ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 24

ตอนที่ 24 การหย่าร้างกับเฉินถิงเซียว

ภายในร้านอาหาร

หล่อนวางกระเป๋าไว้บนโต๊ะอาหาร ชูคางอย่างเย่อหยิ่งมาทางมู่น่อนน่อน “มีอะไรจะพูดก็พูดมาเร็วๆ อีกสักพักฉันมีนัดกับชูหาน”

หล่อนพูดไป ก็กรีดกรายมือของตนเอง เพื่อชื่นชมเล็บที่เพิ่งไปทำมาใหม่

หล่อนเหลือบสายตามองมู่น่อนน่อนที่นั่งอยู่ตรงข้ามอย่างไม่ได้ตั้งใจ วันนี้หล่อนยังคงแต่งตัวเหมือนสิบปีที่แล้ว ชุดผ้าฝ้ายสีอ่อนตัวยาว ผิวพรรณสีน้ำผึ้ง แว่นตาสีดำ ทุเรศจนขัดหูขัดตาเหมือนเดิม

ผู้หญิงแบบนี้ ยังจะสิ้นคิดมาแย่งผู้ชายของเธองั้นหรอ?

มีแต่พวกโง่เง่าดักดานบนอินเทอร์เน็ตเท่านั้นแหละที่เชื่อ

มู่น่อนน่อนช้อนสายตา พลางถือแก้วน้ำ สองมือเอาแต่ลูบคลำบริเวณด้านข้างแก้วน้ำ แต่หล่อนก็ทอดสายตามายังผู้ชายที่แต่งตัวธรรมดาที่นั่งอยู่ที่โต๊ะด้านหลัง

หล่อนสีหน้ายังคงเหมือนเดิมพร้อมกับส่งข้อความออกไปตามที่ตนเองได้ตั้งใจจัดฉากมาตั้งแต่แรก : เริ่มได้แล้ว

การกระทำเช่นนี้ทั้งหมด หล่อนระมัดระวังเป็นอย่างมาก เพราะฉะนั้นมู่หวั่นขีเลยไม่สังเกตเห็น

มู่น่อนน่อนเงยหน้ามองมู่หวั่นขีอย่างระมัดระวัง พลางกระซิบพูด “ฉันลงคำขอโทษบนWeiboแล้ว ฉะนั้นพี่อย่ามาทำให้แม่ฉันลำบากใจอีกเลย”

หล่อนทำท่าทางอ้ำอึ้งจะพูดก็ไม่ยอมพูด ช่างดูเหมือนเมื่อก่อนนี้ไม่มีผิดเพี้ยนไปเลย

มู่หวั่นขีหัวเราะอย่างเย็นชา หล่อนรู้อยู่แล้วว่า มู่น่อนน่อนตั้งแต่เด็กจนโตโง่เง่ามาตลอด อยู่ดีๆจะเปลี่ยนมาฉลาดได้ยังไง

“ไม่ทำให้เซียวชู่เหอลำบากใจก็ได้ ฉันมีเงื่อนไข” มู่หวั่นขีกอดอกไปก็ยิ้มอย่างหยิ่งผยอง

“งะ..เงื่อนไขอะไร?” น้ำเสียงของ มู่น่อนน่อน ทั้งยินดีทั้งกังวล

“อีโง่ ไม่รู้จริงๆเลยว่าทำไมแกถึงได้เป็นห่วงเป็นใยเซียวชู่เหอขนาดนั้น ทั้งๆที่เขาไม่เคยคิดว่าแกเป็นลูกสาวของเขาเลยด้วยซ้ำ”

มือที่วางบนตักของมู่น่อนน่อนกำหมัดแน่น ใบหน้าขาวซีด หล่อนเปิดปากพูดอย่างขมขื่น “ไม่ว่าจะพูดยังไง เขาก็เป็นแม่ของฉัน หากย้อนกลับไปได้ ทั้งๆที่รู้ว่าทั้งหมดนี้เขาทำเพื่อขอร้องให้ฉันแต่งงานกับเฉินถิงเซียว ฉันก็ยังคงยินยอม ”

มู่หวั่นขีดูสภาพของมู่น่อนน่อนที่ทำท่าทาง อ่อนปวกเปียกเช่นนี้ ในช่วงยามเด็กนั้นการเรียนของมู่น่อนน่อนดีกว่าหล่อนมาก หล่อนเกลียดน้องสาวคนๆของหล่อนจริงๆ

หลังจากที่มู่น่อนน่อน อยู่ดีๆก็เซ่อซ่า หล่อนยิ่งเกลียดน้องสาวคนนี้มากกว่าเดิมอีก

การมีน้องสาวอย่างมู่น่อนน่อน มันทำให้หล่อนอับอายขายขี้หน้า

ทว่า ดีที่ว่ามู่น่อนน่อน เชื่อฟังเหมือนหมาตัวหนึ่ง ที่สามารถเอาไว้ให้หล่อนใช้งานได้

มู่หวั่นขีมุมปากกระดกยิ้ม น้ำเสียงอ่อนโยน แต่ช่างร้ายกาจมาก “เธอก็เลวเหมือนแม่เธอ..”

สายตามู่น่อนน่อนส่องประกายความเย้ยหยันออกมาแวบหนึ่ง เซียวชู่เหอแต่งเข้าบ้านตระกูลมู่มายี่สิบกว่าปีแล้ว หล่อนทำดีต่อมู่หวั่นขีอย่างหมดหัวใจ จนในที่สุดมู่หวั่นขีไม่เพียงจะรับความรู้สึกดีต่อเซียวชู่เหอนี้ไว้ แถมยังด่าว่าเขาว่าเลวอีก

“ไม่ว่าเธอจะพูดเงื่อนไขอะไรออกมาฉันยินยอมได้หมด แต่ว่าอย่าพูดถึงแม่แบบนี้อีก เขาดีต่อเธอจริงๆ” มู่น่อนน่อนกำลังหลอกว่าเสียอกเสียใจอยู่ พลางทำเสียงอ่อนขอร้องหล่อน

มู่หวั่นขีฟังความหมายของคำพูด มู่น่อนน่อน พลางเหลือบตามอง พร้อมทั้งเสียงดังใส่ “หุบปาก! เรื่องของฉันแกไม่ต้องมาสนใจ ตอนนี้ เธอก็แค่ต้องทำเรื่องหนึ่ง ไปหย่ากับเฉินถิงเซียวซะ”

“หย่า?” มู่น่อนน่อนตกใจจนตาเบิกโต

การตกใจครั้งนี้ ครึ่งหนึ่งคือแกล้งทำไปงั้น อีกครึ่งหนึ่งคือเรื่องจริง

ไม่จำเป็นต้องให้มู่หวั่นขีพูดออกมา มู่น่อนน่อนก็สามารถคาดเดาจุดประสงค์ของหล่อนได้

ถึงแม้ว่าตระกูลเฉินไม่ได้สนใจว่าใครจะเป็นคนแต่งงานกับเฉินถิงเซียว ด้วยซ้ำ แต่ว่าไไม่สามารถปล่อยปะละเลยให้มู่น่อนน่อน ทำเรื่องขึ้นมาให้เสียใจภายหลังโดยง่าย โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิงที่ไม่สามารถเอาออกหน้าออกตาต่อสังคมได้ “ทั้งหน้าตาอัปลักษณ์ทั้งโง่เง่า”

หล่อนยื่นข้อเสนอมาว่าต้องการหย่าร้างกับเฉินถิงเซียว นี่มันแสดงออกว่าเพื่อต้องการหักหน้าตระกูลเฉิน

คนในบ้านตระกูลเฉิน ไม่ปล่อยหล่อนให้ลอยนวลไปแน่!