ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 58

ตอนที่ 58 ช่วงเวลาที่สำคัญ

นักพรตหญิงอยู่หลายคนที่อยู่ด้านหลังของนาง เมื่อเดินเข้ามาก็มีสีหน้าตกตะลึง ราวกับไม่เคยเห็นสาวงามเช่นนี้มาก่อน มีบางคนที่ทำหน้าอิจฉาและไม่พอใจอย่างมาก

“มัวรออะไรอยู่เล่า ยังไม่รีบไปจับตัวของนางอีก! ” นักพรตหญิงที่ดูมีอายุมากกว่าคนอื่นตะคอกจนทำให้คนอยู่ล้อมข้างสะดุ้งตัว พอเรียกสติกลับคืนได้ก็รีบไปจับตัวหลินซีนเยียนเอาไว้

สองหมัดยากจะสู้สี่มือ หลินซีนเยียนไม่เป็นวรยุทธ สุดท้ายก็โดนนักพรตหญิงพวกนั้นจับตัวได้อย่างรวดเร็ว

นักพรตหญิงที่แก่คนนั้นแค่นเสียง เดินเข้ามาใกล้แล้วหยิบยาเม็ดหนึ่งใส่เข้าไปในปากของเธอ แล้วจับบีบที่ปากของเธอบังคับให้เธอกลืนลงไป

หลินซีนเยียนขัดขืนอยู่นาน แต่สุดท้ายก็สู้แรงของพวกนางไม่ไหว เธอไอแค่กๆ ยาเม็ดนั้นเธอได้กลืนลงท้องไปแล้ว ในชั่วขณะนั้น เธอรู้สึกว่าร่างกายของตนเองเริ่มมีไฟสุมขึ้นมา ความรู้สึกแบบนี้เธอไม่เคยเป็นมาก่อน ทว่าภายในกายมันรู้สึกเหมือนต้องการอะไรสักอย่างอย่างมาก ความต้องการแบบนี้ คนที่เคยผ่านเรื่องนั้นมาแล้วแบบเธอเข้าใจดีที่สุด

ยาเม็ดนี้ เป็นยาปลุกเซ็กส์อย่างแน่

เหล่านักพรตหญิงเห็นว่าเธออ่อนแรงจนทรุดตัวลงพื้น จึงได้คลายมือที่จับเธออยู่ออก มีนักพรตหญิงเตรียมชุดนักพรตหญิงที่สะอาดมาให้ พวกนางก็ช่วยกันเปลี่ยนชุดนักพรตหญิงให้หลินซีนเยียน แล้วก็ทำทรงผมแบบนักพรตหญิงให้อีก ผ่านไปไม่นาน หลินซีนเยียนก็กลายเป็นนักพรตหญิงน้อยที่มีใบหน้างดงาม

“ข้าว่านางเด็กนี่น่าจะพอรับมือไหว” นักพรตหญิงน้อยคนก่อนหน้านั้นยิ้มอย่างพอใจ

“ อืม ครั้งนี้เจ้าทำได้ไม่เลว หากว่าเรื่องนี้ผ่านพ้นไป คนผู้นั้นตบรางวัลให้หนักต้องแบ่งให้เจ้าเยอะหน่อย ” นักพรตหญิงแก่มองนักพรตหญิง 2 คนที่ลากตัวหลินซีนเยียนออกอย่างรู้สึกพอใจ นางเอ่ยขึ้นอีกว่า “ จริงด้วย แล้วนางเด็กนี่มาคนเดียวรึ? ”

“ ไม่ใช่ นางยังมีพี่ชายคนหนึ่งและก็น้องชายคนหนึ่งกำลังยืนรออยู่ที่หน้าประตู เป็นแค่ชาวบ้านที่มายืนหลบฝน คงจะไม่ใช่ตระกูลที่ร่ำรวยอะไร”

“ อย่าเพิ่งชะล่าใจไป หากไม่ทำให้นายท่านพอใจ พวกเราต่างหากที่จะลำบากเอาได้ เจ้าออกไปหน้าประตู แล้วไล่ 2 คนนั้นไปซะ ” นักพรตหญิงแก่กำชับอีกครั้ง

“ ได้! ” นักพรตหญิงน้อยตอบรับ แล้วเดินตรงไปที่หน้าประตู

ฝนเริ่มจะซาลงกว่าตอนแรกอยู่มาก ชาวบ้านที่มาหลบฝนใช้จังหวะที่ฝนเริ่มซาเดินจากไปหมดแล้ว เหลือเพียงจินมู่กับอี้เซิงที่ยืนรออยู่ที่หน้าประตู เขาไม่ได้ยินเสียงอะไรจากด้านในเป็นเวลานาน ในใจก็เริ่มวิตกกังวล พออยากจะเคาะประตูถามกลับเห็นประตูเปิดออกมา เป็นนักพรตน้อยคนก่อนหน้านั้นที่เดินออกมา

เมื่อนักพรตหญิงน้อยเปิดประตูออกมาก็เจอพวกเขา และแสดงความประหลาดใจ “อ้าว พวกเจ้ายังอยู่ที่นี่อีกรึ? ”

“พูดเช่นนี้ได้อย่างไรกัน ข้าบอกไปแล้วไม่ใช่รึ ว่าจะรอน้องสาวของข้าอยู่ที่นี่? ” จินมู่ที่รอเป็นเวลานาน เริ่มจะใจคอไม่ดี

นักพรตหญิงคนนั้นตวัดสายตาไปจ้องเขา “น้องสาวของเจ้าคนนั้นเพิ่งจะไปจากวัดแล้ว พวกเจ้ายังรออยู่ที่นี่จะได้ประโยชน์อะไรรึ? ”

“ ไปแล้ว? จะเป็นไปได้อย่างไรกัน พวกเรารออยู่ตรงนี้ตลอด นางจะไปที่ไหนได้? ” จินมู่ไม่เชื่อ ในกลับร้อนรน

นักพรตหญิงคนนั้นกลอกตามองบน แล้วจะปิดประตู “ ข้าจะไปรู้ได้อย่างไร นางเปลี่ยนชุดเสร็จก็เดินออกจากประตูหลังไป ที่นี่เป็นวัด เป็นโอกาสที่ชายหญิงที่เลื่อมใสมาพบเจอกัน น้องสาวของเจ้าคงไม่ได้ทิ้งพวกเจ้าแล้วไปหาชายในดวงใจหรอกรึ? เอาล่ะ ตอนนี้ฝนก็เริ่มซาแล้ว พวกเจ้าอย่ามายืนขวางหน้าประตูวัดของพวกข้า รีบไปซะ รีบไป! ”