ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 480

ตอนที่480การเปลี่ยนแปลงอย่างไม่คาดคิดของตระกูลหลิง

แสงแดดสาดส่องกระทบพืชพรรณสีเขียวขจีทำให้พืชพรรณที่มีชีวิตชีวิตชีวายิ่งส่องประกายงดงามยิ่งขึ้น

เสียงครืนๆได้จบสิ้นลงหินที่แกะสลักเป็นพิเศษก้อนนั้นราวกับหินที่ระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆแตกกระจายไปทั่วถึงขนาดในความรวดเร็วนั้นก็ยังคงมีเสียงหินแตกครึกๆๆดังอยู่

หลินซีนเยียนถอยหลังไปสองสามก้าวเงยหน้าขึ้นอีกครั้งก็เห็นหน้าผาที่อยู่ตรงหน้าได้แตกสมบูรณ์แล้วหินที่แกะสลักเป็นพิเศษก้อนนั้นก็กลิ้งตกลงไปด้วยตกลงมาที่แถวๆเท้าของนางหินผาก็ค่อยๆทยอยร่วงลงมาเพียงเวลาพริบตาก็เผยให้เห็นปากถ้ำสูงสิบฟุตแห่งหนึ่ง

ปากถ้ำลึกเข้าไปปรากฏภาพสีดำมืดมิดมีฝุ่นคละคลุ้งออกมาจากด้านในพร้อมกับมีกลิ่นแปลกๆอีกด้วย

หลินซีนเยียนปิดจมูกแน่นขมวดคิ้วหันกลับไปมองทางผู้อาวุโสที่รู้วิชาการแพทย์ดี

ผู้อาวุโสคนนั้นราวกับเข้าใจความหมายของหลินซีนเยียนก้าวมาด้านหน้าสองสามก้าวดมกลิ่นเบาๆพร้อมพูดว่า:"ดมดูแล้วคล้ายกับกลิ่นการสึกกร่อนที่สะสมมาเป็นเวลาหลายปีแต่ว่าคงจะไม่มีพิษอะไร"

ฟังเขายืนยันแล้วทุกคนก็สบายใจขึ้นมาหน่อย

หรงเย่ให้คนไปจุดคบไฟหันไปส่งสายตาให้ผู้ติดตามเสร็จแล้วก็เดินนำหน้าขึ้นไปทหารม้าของหลิงสู่เดินอยู่ข้างหลังพวกเขาตามที่ตกลงไว้แต่แรกเหมือนเดิมคนของหลี่อวิ๋นซ่านเดินตามมาสุดท้ายส่วนหลินซีนเยียนเพราะว่ามีความเกี่ยวข้องกับสถานะที่พิเศษนางก็เลยเดินอยู่ข้างๆหรงเย่

ที่เดินนำหน้าทั้งสองคนก็ยังมีผู้อาวุโสจากตระกูลหรงอยู่อีกสองคนยืมคบไฟที่พวกเขาถืออยู่เลยสามารถมองเห็นพื้นที่ด้านหน้าได้ประมาณสิบกว่าฟุตที่นี่คืออุโมงค์ยาวแห่งหนึ่งทั้งสองฝั่งของอุโมงค์มีตะเกียงน้ำมันที่เก่าแก่อยู่แต่ว่าน้ำมันได้มอดไหม้ไปหมดแล้วเพราะงั้นไฟก็เลยดับไปด้วย

พวกเขาเดินไปได้สักพักถึงจะผ่านอุโมงค์มาถึงภายในถ้ำที่กว้างขวางในถ้ำยิ่งใหญ่ตระการตาหลายคนชูคบไฟสูงขึ้นก็มองไม่เห็นจุดสิ้นสุด

หรงเย่ให้คนของเขากระจายตัวออกไปทั่วทุกทิศทางผู้อาวุโสไม่กี่คนก็แยกกันออกไปแต่ละคนต่างก็ไปตามหาสุดขอบถ้ำแต่ว่าถ้ำแห่งนี้ใหญ่กว่าที่พวกเขาคิดไว้มากพวกเขาชูคบไฟขึ้นกระจายตัวออกไปก็ยังคงไปไม่ถึงขอบถ้ำยิ่งทำให้แสงสว่างจากคบเพลิงเกือบจะเผยให้เห็นสถานที่ต่างๆที่ทุกๆคนอยู่

"คนจากตระกูลหลิงจงฟังคำสั่งข้าตามไป"ในเวลาสำคัญหลิงสู่ก็ไม่กล้าไปเสี่ยงอันตรายโดนพลการดังนั้นตอนที่คนของตระกูลหรงแสงไฟค่อยๆห่างหายไปก็รีบให้คนของตนเองกระจายตัวออกไป

เพียงแต่ถ้ำแห่งนี้ช่างกว้างใหญ่เหลือคณานับหลังจากที่คนของตระกูลหลิงตามไปแล้วก็ยังคงไปไม่ถึงจุดสิ้นสุดช่วยไม่ได้หลี่อวี๋นซ่านเลยได้แต่ให้คนของตนกระจายตัวออกไปด้วย

ก็เป็นเช่นนี้แทบจะทุกคนต่างก็ชูคบเพลิงขึ้นคนแล้วคนเล่าต่างก็กระจายตัวออกไปราวกับไฟฉายที่เคลื่อนไหวค่อยๆเผยให้เห็นเค้าโครงร่างทั้งหมดของถ้ำแห่งนี้

และแล้วหลังจากที่ทุกคนกระจายตัวออกไปในที่สุดคนที่อยู่หน้าสุดก็พบเข้ากับจุดสิ้นสุดของถ้ำ

เพียงแต่ในตอนที่แสงของคบไฟส่องสว่างไปทั่วทั้งถ้ำกลับทำให้ทุกคนรู้สึกสิ้นหวังเพราะว่าถ้ำแห่งนี้ก็แค่ถ้ำถ้ำหนึ่งก็เท่านั้นข้างในไม่มีอะไรเลยนอกเสียจากเสียงสะท้อนที่ว่างเปล่าราวกับไม่มีสิ่งอื่นใดอีกที่คุ้มค่าต้องพิจารณาอีกอย่างรอบๆถ้ำก็ไม่มีทางเข้าอื่นราวกับที่นี่คือสุดทางของถ้ำแล้ว

"แม่นางหลินเจ้าว่าอย่างไร?"หรงเย่ถามพลางขมวดคิ้ว