง แล้วบอกว่าเป็นนักสร้างอาวุธนี่นะ...