ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 152

บทที่ 152 บริกรดูแลใส่ใจมากกว่าเขา

หลังจากผู้หญิงทั้งสองเห็นมู่น่อนน่อน อากัปกิริยาบนใบหน้าก็พลันตื่นตระหนก จากนั้นก็แสร้งทำเป็นสงบแล้วส่งเสียงเรียกเธอ “คุณหญิงน้อยเฉิน”

“สาวๆ ทั้งสองคนคุยอะไรกันคะ ฉันจะมาร่วมสนุกด้วย พวกคุณไม่รังเกียจใช่ไหม”

มู่น่อนน่อนนั่งลงระหว่างผู้หญิงทั้งสองคน ศีรษะตั้งอกตรง มือวางกดลงบนกระโปรง สองขาตรงซ้อนพับเข้าด้วยกัน จัดท่าทางการนั่งสวยงามเป็นมาตรฐานกุลสตรี

เธอเข้าคลาสเรียนมารยาทตอนที่อยู่ในมหาวิทยาลัย ไม่อย่างนั้นเมื่อเธอมางานเลี้ยงแบบนี้คงตื่นสถานที่เป็นแน่

ผู้หญิงทั้งสองอับอายทำหน้าไม่ถูก ใจรับรู้ว่ามู่น่อนน่อนได้ยินบทสนทนาของทั้งสองเมื่อครู่แล้ว

คนที่ไม่ค่อยมีหน้า เมื่อนินทาคนอื่นลับหลัง แล้วตอนนี้มาถูกจับได้ ก็จะรู้สึกอับอาย

“คุณหญิงน้อยเฉินล้อเล่นอะไรคะ คุณยินดีจะร่วมพูดคุยกับพวกเรา แน่นอนว่าพวกเราน้อมรับด้วยความยินดีค่ะ” ผู้หญิงหนึ่งในนั้นรีบพูดประจบ

ผู้หญิงอีกคนตามน้ำทันที “ใช่ค่ะ คุณหญิงน้อยเฉินผิวของคุณดีมากเลย ดูแลยังไงคะ”

มู่น่อนน่อนผิวขาว เธอมองอย่างค่อนข้างอิจฉา

“ดูแลเหรอคะ” มู่น่อนน่อนหันหน้าไปมองเธอ คู่ดวงตาแมวเบิกโตเล็กน้อย เผยท่าทีแปลกใจมาก “แต่ไหนแต่ไรมาฉันไม่เคยดูแลค่ะ ฉันเกิดมาก็เป็นแบบนี้”

มู่น่อนน่อนพูดจบ ก็เหลือบมองหน้าหญิงสาวอย่างบอกว่านี่เป็นเรื่องจริง จากนั้นก็มองด้วยหน้าตาสงสัย “คางคุณสวยจัง เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เกิดเหรอคะ”

หญิงสาวภูมิใจมาก “มันแน่นอนค่ะ”

“หืม งั้นถ้าฉันจะจิ้มดูหน่อยก็ไม่เป็นไรใช่ไหม” มู่น่อนน่อนแสดงท่าทางกระตือรือร้น

ในสถาบันภาพยนตร์ ที่ขาดไม่ได้ก็คือความงามตามธรรมชาติ ใบหน้าที่ผ่านใบมีด แวบแรกก็สามารถมองออกได้ทันที

หญิงสาวได้ยินแล้วสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย “เอ่อ...คางฉัน...ที่จริงมีการกระแทกมานิดหน่อย คุณหญิงน้อยเฉินต้องลงแรงเบาๆ หน่อยนะคะ...”

มู่น่อนน่อนยิ้ม “ได้ค่ะ”

รอยยิ้มของเธอทำให้หญิงสาวขนลุก

มู่น่อนน่อนเพิ่งยื่นมือไป หญิงสาวคนนั้นก็รีบยกมือขึ้นกุมใบหน้าตัวเอง คิดไม่ถึงว่าเพราะการรีบเกินไปกลับกลายเป็นใช้แรงเยอะมาก จนฝ่ามือกระแทกเข้าที่คาง

“อ๊ะ...คางของฉัน!” ผู้หญิงคนนั้นร้องเสียงแหลม ลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีไป

ผู้หญิงอีกคนที่อยู่ข้างๆ เห็นดังนั้นก็ดวงตาเบิกกว้าง “เธอ...เธอทำคางเหรอ”

“ใช่ค่ะ” มู่น่อนน่อนขยิบตาให้เธอ แล้วโน้มตัวเข้าไปทำท่าทางลึกลับ “จะแอบบอกคุณนะคะ หน้าอกของเธอก็เคยทำค่ะ”

ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้างขึ้นอีก “สารเลว บอกว่าสวยตามธรรมชาติทุกอย่าง อาศัยหน้าพลาสติกมาแย่งผู้ชายฉัน แม่งเอ๊ย!”

พูดจบก็ลุกขึ้นจากไปอย่างโมโหโทโส

มู่น่อนน่อน “……..”

เธอแค่ไม่พอใจที่ผู้หญิงสองคนนั้นบอกว่าหน้าของเธอเป็นของปลอม อยากจะเอาคืนสักนิดหน่อย คิดไม่ถึงว่าทั้งสองคนจะแหกตัวเองขึ้นมาก่อน

“ตามหาคุณตั้งนาน คิดไม่ถึงว่าคุณจะอยู่ตรงนี้”

จู่ๆ เสียงของซือเฉิงหยู้ก็ดังมา ทันทีที่มู่น่อนน่อนเงยหน้าขึ้นมอง ซือเฉิงหยู้ก็เดินเข้ามาถึงตรงหน้าเธอแล้ว

เขาหน้าแดงเล็กน้อย ดูแล้วอาจจะดื่มไวน์ไปไม่น้อย

มู่น่อนน่อนเขยิบไปข้างๆ ให้พื้นที่นั่งแก่ซือเฉิงหยู้

“พี่ใหญ่ คุณเห็นเสี่ยวฉินไหมคะ” เธอตั้งใจจะกลับแล้ว อย่างไรเสียตอนนี้ก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรอีก

ซือเฉิงหยู้ยิ้มพลางส่ายหน้า “ไม่เห็นครับ ไม่รู้ว่าไปไหน เดี๋ยวโทรเรียกเขาแล้วกันครับ”