ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 481

ตอนที่481แตกแยก

เผชิญหน้ากับการต่อว่าอย่างกะทันหันของหลิงสู่ ทุกๆคนต่างมีสีหน้าไม่รู้เรื่องรู้ราวราว กับใครก็ยังไม่เข้าใจช่วงเวลาก่อนหน้านี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

แต่ว่าทุกคนต่างก็เห็นชัดเจนตำแหน่งที่ผู้อาวุโสตระกูลหลิงสองคนยืนอยู่ในตอนแรกตอนนี้เหลือเพียงแค่กองเลือดหนึ่งกองเท่านั้นแต่ผู้อาวุโสที่มีวรยุทธเหนือชั้นทั้งสองกลับหายไปอย่างว่างเปล่าหายไปต่อหน้าต่อตาทุกๆคนอย่างสิ้นเชิง

"กลิ่นของเลือดนี้มัน..."ผู้อาวุโสที่รู้วิชาแพทย์แห่งตระกูลหรงคนนั้นเดินหน้าเข้าไปดูสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย"เหมือนกันกับกลิ่นที่พวกเราได้กลิ่นตรงปากถ้ำไม่มีผิด"

"เหมือนกัน?"หรงเย่เองก็ตกใจเช่นกัน"เจ้าหมายความว่ากลิ่นการกัดกร่อนนั่นที่พวกเราได้กลิ่นในตอนแรกก็คือกลิ่นเลือดแบบนี้น่ะหรอ?แต่ว่าในเวลาเพียงพริบตาเป็นไปได้ยังไงที่ทำให้คนที่ยังมีชีวิตอยู่ทั้งสองคนถึงกลายเป็นกองเลือดเกรงว่าบนโลกใบนี้น้ำยาละลายก็คงทำได้ไม่ถึงขั้นนี้"

นั่นน่ะสิ"ทุกคนเห็นด้วยไปตามๆกัน

หลิงสู่ดึงดาบยาวข้างเอวออกมาชี้ไปทางคนที่อยู่รอบๆแล้วตะโกนออกมา:"พวกเจ้าไม่ต้องมาเสแสร้งที่นี่ก็มีแต่พวกเราแค่นี้ในหมู่พวกเจ้าจะต้องมีฆาตกรแน่ๆ!รีบออกมาซะบางทีข้าอาจจะเหลือศพพวกเจ้าไว้แบบครบถ้วน!"

"หลิงสู่!ปัญญาของท่านนี่ข้ายอมเลยจริงๆคนอย่างท่านเนี่ยนะเหมาะสมที่จะเป็นนายใหญ่แห่งตระกูลหลิง?"หลินซีนเยียนยืดหลังตรงเสียงดังสะท้อนวนอยู่ภายในถ้ำที่ว่างเปล่าไม่รอให้หลิงสู่ได้ระเบิดอารมณ์ออกมานางก็พูดขึ้นต่อ:"ท่านทำไมไม่คิดๆดูในเมื่อก่อนหน้าที่พวกเราจะเข้ามาที่นี่ก็มีกลิ่นการกัดกร่อนแบบนี้นั่นแสดงว่าที่นี่ก่อนหน้านี้ก็มีคนกลายเป็นเลือดอย่างกะทันหันเหมือนกันแถมยังมีกลิ่นเหมือนกันโชยออกมาอีก"

ใช่หลิงสู่เจ้าใจเย็นหน่อยยิ่งเวลาแบบนี้ยิ่งต้องใจเย็นเจ้าจะทำบ้าๆออกมาก็ไม่เป็นไรแต่อย่าดึงพวกข้าหลายคนเข้าไปยุ่งด้วย"หรงเย่พูด

หลิงสู่มองหลินซีนเยียนอย่างเยือกเย็น"เจ้าหมายความว่าในถ้ำแห่งนี้มีบางสิ่งฆ่าคนของข้างั้นรึ?"

"บางสิ่ง?"หลินซีนเยียนขมวดคิ้ว"ไม่รู้ว่าใช่บางสิ่งหรือไม่แต่ว่าการตายของคนของเจ้าจะต้องเกี่ยวข้องกับท่านแห่งนี้เป็นแน่"

"ถ้างั้นเจ้าก็อธิบายมาให้ชัดเจนข้าหลิงสู่ไม่ใช่คนที่จะฝืนทนอะไรใครหากว่าคนของข้าตายไปอย่างไม่ทราบสาเหตุพวกเจ้าก็อย่าได้คิดที่จะออกไปข้างนอกได้ง่ายๆ"มาถึงขั้นนี้หลิงสู่ก็ยังคงมีสีหน้าไม่พอใจ

"นายใหญ่หลิงตอนนี้เรื่องราวยังไม่กระจ่างเจ้าก็โทษคนกันเองไปก่อนแล้วแบบนี้มันไม่ค่อยยุติธรรมเท่าไหร่เลยเมื่อกี้ผู้อาวุโสทั้งสองก็อยู่ข้างกายเจ้าพวกข้าคนอื่นๆนั้นอยู่ห่างออกมาตั้งไกลถ้าหากจะฆ่าคนสองคนในพริบตาโดยไม่เหลือร่องรอยใดๆพวกข้าก็คงไม่มีความสามารถมากขนาดนั้น"หรงเย่อธิบายออกมา

”แต่ว่าคำอธิบายของหรงเย่ก็ทำให้หลิงสู่ไม่เห็นด้วยเขาพูดขึ้นอีกว่า:"คนธรรมดาอาจจะเป็นไปไม่ได้แต่ว่าพวกเจ้าต่างก็เป็นยอดฝีมือที่เก่งกาจระดับปรมาจารย์ทั้งนั้นนั่นมันก็พูดยากหลินซีนเยียน เจ้าบอกว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับถ้ำแห่งนี้เจ้าก็พูดให้กระจ่างสิ!"

หลิงสู่ตั้งใจมาหาเรื่องซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำลายความอดทนสุดท้ายของหลินซีนเยียนไปจนหมดสิ้นเรียบร้อย ตอนนี้สำหรับนางแล้วคนที่ไม่ได้สำคัญอะไรแต่แรกที่นางต้องการก็แค่เพื่อแก้แค้นเท่านั้นนางเห็นตัวเองเป็นเสมือนคนใกล้ตายมาตั้งนานแล้วตลอดทางมานี้ก็แค่อดทนเอาไว้เท่านั้นตอนนี้ในเมื่อหลิงสู่กลับหน้ามือเป็นหลังมือถ้างั้นนางก็จะตัดทิ้งไปอย่างง่ายๆ

นางถอยหลังไปก้าวหนึ่งมาอยู่ข้างหลังหรงเย่จากนั้นก็พูดกับหลิงสู่ด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า:"หลิงสู่เจ้าหาเรื่องข้าจนได้เพราะงั้น....แม้ว่าข้าจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ว่าข้าจะไม่บอกเจ้าหรอกข้าขอประกาศไว้ตอนนี้เลยพันธมิตรระหว่างเราจบสิ้นกัน!"

มิตรภาพบทจะแตกหักก็แตกยิ่งไปกว่านั้นระหว่างนางกับหลิงสู่ก็ไม่เคยมีมิตรภาพต่อกันตั้งแต่แรกแล้ว

หลิงสู่ตกใจอย่างมากเกิดบันดาลโทสะยกดาบขึ้นกะจะฟันหลินซีนเยียนแต่ว่ายังไม่ทันที่จะถึงตัวก็ถูกหรงเย่ชักดาบขึ้นมากันไว้ก่อน