ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 181

บทที่181 ความคิดคาดเดาที่บ้าบิ่นอย่างหนึ่ง

มู่น่อนน่อนตะลึงงันไปเล็กน้อย เลิกสายตามองไปทางเฉินถิงเซียว

เฉินถิงเซียวมีสีหน้าไม่สบอารมณ์นักออกมา “ช้า”

พูดจบ มือข้างนึงของเขาก็ถือกระเป๋าขึ้นมา มืออีกข้างก็จูงเธอออกไปด้านนอก

มู่น่อนน่อนหันหน้ากลับไปมองดูมือที่เขาช่วยเธอถือกระเป๋าข้างนั้น ก้มหน้าลง เม้มริมฝีปากยิ้มจางๆออกมา

คุณชายเฉินก็มีตอนที่ใส่ใจคนอื่นเขาเหมือนกัน

……

ทั้งสองคนเข้ามานั่งในรถ เฉินถิงเซียวสตาร์ทรถไปพลาง เอ่ยพูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจไปพลาง “หาเวลาไปลาออกซะ”

น้ำเสียงของเขาฟังดูไม่ใส่ใจเกินไป ใช้เวลาปาไปครึ่งนาทีเต็มๆ กว่ามู่น่อนน่อนจะได้สติกลับมารู้ว่าเขากำลังพูดอะไรอยู่

“คุณบอกฉันหรอ?” มู่น่อนน่อนชี้หาตัวเอง

เฉินถิงเซียวหันไปมองเธอ สายตาสงบนิ่ง “ไม่อย่างนั้นล่ะ?”

“ทำไมจู่ๆถึงอยากให้ฉันลาออก?” คำพูดนี้ของเขาพูดออกมาปุบปับเกินไป มู่น่อนน่อนจึงรู้สึกสงสัยขึ้นมาเล็กน้อย

“คุณไม่อาจทำงานอยู่ที่บริษัทมู่ซื่อไปได้ตลอด มันเสียเวลาเกินไป” น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความจริงจัง “ยิ่งไปกว่านั้น คุณทำงานอยู่ที่บริษัทมู่ซื่อก็ไม่ได้มีความสุขเลยด้วย”

ตอนแรกเริ่มสุดนั้น เขานั้นอยากให้มู่น่อนน่อนเข้ามาที่บริษัทเสิ้งติ่ง แต่ในระหว่างนั้นเองมู่ลี่เหยียนก็วิ่งแจ้นมามอบโอกาสให้กับมู่น่อนน่อน ตัวมู่น่อนน่อนเองก็อยากไปบริษัทมู่ซื่อเหมือนกัน จึงปล่อยให้เธอไป

ถึงแม้ว่าจุดประสงค์ในตอนแรกนั้นบางทีอาจจะไม่ได้บริสุทธิ์ใจอะไรนัก แต่ตอนนี้ ความคิดของเขานั้นง่ายดายอย่างมาก คือหวังว่าเธอจะมีความสุขขึ้นมาสักนิด ได้ไปทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำ

หลายครั้ง ที่เขากลับบ้านไปก็จะเห็นเธอขลุกอยู่กับการเขียนต้นฉบับ

เธอเรียนเอกโทรทัศน์และดิจิตอลมีเดียมา สิ่งที่เธอชอบคือสิ่งนี้

ถ้าเธอไม่อยากทำงาน ก็สามารถเป็นแม่บ้านฟูลไทม์อยู่ที่บ้านก็ได้ เงินที่เขาหามาก็เพียงพอให้เธอสิบคนกินไปสิบชาติก็ไม่หมด

ถ้าเธอมีสิ่งที่อยากทำ อยากทำงาน เขาก็สามารถจัดทีมให้เธอสักทีม ช่วยกวาดทางให้เธอ ให้เธอได้ขึ้นไปอยู่บนจุดสูงสุด

ปลายจมูกของมู่น่อนน่อนเริ่มแสบจมูกขึ้นมาเล็กน้อย

เฉินถิงเซียวเป็นคนที่ย้อนแย้งคนหนึ่ง เขานั้นเป็นคนจิตใจโหดเหี้ยม แต่ก็ไม่ได้เป็นคนเลวไปโดยสมบูรณ์ เขาเองก็อ่อนโยนเป็น เอาใจใส่เองก็เป็นเหมือนกัน อีกทั้งยังรู้จักเป็นห่วงเป็นใยว่าเธอจะมีความสุขหรือเปล่าด้วย

ภายในใจก็รู้สึกซาบซึ้งใจขึ้นมาซ้ำๆ แต่มู่น่อนน่อนก็ไม่ได้ตอบรับออกไปทันที

“ถ้าฉันออกจากบริษัทมู่ซื่อไป แล้วคุณจะสืบข่าวจากทางคุณปู่ของฉันได้ยังไง?”

เฉินถิงเซียวเหมือนได้ยินเรื่องตลกอะไรที่น่าขำขึ้นมาก็ไม่ปาน เอ่ยเยาะออกมา “อย่างคุณ คุณจะไปสืบข่าวอะไรจากทางคุณปู่ของคุณได้บ้าง?”

น้ำเสียงฟังดูเหน็บแนมอย่างไม่มีปิดบังเลยแม้แต่น้อย

ที่เมื่อกี้เธอยังคิดว่าเฉินถิงเซียวนั้นดีมากออกมา! โกหกทั้งเพ!

“ใครบอกฉันไม่ได้เรื่องกัน!” มู่น่อนน่อนส่งเสียงฮึดฮัดออกมา กำหมัดเล็กๆทุบลงไปบนบ่าของเขาไปทีนึง

เฉินถิงเซียวใช้มือข้างที่ว่างรับหมัดเล็กๆของเธอเอาไว้ ประกบจูบลงไป ในน้ำเสียงยังแฝงไปด้วยความขี้เล่น “ขับรถ อย่ากวน”

ตั้งแต่ที่มู่น่อนน่อนอยู่ที่โรงแรมจีนติ่งกับเฉินถิงเซียวคืนนั้น เรื่องที่ใกล้ชิดกันก็ทำมาไม่น้อย แต่บางครั้งตอนที่เฉินถิงเซียวทำการกระทำที่ดูใกล้ชิดกันอย่างเป็นธรรมชาติพวกนี้ เธอก็ยังรู้สึก...เขินอายอยู่นิดหน่อย

เธอหน้าแดง แอบชักมือกลับมา แต่กลับพบว่าชักกลับมาไม่ได้

เธอกระตุกแขนตัวเองไปเล็กน้อย “คุณปล่อยนะ”

เฉินถิงเซียวก็ไม่หันกลับมาด้วยซ้ำ “ขับรถ อย่าซน”

คนขี้โกง!

มู่น่อนน่อนหันไปอีกทางนึง ตลอดการเดินทางก็ได้ถูกเขาจับมือไปอย่างนี้

……

ซือเฉิงหยู้เป็นพี่ใหญ่ของเฉินถิงเซียว แล้วยังเป็นดาราตัวท็อปของบริษัทเสิ้งติ่งอีกด้วย เบื้องหลังจะต้องมีทีมประชาสัมพันธ์ที่สุดยอดที่สุดอยู่แล้ว

เกี่ยวกับคำค้นหายอดฮิตที่ว่าแฟนสาวลึกลับของซือเฉิงหยู้เพียงไม่นานก็จมหายไป

เพจหลักของบริษัทเสิ้งติ่ง ยังทำการอธิบายและแถลงการณ์ต่อเรื่องนี้ออกมาด้วย

“เมื่อเร็วๆนี้ มีข่าวลือเกี่ยวกับแฟนสาวลึกลับของคุณซือเฉิงหยู้ศิลปินของเราแพร่กระจายไปทั่วทั้งโลกออนไลน์ ได้มีการสืบทราบความจริงมาแล้วว่าเป็นข่าวเท็จ...”

ซือเฉิงหยู้ในฐานะที่เป็นนักแสดงอายุน้อยที่สุดที่ได้ชิงรางวัลมามากมาย มีแฟนคลับจำนวนนับไม่ถ้วน ทันทีที่คำแถลงการณ์ของทางบริษัทออกมา ก็เลยมีแฟนคลับมากหน้าหลายตาเข้ามาประสมโรงกัน

“ถ้าไม่ใช่แฟน แล้วผู้หญิงที่อยู่ในรูปคนนั้นเป็นใคร?”

เฉินถิงเซียวไม่สนใจเขา ยังคงตอบข้อความอยู่เหมือนเดิม

ในเวลานี้ มือถือของเฉินถิงเซียวก็ดังขึ้นมา

เขาก็เหลือบมองไปเล็กน้อย พบว่าเฉินอันหลินเป็นคนโทรเข้ามา

การกระทำในมือก็หยุดชะงักไป เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเดินไปยังด้านหน้าหน้าต่างเพื่อรับโทรศัพท์

กู้จือหยั่นถือโอกาสนี้ รีบเปลี่ยนรหัสผ่านWeiboไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เข้าสู่ระบบWeiboในโทรศัพท์

ปกติแล้วบัญชีหลักของกู้จือหยั่นจะมีหลายข้อความที่ไม่ได้อ่านและคนที่แอดมา แต่ก็ไม่ได้ร้อนแรงเท่าวันนี้

เขากดเปิดท็อปWeiboของตัวเอง อ่านข้อความด้านล่าง

ทั้งหมดต่างเป็นรูปที่ได้แคปมาที่เฉินถิงเซียวใช้บัญชีของเขาตอบไปว่า “เธอตาบอด”

“ประธานกู้ วันนี้คุณเป็นอะไรไป?”

“เกรงว่าสมองคงเสื่อมไปแล้ว!”

“ประธานกู้คุณเป็นอย่างนี้ ทำให้พวกเรากลัวกันมากเลยนะ”

“ฉันไปเสิร์ชดูข่าวบันเทิงช่วงนี้มา พบว่าไม่น่าเชื่อเลยว่าประธานกู้ของเราจะไม่มีข่าวฉาวมาเดือนนึงแล้ว แล้วจึงคิดเชื่อมโยงไปถึงเรื่องที่ประธานกู้ทำลงไปเมื่อกี้นี้...ฉันมีความคาดเดาที่บ้าบิ่นผุดขึ้นมาอย่างนึง!”

“ฉันเองก็มีความคาดเดาที่บ้าบิ่นขึ้นมาเหมือนกัน!”

“...”

“การคาดเดาที่บ้าบิ่นก็คือ! ประธานกู้แอบรักราชาภาพยนตร์ซือ!”

“#ท่านประธานจอมเผด็จการกับราชาภาพยนตร์#เรื่องที่ไม่เล่าไม่ได้...”

ใจที่อยากจะตายเสียให้ได้ของกู้จือหยั่นเกิดออกมาหมด

เฉินถิงเซียวก็ได้คุยโทรศัพท์เสร็จและได้เดินกลับมาพอดี กู้จือหยั่นเดินถือโทรศัพท์ไปตรงหน้าเขาด้วยใบหน้าเศร้า “คุณชายมู่ นายดูสิว่านายทำเรื่องงามหน้าเอาไว้!”

เฉินถิงเซียวอ่านไปจนจบด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ พร้อมทั้งเอ่ยนิ่งๆออกมา “ประเด็นเปลี่ยนไปแล้ว เป็นกลยุทธ์การประชาสัมพันธ์ที่ไม่เลวเลย”

กู้จือหยั่น “...” จู่ๆก็อยากกระโดดตึกขึ้นมา