ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 85

ตอนที่ 85 ความปราชัย

ใครก็ตามที่อารมณ์ดีเมื่อเจอกับการกล่าวหาที่ไม่มีเหตุผลเช่นนี้ล้วนไม่มีสีหน้าที่ดีอย่างแน่นอน อินฉีเองก็ไม่ยกเว้น สีหน้าดิ่งลงในฉับพลัน กล่าวตอบด้วยความเย็นชา ไม่ใช่

เขากล่าวเพียงแค่สองคำ สำหรับเขาแล้วประเภทที่เห็นคนแล้วแว้งกัด ไม่คู่ควรที่เขาจะให้คำอธิบาย ยิ่งไปกว่านั้น ผู้ที่ทำให้เขาลำบากอยู่หลายปี อีกทั้งวงแหวนความลับสวรรค์ที่เกือบทำให้เขากลายเป็นผู้ไร้ค่าโดยเกิดจากฝีมือของศาลาความลับแห่งสวรรค์ ดังนั้นสำหรับคนของศาลาความลับแห่งสวรรค์แล้ว เขาจึงไม่สามารถมีท่าทีที่ดีด้วยได้

และในฐานะเสนาบดีฝ่ายซ้ายเขายิ่งไม่มีความอดทนที่จะยอมให้คุณชายแปลกหน้ามาด่าตนเองในยามที่อยู่ต่อหน้าฝูงชน แต่เนื่องจากพึงรักษาท่าทางที่งามสง่า เขาไม่อาจที่จะด่ากลับ

คุณชายตัวน้อยตกตะลึงอีกทั้งได้ยินคนใจดีรอบๆพูดตักเตือน ว่าผู้นี้เป็นเสนาบดีฝ่ายซ้าย พลันหน้าแดงขึ้นทันที ในขณะที่มองอินฉีก็มีความอับอายอยู่หลายส่วน แต่กลับไม่ได้กล่าวขอโทษ

“เป็นผู้ใดกันแน่ที่มาท้าประลองศาลาความลับแห่งสวรรค์ มีความสามารถก็ก้าวออกมา!” เทียนหยุนชิงสองมือเท้าสะเอวตะโกนใส่ฝูงชนที่อยู่ด้านหน้าศาลา

ทุกคนมองหน้ากัน สำรวจคนที่อยู่รอบๆตัว ดูเหมือนว่าพวกเขาทุกคนกำลังคาดเดาว่าผู้ใดกันที่กล้ากระทำความเสี่ยงต่อใต้หล้า

“ดูเหมือนว่าผู้ท้าชิงไม่กล้าที่จะมาเสียแล้ว มิเช่นนั้นแล้วไยจึงยังไม่….” อู่ฉือที่กำลังดื่มชา บนใบหน้าเจือความเสียดาย ทว่าในขณะที่เขายังไม่ทันจะพูดจบ ก็เห็นหลินซินเยียนที่อยู่ข้างกายลุกขึ้นมา เขาตะลึงอย่างโง่งม “น้องชายอู๋เหิน หรือว่าเจ้า…”

หลินซินเยียนพลันประสานมือคำนับแก่เขา หลังจากที่ไม่ได้อธิบายใดๆแต่กลับเดินมุ่งไปยังด้านในของศาลาเฟิงอี เมื่อเขาเดินถึงเบื้องหน้าของเทียนหยุนชิง อู่ฉือจึงพลันได้สติกลับมา ขณะที่ชี้ตัวเขาอยู่เป็นเวลานานโดยที่กล่าวอะไรไม่ออก “เจ้า เจ้าก็คือ….”

“ข้า ผู้ท้าประลองศาลาความลับแห่งสวรรค์ของพวกเจ้า” หลินซินเยียนกล่าวอย่างสบายๆ

ในยามที่นางปรากฏกายออกมา ฝูงชนที่มุงดูอยู่รอบๆล้วนตื่นเต้นเร่าร้อน ใครจะคิดว่าผู้ที่หาญกล้ายืนขึ้นเพื่อท้าประลองกับคนของศาลาความลับแห่งสวรรค์ นึกไม่ถึงว่าจะเป็นคุณชายวัยเยาว์เช่นนี้ ผู้คนมากมายเริ่มที่จะส่ายศีรษะ ส่วนใหญ่เชื่อว่าหลินซินเยียนทำเพื่อเรียกร้องความสนใจและไม่มีความสามารถจริง

มีเพียงอินฉีผู้เดียว ในยามที่เห็นหลินซินเยียนเดินออกมา ดวงนัยน์ตาส่องประกายความประหลาดใจอยู่ชั่วครู่จึงหายวับไป และโล่งใจขึ้นมาในทันที นอกจากนี้ในมุมมองของเขา ผู้ที่สามารถปลดวงแหวนความลับสวรรค์ได้อย่างง่ายดาย ย่อมมีคุณสมบัติที่จะท้าทายคนของศาลาความลับแห่งสวรรค์

“ใต้เท้าอินฉีรู้จักคนผู้นี้ด้วยหรือ?” ไต้ซือที่นั่งอยู่ด้านข้างอินฉีสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงสีหน้าของเขาอยู่ในสายตา

อินฉีพลันพยักศีรษะ “มีวาสนาเคยพบกันอยู่หลายครั้ง”

“เช่นนั้นใต้เท้าอินคิดอย่างไรเกี่ยวกับการชิงชัยครั้งนี้?” ไต้ซือถามต่อ

อินฉีโปรยยิ้มบาง “ถ้าหากประมุขศาลาความลับแห่งสวรรค์มาแข่งขัน การชิงชัยนั้นยากที่จะกล่าว แต่ว่าหากคุณชายผู้นั้นออกมาแข่งขัน นั่นควรจะเป็นผู้ที่ข้าคุ้นเคยเอาชนะได้”

“สามารถได้รับความชื่นชมจากใต้เท้า ความสามารถของคนผู้นี้คงไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน เช่นนั้นอาตมาก็ได้แต่ตั้งหน้าตั้งตารอดู” ไต้ซือดีดลูกประคำที่อยู่ในมือเล่น รอยยิ้มบนใบหน้ามีความลึกซึ้งจนคาดเดาไม่ถูก

บรรดาฝูงชนรอบๆกลับไม่ได้มีความเห็นอย่างอินฉี เพียงแค่เห็นว่าเป็นคุณชายเยาว์วัยก้าวออกมา ก็เริ่มที่จะพร่ำบ่น มีหลายคนโห่ร้อง และกล่าวถ้อยคำน่าเกลียด

แม้แต่บุรุษที่ยืนอยู่ด้านหลังของเทียนหยุนชิง ยังขมวดคิ้วโดยไร้ร่องรอย บางทีแม้แต่เขาก็ยังคิดไม่ถึงว่าผู้ที่ได้กระทำการหาญกล้าเช่นนี้ยังอายุน้อยกว่าตนถึงหลายปี

หากเปลี่ยนเป็นผู้อื่นอาจจะดีใจที่ได้เห็นเช่นนั้น แต่ทว่าสำหรับหลินซินเยียนแล้วกลับได้เปรียบโดยไม่เป็นธรรมเท่าไหร่ ดังนั้นนางจึงเดินไปยังเบื้องหน้าของอินฉี ประสานมือทำคารวะพลันกล่าว ท่านเสนาบดีฝ่ายซ้าย ในเมื่อท่านมาเพื่อความสนุกสนาน และหากใต้เท้าต้องการจะชมการแสดงที่สุดยอด ถ้าเช่นนั้นก็เชิญท่านลุกออกมาตั้งโจทย์สักข้อไม่ดีหรอกหรือ? ดูการแสดงก็ต้องมีสิ่งตอบแทนอะไรบ้างจึงจะยุติธรรมนะขอรับ

คำกล่าวเชิญชวนเช่นนี้ อินฉียังไม่ทันจะเอ่ยตอบ กลับเป็นเทียนหยุนชิงที่ทำท่าปากยื่นอย่างไม่ละอาย ช่างไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ แม้แต่ข้าที่เชิญยังจะไม่ขยับ....

นางกล่าวยังไม่ทันจบ ก็ได้ยินเสียงหนาและทุ้มต่ำของอินฉีลอยมา

อินฉีกล่าวแค่เพียงหนึ่งคำ “ได้”

ถ้าหากเป็นนางที่ขอร้องให้เขาช่วย เขาย่อมไม่ปฏิเสธ

“เช่นนั้นต้องลำบากใต้เท้าเสียแล้ว ข้าพเจ้าซาบซึ้งยิ่งนัก หลินซินเยียนโก้งโค้งทักทาย แสดงออกอย่างมีมารยาทและเหมาะสม

ฉากนี้เป็นการตีแสกหน้าของเทียนหยุนชิงอย่างชัดเจน การแข่งขันยังไม่ทันจะเริ่ม แค่จากลักษณะราศีก็กดดันความคึกคะนองของนางเสียแล้ว นางเบิกตากว้างจ้องหลินซินเยียน รู้สึกว่าคนผู้นี้น่ารังเกียจยิ่งนัก

แต่กลับเป็นบุรุษที่อยู่ด้านหลังนางอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่น เดิมทีเห็นว่าเป็นคุณชายที่อายุยังน้อยผู้หนึ่ง เขาจึงไม่เห็นคนอยู่ในสายตา แต่ถ้าหากดูจากท่าทีของใต้เท้าตอนนี้….