ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 240

บทที่240 เธอไม่ต้องการฉันแล้วงั้นสิ?

สุดท้าย หนังก็ไม่ได้ดู มู่น่อนน่อนเอาแต่คุยกับเฉินเจียฉิน

เฉินเจียฉินอยู่ต่างประเทศมานาน ในประเทศก็เลยไม่มีเพื่อน เรื่องเหล่านี้น่าจะอยู่ในใจมานานเกินไปแล้ว แล้วยังไม่มีคนมาให้ระบายด้วย

ดีที่มู่น่อนน่อนยินดีรับฟัง เขาก็เลยพูดทุกอย่างออกมาหมด

เพราะเขาพูดเรื่องนั้น เลยได้ยินเบาะแสมาคร่าวๆ

พ่อแม่ที่ดูรักใคร่กลมเกลียวแต่ไม่ใช่ พี่ชายที่ภายนอกดูอบอุ่นแต่กลับฆ่าสัตว์ตัวน้อยๆอย่างโหดร้าย เรื่องเหล่านี้ทำให้เกิดผลกระทบต่อเด็กในวัยเฉินเจียฉิน

มู่น่อนน่อนออกมาจากห้องดูหนัง ก็เจอกับเฉินถิงเซียวที่จะเข้าไปหาเธอพอดี

เธอเดินนำหน้า เฉินเจียฉินอยู่ข้างหลัง

เฉินถิงเซียวทำหน้าเรียบนิ่ง เห็นได้ชัดว่าเขาโกรธที่เฉินเจียฉินชวนมู่น่อนน่อนดูหนัง

ก่อนหน้านี้มู่น่อนน่อนต้องรับมือกับพวกตระกูลเฉินมาก็เหนื่อยแล้ว บอกไว้อย่างดีว่าจะไปพักผ่อน ยังโดนเฉินเจียฉินลากมาดูหนังด้วยกันอีก สีหน้าของเขาไม่สบอารมณ์เฉินเจียฉินอย่างแน่นอน

เฉินเจียฉินมุ่ยปาก ขยับไปอยู่ด้านหลังมู่น่อนน่อน

ไม่ได้เจอกันตั้งนาน สายตาของพี่ชายยังมีจิตสังหารขนาดนี้

หวาดกลัว

มู่น่อนน่อนมองเฉินถิงเซียวอย่างไม่พอใจ หันไปพูดกับเฉินเจียฉิน “เสี่ยวฉิน นายกลับไปพักในห้องสักพักนะ”

“ครับ” ราวกับเฉินเจียฉินได้รับการอภัยโทษ รับวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว

เฉินถิงเซียวฉีกยิ้มมุมปาก สายตาเย็นชา “มู่น่อนน่อน ตอนนี้เธอท้องอยู่นะ ไม่ต้องไปสั่งสอนเขา เขาก็เป็นแค่เด็กที่ชอบสร้างปัญหา

“ไม่รู้ไม่ชี้ ตาแป๊ะสวดมนต์” มู่น่อนน่อนใช้มืออุดหู พูดไปด้วยเดินเข้าห้องนอนไปด้วย

เฉินถิงเซียวหน้าครึ้มลงทันที พูดเสียงเรียบอย่างโกรธๆ “มู่น่อนน่อน!”

มู่น่อนน่อนหันกลับมา ยื่นมือลูบหน้าท้องของตัวเองเบาๆ สายตาจดจ้อง ทำหน้าตาจริงจัง แล้วพูด “อย่าเสียงดัง ทำเจ้าหนูน้อยตกใจหมดแล้ว”

เฉินถิงเซียวสูดหายใจเข้าลึก บอกตัวเองว่าอย่าไปทะเลาะกับผู้หญิงบ้าๆคนนี้เลย

มู่น่อนน่อนมองเขาทำท่าทางอดกลั้นความโกรธ ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา แต่มาคิดอีกทีเขาก็ทำเพื่อเธอทั้งนั้น ก็เลยกลับไปดึงแขนเขาด้วยใบหน้าพึงพอใจ “โอเคโอเค พวกเรากลับห้องไปพักเถอะ”

ตรงหน้ามู่น่อนน่อน ความโกรธของเฉินถิงเซียวมาก็ง่าย หายก็เร็ว

กลับถึงห้อง มู่น่อนน่อนก็ถูกเฉินถิงเซียวจับไปไว้ที่เตียง ห่มผ้าห่มให้เธอ แล้วก็สั่ง “นอน”

มู่น่อนน่อนคุยกับเฉินเจียฉินนานขนาดนั้น ตอนนี้เลยยังไม่ได้นอน “ฉันมีเรื่องจะพูดกับคุณ”

“ตื่นแล้วค่อยว่ากัน” เฉินถิงเซียวไม่มองสายตาที่อ้อนวอนของเธอ

มู่น่อนน่อนไม่สนใจ พูดไปตรงๆ “ความสัมพันธ์ของป้าของคุณกับคุณอาดีมั้ย?”

“ในสายตาคุณปู่ พวกเขาเป็นสามีภรรยาตัวอย่างที่รักใคร่กันมาก” เฉินถิงเซียวพูดจบก็ยิ้มออกมาเอง ในสายตาของคุณปู่เฉิน แม่กับเฉินชิงเฟิงเป็นสามีภรรยาที่รักใคร่กันมาก

“แต่เมื่อกี้เสี่ยวฉินบอกฉันว่า เขารู้สึกว่าพ่อแม่เขาไม่ได้รักกันเลย รู้สึกเหมือนรักกันแต่ภายนอก…” มู่น่อนน่อนถอนหายใจ “พวกเราก็อยู่ด้วยกันนานแล้ว จะกลายเป็นสามีภรรยาที่รักกันแต่ภายนอกรึเปล่านะ?”

เฉินถิงเซียวตอบอย่างมั่นใจมาก “ไม่มีทาง”

“จริงหรอ?” มู่น่อนน่อนหน้าตาประทับใจ

ผลก็คือ วินาทีต่อมา เธอก็ได้ยินเฉินถิงเซียวพูดอย่างเงียบๆ “เอาลูกของฉันมาก่อนค่อยคิดเรื่องแบบนี้ เธอจะออกไปหาชายอื่นหรือไง?”

น้ำเสียงอันตรายนิดหน่อย

มู่น่อนน่อนมองเขาด้วยหางตา พบว่ากำลังเขาหลี่ตาจ้องเธอนิ่งๆ ราวกับว่าเธอพูดคำตอบที่ทำให้เขาไม่พอใจออกไป ก็เลยต้องการซ่อมเธอ

มู่น่อนน่อนเป็นคนที่มีสติในการเอาตัวรอดแข็งแกร่งมาก

เธอจับมือของเฉินถิงเซียวไว้ ยิ้มอย่างสดใจ “จะเป็นไปได้ไง จะชายคนไหนจะหล่อกว่าคุณรวยกว่าคุณอีก?”

“เธอหมายความว่า ถ้ามีผู้ชายที่หล่อกว่ารวยกว่าฉัน เธอก็ไม่ไม่ต้องการฉันแล้วงั้นสิ?” ใบหน้าเฉินถิงเซียวแสดงอาการอันตรายมากขึ้น