ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 462

ตอนที่462ล้วนเป็นจิ้งจอกเฒ่า

“แม่นางหลินก็กลับมาแล้วเหรอมาดูเร็วว่าเจ้ายังต้องการอะไรขาดเหลืออะไรก็บอกข้าจะได้ให้คนไปซื้อมาให้”หรงเย่เห็นหลินซีนเยียนเดินเข้ามาก็รีบเรียกเข้าไปดูทันที

เขากำลังจัดเก็บสิ่งของหลินซีนเยียนเดินเข้าไปใกล้แล้วมองแวบเดียวเท่านั้นจากนั้นก็ยิ้มแล้วส่ายหัว“ของที่ประมุขหรงจัดเตรียมไว้นั้นมีมากแล้วข้ากลับรู้สึกว่ามากไปน้อยเมื่อถึงเวลานั้นอาจมีของบางอย่างที่ต้องทิ้งไปครั้งนี้ข้ารู้สึกว่าให้เบาและเรียบง่ายดีกว่าแต่ว่าอย่างไรก็ตามแต่ของเหล่านี้คงไม่ของธรรมดาทั่วไปท่านประมุขหรงคงลงแรงไปไม่น้อยกว่าจะสมบูรณ์เช่นนี้”

“เบาเรียบง่าย？”หรงเย่ขมวดคิ้วเหมือนมีบางอย่างน่าสงสัยไม่เตรียมการให้พร้อมหากพบอันตรายใดๆค่อยมาหาอาวุธก็ยิ่งไม่สะดวกนะสิ

หลินซีนเยียนเหมือนกับว่ามองทะลุความคิดของเขาแล้วพูดว่าประมุขหรงท่านอย่าลืมสิว่าครั้งนี้คือข้าพาท่านไปและข้ายังเป็นยอดฝีมือด้านการเปิดกลอนอีกด้วยพวกท่านตามข้าไปก็คงไม่ต้องใช้อุปกรณ์พวกนี้”

ฟังนางพูดเช่นนี้หรงเย่ได้แต่พยักหน้ารับแล้วพูดว่า“เช่นนั้นแม่นางหลินว่าพวกข้าควรนำสิ่งได้ไปบ้าง”

หลังจากที่คัดเลือกอุปกรณ์เสร็จหลินซีนเยียนรู้สึกเหนื่อยจึงได้พาเสี่ยวหลงกลับห้องพักไปพักผ่อน

หลังจากที่นางเดินไปแล้วผู้เฒ่าของตระกูลทั้งหลายตามมาล้อมรอบหรงเย่แล้วถามว่า“ท่านประมุข？เด็กสาวนี่ใช้ได้จริงหรือ”

สามารถที่จะเป็นผู้อาวุโสได้ส่วนใหญ่แล้วนั้นเป็นคนฉลาดหลักแหลมสำหรับหลินซีนเยียนในใจของพวกเขาไม่สามารถเชื่อนางเต็มร้อยได้

หรงเย่ยิ้มมุมปากแล้วพูดว่า”เป็นเด็กสาวคนเดียวเท่านั้นเจ้าคิดว่าเด็กนี่จะอยู่ในสายตาข้าหรือ?ครั้งนี้ผู้มีความสามารถของตระกูลหรงล้วนอยู่ที่นี่ถึงแม้ไม่มีเด็กนั้นเมื่อถึงเวลาที่อยู่ใกล้สมบัติก็สามารถทำให้ประมุขของสองตระกูลนั้น…อะไรที่พวกเจ้าควรนำไปอย่าให้ขาดโดยเฉพาะอาวุธที่ซื้อมาจากศาลาความลับแห่งสวรรค์ทั้งหมดนำไปด้วย”

“พูดถึงศาลาความลับแห่งสวรรค์รู้สึกเสียดายจริงๆเดิมทีครั้งนี้ว่าจะไปซื้ออาวุธอีกแต่ใครจะรู้ว่าไม่กี่วันก่อนเจ้าของที่นั่นตายเสียก่อน”.