ตอนที่96 ทำให้เขาตื่นตา
ถ้าหลินซินเยียนพูดแบบนี้ แล้วหลี่หลงก็ไป หลินซินเยียนคนนี้จะต้องหมดหวังแล้วแน่ๆ วันนี้ฟังเขาพิจารณาถึงเรื่องความปลอดภัยของตน หัวใจก็รู้สึกเลื่อมใส “ไม่ต้องกังวลนะ เจ้าแค่ไปรายงานข่าว ข้ามีวิธีเอาตัวรอด”
หลี่หลงรู้สึกลังเลใจเล็กน้อย พอเห็นหลินซินเยียนนที่ยืนหยัดมากเลยยอมพยักหน้าตอบรับ
หลี่หลงทำตามที่หลินซินเยียนกำชับให้แกะใบประกาศไปให้บ้านตระกูลหนานกง ที่อยู่ของบ้านตระกูลหนานกงเป็นที่ที่สวยงามแบบนี้ จะต้องเป็นบ้านที่ร่ำรวยมากถึงจะอยู่ระแวกนี้ได้
โดยทั่วไปแล้วประตูบ้านของครอบครัวที่ร่ำรวยนั้นจะต้องเป็นเจ้าของบ้านถึงจะเดินผ่านได้ ดังนั้นเมื่อหลี่หลงมาก็จะต้องไปเคาะประตู ครู่เดียวก็มีคนออกมาเปิดประตู เมื่อเห็นในมือของหลี่หลงมีใบประกาศอยู่เบ้ปากแล้วก็นำไปประกาศไป “รอตรงนี้ก่อน ข้าจะไปรายงานท่านชาย”
คนผู้นั้นนำใบประกาศเดินไปยังห้องของท่านชาย เมื่อเข้าไปถึงห้องก็เห็นใบมีดบินถูกขว้างออกมา ยังดีที่เขาหลบได้ทัน ถ้าช้าไปหนึ่งก้าว ชีวิตน้อยๆจะต้องตายแน่
“น้องเจ็ด ใบประกาศนี้ก็ถูกส่งออกไปแล้ว อย่างไรจะต้องมีผู้กล้าหาญมองเห็น อีกไม่นานก็คงได้ข่าว เมื่อพบตัวเขาแล้วค่อยระบายอารมณ์ก็ได้ ตอนนี้กลุ้มอกกลุ้มใจอยู่ในห้องก็เปล่าประโยชน์”หนานกงเหยียนกับหนานกงถิงเล่นหมาก
“พี่สาม พี่ใหญ่ ท่านทั้งสองก็เข้าใจพูดนะ ชื่อเสียงของพวกท่านไม่ได้ถูกทำลาย พวกท่านดูสิ เจ้าหมอนี่มันประสาทใช่ไหม คนปกติที่ไหนจะทำลายชื่อเสียงของข้าให้ย่อยยับในระยะเวลาสั้นๆเช่นนี้ได้ ข้าเหมือนพวกชายรักชายหรือ เดิมท่านชายเกิดมาก็เหมือนดอกไม้บนพื้นดิน เขายังเล่นดินโคลน ยังจะกล้ามาพูดว่าข้าเป็นชายรักชาย ดีนะที่มันเป็นผู้ชาย ถ้าเป็นผู้หญิง ข้าจะกดนางไว้ใต้ร่างข้าสั่งสอนให้รู้จักสำนึกเสียบ้าง ว่าข้านั้นเป็นชายรักชายจริงหรือไม่”
หนานกงฉียังคงโมโหอยู่ไม่เบา ในมือยังคงมีมีดบิน เตรียมที่จะโยนออกไปด้านนอก คนที่เข้ามารีบร้อนวิ่งเข้ามาก้มหัวแล้วเรียก “คุณชายสาม มีคนมาแจ้งข่าวใบประกาศแล้ว เขาอยู่ประตูหลัง”
เมื่อหนานกงฉีได้ยินก็เก็บใบมีดของตัวเอง หันหน้าไปยังคนทั้งสอง “พี่สาม พี่ใหญ่ ดูเหมือนว่าวันนี้จะมีเรื่องสนุกให้ทำแล้วละ พวกท่านสองคนจะนิ่งอึ้งอยู่ทำไม ไป ไป พวกเราไปชำระแค้นเจ้านั่นกันเถอะ”
คนสองคนที่หยุดอยู่ส่ายหัว ได้แต่เก็บหมากแล้วก็ลุกขึ้นยืน
หนานกงฉีเป็นหลานรักของท่านปู่ตระกูลหนานกง เขาเป็นลูกชายที่ได้รับการเลี้ยงดูด้วยความรักมาก เป็นลูกชายที่ได้รับความรักมากกว่าคุณชายคนอื่นๆ ตอนเด็กๆก็เคยทำให้ท่านปู่หนานกงผิดหวังแต่เพราะว่ารักมากเกินไป เวลามีอะไรที่ดีๆก็จะให้เขาหมดทุกอย่าง วันนี้ชื่อเสียงของเขาถูกผู้อื่นทำลายไป จะไม่ให้ท่านปู่หนานกงโมโหได้อย่างไร วันนี้เขาเลยกำชับพี่ใหญ่กับพี่สามว่า ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการระบายอารมณ์โกรธที่เขามี
เมื่อหนานกงถิงและหนานกงเหยียนเริ่มมาร่วมทำการค้ากับหนานกงฉี ก็พยายามทำดีต่อหน้าท่านปู่หนานกงโดยการใช้เงินจำนวนมากส่งไปทางวังให้ออกใบประกาศมา ไม่คิดเลยว่าจะได้ข่าวคราวในเช้าวันนี้
ทั้งสามคนและผู้คุ้มกันอีกสองคนเดินมายังประตูหลัง เห็นใบหน้าของผู้ชายที่ดูซื่อๆกำลังรออยู่ หนานกงฉีก็แทบจะพุ่งตัวออกไป “เจ้าบอกว่าเจ้าเห็นคนที่อยู่ในรูปใช่หรือไม่ เจ้าต้องพูดความจริงนะ ถ้าหากเป็นข้อมูลเท็จ นอกจากจะไม่ได้รางวัลแล้ว เจ้าจะต้องระวังหัวของเจ้าไว้ด้วย”
เมื่อหลี่หลงได้ยินดังนั้น ก็มีความรู้สึกกังวลภายในใจเล็กน้อย เขาเห็นคนกลุ่มนี้มีพลังแห่งความโหดร้ายแพร่ออกมา ดูแล้วน่าจะสร้างความวุ่นวายให้หลินซินเยียนไม่น้อย เขาก็นึกถึงสิ่งที่หลินซินเยียนกำชับไว้ แล้วก็ผายมือออกไป “ข้าเห็นคนในรูปนี้จริงๆ ขอเพียงแค่ท่านให้เงินข้า ข้าก็จะพาท่านไปเดี๋ยวนี้”
“ข้าหนานกงฉีผู้สง่างามจะไม่ให้เงินเจ้าได้อย่างไร” หนานกงฉีเค้นเสียงเย็น เขาโยนตั๋วเงินที่อยู่ในมือออกมา “เอ้า รีบพาพวกข้าไปสิ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต
นางเอกเป็นพวกชอบความเจ็บปวด อ่านแล้วเหนื่อย เหมือนเราเห็นชีวิตคู่ผัวซ้อมเมีย แล้วอยากจะช่วยให้เค้าออกมา ผู้หญิงบอกไม่ต้อง เค้าถูกจริตแบบนี้ สงสารน้องชาย ช่วยมาก็จริง ทุกคืนต้องมานอนฟังอีผัวเมียคู่นี้มันทำร้ายกัน ป่วยจิตสุดๆ...
ทำไมนางเอกไม่คิดประกิษฐ์อาวุธไว้ป้องกันตัวเลยสักที เจอเหตุร้ายตลอดแต่ไม่เคยคิดปกป้องตัวเอง แล้วบอกว่าเป็นนักสร้างอาวุธนี่นะ...