ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 99

ตอนที่ 99 แสดงความจริงใจ

วันที่สอง หลี่หลงก็มาที่บ้านหลินซินเยียนมาช่วยงานแต่เช้า และยังช่วยเอ้อร์ยาเก็บห้องหับ แล้วก็ยังเป็นผู้อารักขาด้วย หน้าที่นั้นก็คือดูแลความปลอดภัยของบ้านนี้ ในบ้านนี้มีหลินซินเยียน เอ้อร์ยา อี้เซิง ทั้งสามคนไม่มีความสามารถในการปกป้องตัวเอง ถ้าหากมีคนเลวเข้ามาจะต้องเป็นเรื่องที่น่าหวาดกลัวมากๆ ดังนั้นหลี่หลงเลยตัดสินใจที่จะมาอาศัยอยู่ที่นี่ด้วย อย่างไรที่นี่ก็อยู่ไม่ไกลจากบ้านของเขา ถ้าไม่ยุ่งก็จะกลับไปบ้าน

หลินซินเยียนกลับบังคับให้เขากลับไปอยู่บ้าน แล้วว่าหลี่หลงยืนกรานที่จะอยู่ นางก็เลยไม่พูดอะไรอีก

เมื่อมีเวลาว่าง หลินซินเยียนก็เรียก หลี่หลง เอ้อร์ยาและอี้เซิงมา มาสอนให้พวกเขาอ่านหนังสือ พวกเขาขยันตั้งใจมาก ในขณะเดียวกันนั้นก็รู้สึกเคารพเลื่อมใสในตัวหลินซินเยียน

บ่ายวันนี้ ศาลาความลับแห่งสวรรค์ ประมุขน้อยเทียนหยุนจือมาเยี่ยมทางประตูด้านบน เวลาผ่านไปหลายวัน สุดท้ายเขาก็ต้องมาปฏิบัติตามคำมั่นสัญญา

แต่เมื่อเอ้อร์ยาพาเทียนหยุนจือมาตรงหน้าของหลินซินเยียน เทียนหยุนจือก็ตกตะลึงเหมือนยัดไข่ไว้เต็มปาก

เขามองผู้หญิงที่กำลังหัวเราะอยู่ตรงหน้า นางใส่เสื้อที่ทำจากผ้าไหมสีขาวราวกับหิมะ ใส่เสื้อคลุมขนกระต่าย ยิ่งทำให้ขับผิวใบหน้าของนางที่มีเลือดฝาดบนแก้ม เครื่องหน้าราวกับประดับด้วยหิมะ เขาไม่ใช่ไม่เคยเห็นผู้หญิงสวย แต่ว่า ไม่เคยเห็นผู้หญิงที่สวยอย่างหลินซินเยียนมาก่อน

บนร่างของผู้หญิงที่เกิดในยุคสมัยนี้ จะมีความอ่อนโยนสุภาพลึกซึ้ง เหมือนคนในภาพวาด งดงามตามแบบมาตรฐาน แต่ไม่มีกลิ่นอายของความฉลาดเลยแม้แต่นิด แต่ว่าหลินซินเยียนนั้นกลับต่างออกไป ราวกับว่านางมีความคิดจิตวิญญาณที่เป็นของตนเองไม่เหมือนใคร ดีเหลือเกินที่ได้ยืนอยู่ตรงหน้านางใน นางยังทำให้คนอื่นรู้สึกว่านางก็คือนาง ของรอบกายถูกนางขับให้เด่นยิ่งขึ้น

“อะไรหรือ ไม่ได้เจอกันไม่กี่วัน ท่านประมุขน้อยก็ไม่รู้จักข้าแล้วหรือ” หลินซินเยียนยิ้มบาง แต่เดิมก็ไม่อยากแสดงฐานะให้หญิงสาวได้รับรู้ แต่ว่าเพราะคนตระกูลหนานกงพบนางที่ปลอมตัวเป็นผู้ชาย เพื่อที่จะลดความวุ่นวายที่ไม่จำเป็นลงนางจะต้องลดการปลอมตัวเป็นชายให้น้อยลง แต่ศาลาความลับแห่งสวรรค์ นางได้ตัดสินใจไปแล้ว ในเมื่อตัดสินใจเข้าร่วมแล้ว ก็ถือโอกาสแสดงความบริสุทธิ์ใจเสียเลย

“เจ้า เจ้าคือท่านชายอู๋เหินหรือ” ถึงแม้จะอยู่ตรงหน้าสายตา แต่เทียนหยุนจือก็ยังไม่กล้าเชื่อสายตาของตัวเองอยู่ดี

หลินซินเยียนพยักหน้า “เมื่อไม่กี่วันก่อนต่อหน้าผู้คน ไม่ค่อยเหมาะที่จะปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนในฐานะผู้หญิง ดังนั้นจึงต้องอำพรางตัวมากหน่อย ขอให้ท่านให้อภัยด้วย”

เทียนหยุนจือตกตะลึงคาที่ สักพักถึงจะได้สติกลับมา “เอ้อ.... เข้าใจ เข้าใจได้ เพียงแต่นึกไม่ถึงเลยว่าท่านชายอู๋เหินจะเป็นผู้หญิง ยิ่งนึกไม่ถึงเข้าไปใหญ่ว่าผู้หญิงจะมีอาวุธที่ร้ายแรงเช่นนี้ได้”

ต่อให้เป็นแม่ของเขาอยู่ในศาลาความลับแห่งสวรรค์หูตาช้า แต่กลับรู้เรื่องการสร้างอาวุธแค่ครึ่งเดียว แต่น้องสาวของเขาเทียนหยุนชิง ตั้งแต่เด็กก็ถูกเลี้ยงดูอยู่ในที่ศาลาความลับแห่งสวรรค์ก็ได้รับพรสวรรค์มากเป็นพิเศษ กลับมอบให้หลินซินเยียนเหมือนกันเดะ

“ประมุขน้อยไม่ถือสาก็ดีแล้ว ประมุขน้อยอย่ายืนพูดเลย นั่งลงดื่มชาก่อน นี่คือชาที่เมื่อวันก่อนข้าเก็บได้จากบนเขา ชงจากน้ำหิมะ น้ำหิมะนี้ต้มด้วยกลับดอกเหมย ท่านลองชิมดู ได้กลิ่นของดอกเหมยรึไม่ ” หลินซินเยียนรินชาให้เขา

เทียนหยุนจือค่อยๆรับชามา รู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่ความรู้สึกที่แท้จริง เขาอื่มชาไปอึกหนึ่ง พบว่าตรงหน้าชัดแจ้งขึ้น “ไม่ธรรมดาจริงๆ เหมือนคนที่ชำนาญมาก จริงสิ ข้ายังอยากรู้ชื่อที่แท้จริงของแม่นางด้วย”

“หลินซินเยียน” หลินซินเยียนยิ้มตอบ “ประมุขน้อยไม่ต้องแนะนำตัวหรอก แค่จ่ายเงินมาก็สอบถามได้ไม่ยาก ข้าเทียนหยุนจือประมุขน้อยของศาลาความลับแห่งสวรรค์ เป็นศาลาความลับแห่งสวรรค์ที่อายุน้อยและงดงามที่สุด”