ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 57

ตอนที่ 57 วัดลัทธิเต๋าที่น่าสงสัย

“ไม่ทราบว่าพวกท่านมีเรื่องอันใดรึ？”นักพรตหญิงน้อยที่มาเปิดประตูน่าจะมีอายุ 20 กว่าปี เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

นักพรตหญิงที่ดูสาวและอ่อนโยนเช่นนี้ ทำให้จินมู่ตกตะลึงจนลืมตัวไปชั่วขณะ “เอ่อ คืออย่างนี้ขอรับ เสื้อผ้าของน้องสาวข้าคนนี้โดนฝนจนเปียกโชกไปหมด ท่านดู…ที่หน้าประตูนี้มีแต่บุรุษ น้องสาวของข้ารู้สึกเขินอาย เลยอยากจะขอเข้าไปหลบฝนข้างในวัดนี้ได้หรือไม่ หากได้ล่ะก็ ช่วยหาเสื้อผ้าสะอาดๆ ให้นางเปลี่ยนด้วยจะดีมาเลย”

จินมู่กลัวว่านักพรตหญิงจะปฏิเสธ จึงหยิบตั๋วเงินออกมาจากในเสื้อและยื่นส่งไปให้ “แน่นอนว่าพวกเราไม่เอาเปรียบ นี่คือเงินบริจาคของข้า ”

เมื่อนักพรตหญิงได้ฟังที่เขาพูด ในหน้าที่อ่อนโยนก็จางหายไปทันที คล้ายกับหมดความอดทน พอมองไปที่จำนวนเงินบนตั๋วเงินก็เริ่มรู้สึกลังเลขึ้นมา นางหันหน้าไปมองหลินซีนเยียน ความลังเลที่หลงเหลือบนใบหน้าก็หายไปหมดแล้ว

“ได้ งั้นเชิญแม่นางเข้าไปมาก่อนเถิด”นักพรตหญิงเอ่ยด้วยวาจาอ่อนโยน

จินมู่รีบเรียกให้หลินซีนเยียนเข้าไปข้างในวัดลัทธิเต๋า หลินซีนเยียนหนาวจนปากม่วงอย่างเห็นได้ชัด ดังนั้นจึงไม่ได้คิดอะไรมาก เพียงเดินผ่านจินมู่เข้าไปในวัด

ส่วนจินมู่ก็จูงมืออี้เซิงกำลังจะเตรียมตามเข้าไป แต่ถูกนักพรตหญิงห้ามเอาไว้ “ทั้ง 2 ท่านช้าก่อน！”

“ทำไมรึ？”จินมู่ทำหน้าขรึม เสียงที่เอ่ยขึ้นเห็นได้ชัดว่าไม่พอใจอย่างมาก

“บุรุษทั้ง 2 ท่านไม่สามารถเข้ามาได้ ต้องขออภัยด้วยพวกท่านด้วย วัดลัทธิเต๋าของพวกเราล้วนมีแต่นักพรตหญิง ในยามที่ฟ้าสางเช่นนี้ หากมีบุรุษเข้ามาในวัด เกรงว่า… ”

จินมู่ที่เตรียมจะเข้าไปรู้สึกลังเลไปสักพัก เขาจูงมืออี้เซิงอยู่มายืนที่หน้าประตู“เอาอย่างนั้นก็ได้ พวกข้าจะรออยู่ที่หน้าประตู รบกวนนักพรตหญิงช่วยดูแลน้องสาวของข้าด้วย”

“ย่อมเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว”นักพรตหญิงรับตั๋วเงินพร้อมส่งเสียงตอบรับ

จินมู่คล้ายกับยังไม่วางใจ จึงไปกำชับกับหลินซีนเยียน “เจ้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสะอาดๆ ก่อน หากว่ากลัวก็ให้หาพวกเราที่หน้าประตูได้ ข้ารออยู่ที่หน้าประตูนี้ตลอด”

หลินซีนเยียนไม่ได้พูดอะไร ส่วนนักพรตหญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ได้ยินที่จินมู่พูดก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ “พี่ชายท่านนี้ ในวัดของพวกเราไม่ใช่ถ้ำเสือซะหน่อย แม่นางท่านนี้ก็โตแล้ว หากอยู่ในวัดของพวกเราแล้วนางจะหายไปรึ？ ”

“ต้องขออภัยนักพรตหญิงด้วย พี่ใหญ่ของข้าเพียงแค่ขี้ขลาดไปเท่านั้น”หลินซีนเยียนพูดจาขบขันแล้วพยักหน้าให้จินมู่

หลังจากที่นักพรตหญิงน้อยปิดประตูลง แล้วเดินนำหลินซีนเยียนเข้าไปข้างใน นักพรตหญิงน้อยบอกว่าเดินผ่านไป 3 ประตูก็จะถึงที่พักของเธอ

เมื่อเดินเข้าไปข้างใน หลินซีนเยียนก็เกิดฉงนใจขึ้นมา นี่เป็นเวลากลางวัน แต่ในวัดนี้กลับไม่ได้ยินนักพรตหญิงท่องคัมภีร์เต๋าและก็ไม่เห็นนักพรตหญิงทำความสะอาดเลยสักคน

หรือว่าวัดลัทธิเต๋าของที่นี่ ไม่ได้เข้มงวดเรื่องความสะอาดเหรอ？

“ในวัดแห่งนี้ไม่มีคนอยู่เลยรึ?”หลินซีนเยียนทนไม่ได้จึงเอ่ยปากถามนักพรตหญิงจากด้านหลังออกไป

“มีคนเยอะจะตาย อย่าดูถูกวัดของพวกเราเลยเชียว พวกเราพี่น้องยังมีอีก 20 กว่าคน เพียงแต่ตอนนี้ฝนตกหนัก พวกนางน่าจะพักผ่อนอยู่ด้านหลัง”นักพรตหญิงน้อยเดินไปพูดไป ไม่ทันไรก็มาถึงห้องหนึ่ง นางผลักประตูแล้วเดินเข้าไป จากนั้นก็กวักมือเรียกหลินซีนเยียน “ที่นี่มีห้องว่างอยู่ เจ้าเข้ามารออยู่ในนี้ก่อน ข้าจะไปนำเสื้อผ้ามาให้เจ้าเปลี่ยน”

หลินซีนเยียนส่งเสียงตอบกลับ เธอเข้ามาในห้องแล้วหาเก้าอี้นั่ง