ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 254

มู่น่อนน่อนพูดจบ ก็มองเฉินถิงเซียวหน้านิ่งๆ

สีหน้าท่าทางถมึงทึงของเฉินถิงเซียว น่ากลัวราวกับสิงโตที่โมโหดุร้าย พร้อมจะกระโจนเข้ามากัดมู่น่อนน่อนได้ตลอดเวลา

ขณะที่มู่น่อนน่อนพูดคำเหล่านี้ออกมานั้น ระคนด้วยความโกรธและการหยั่งเชิง

เธอไม่สามารถที่จะเกลี้ยกล่อมตัวเองได้ ที่เฉินถิงเซียวจู่ ๆ เปลี่ยนเป็นคนไม่มีเหตุผลเช่นนี้

สักพัก เฉินถิงเซียวสีหน้าท่าทางก็ค่อยๆผ่อนคลายลง แล้วเขาก็กล่าวขึ้นเบาๆ : “ในเมื่อคุณก็รู้ว่าไม่มีทางที่จะเอาชนะตระกูลเฉินได้ อย่างนั้นก็จงอยู่นิ่งๆและเชื่อฟังดีๆ”

น้ำเสียงของเขาเยือกเย็นสุดขีด กัดแต่ละคำพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ และก็ซ่อนด้วยความเย็นชาหนาวเหน็บ 

รูม่านตามู่น่อนน่อนหดตัวขึ้น ไม่ทันรอให้เธอได้พูด เฉินถิงเซียวก็เปิดปากพูดขึ้นอีก

“สำหรับลูก ทางที่ดีคุณอย่าคิดไม่ดี” เฉินถิงเซียวกระตุกมุมปากเผยรอยยิ้มยะเยือกจางๆ แล้วก็หันหลังออกไป

มู่น่อนน่อนนั่งอยู่บนโซฟา มองตามแผ่นหลังของเฉินถิงเซียวที่เดินออกไป

เธอจ้องประตูที่ถูกปิดอยู่ครึ่งวินาที แล้วก็เอนหลังลงบนโซฟาอย่างท้อแท้ใจ 

วันนี้ช่างผ่านไปอย่างตื่นเต้น

เอนตัวอยู่บนโซฟาแล้วรู้สึกไม่สบายตัว มู่น่อนน่อนจึงได้นอนราบลงอยู่บนโซฟา ในใจคิดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้

เมื่อตอนเช้าที่เธอกึ่งหลับกึ่งตื่นนั้น มีคนรับใช้มาเรียกเธอ บอกว่าคุณปู่เรียกให้เธอไปพบ

จากนั้นเธอก็ไปพบคุณท่านเฉิน ปรากฏว่าคุณท่านเฉินไม่ได้อยู่ในห้อง เธอได้ยินเสียงที่บันไดจึงได้เดินเข้าไป คุณท่านเฉินก็ตกลงจากบันได

และก็ถูกนำส่งโรงพยาบาลทันที คุณท่านเฉินอยู่ในห้องผ่าตัด เฉินชิงเฟิงซักไซ้คนรับใช้

คนรับใช้บอกว่าได้ยินเสียงของเธอถึงได้ออกมา แล้วพบว่าคุณท่านเฉินตกลงมา เวลานี้เฉินถิงเซียวตั้งคำถามกับเฉินชิงเฟิง และเฉินอินหย่าก็โผล่มาบอกว่ามู่น่อนน่อนมีเหตุผลในการทำร้ายคุณปู่……

เหตุผลของเฉินอินหย่าช่างน่าขำชะมัด เธอจะทำร้ายคุณปู่ด้วยเรื่องของฉินสุ่ยซานได้อย่างไร

ถ้าเป็นคนปกติก็จะรู้ว่าเหตุผลนี้ฟังไม่ขึ้น

แต่เฉินถิงเซียวกลับเชื่อคำพูดของเฉินอินหย่า ตั้งแต่ที่เขากลับมาตอนค่ำ แต่ละคำพูดแต่ละประโยคล้วนแฝงด้วยความสงสัยในตัวเธอ

คนอื่นยังไม่ทันพูดอะไร เฉินถิงเซียวก็เสนอให้ตำรวจมาตรวจสอบเรื่องนี้ แม้แต่คำพูดจะทางตรงหรือทางออ้อมก็ล้วนเป็นการสงสัยเธอ

จุดนี้มีความน่าสงสัยอย่างเห็นได้ชัด

เฉินถิงเซียวราวกับจงใจโยงเธอให้เข้ามาเกี่ยวเรื่องนี้

ทำไมเฉินถิงเซียวถึงต้องทำแบบนี้

ในเวลาเช่นนี้ ตามนิสัยของเฉินถิงเซียว ปฏิกิริยาการตอบสนองทั่วไปของเขา จะไม่ใช่ดึงเธอเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แต่เป็นการไปสืบหาความจริง

นอกเสียจาก……

นอกเสียจากเฉินถิงเซียวรู้ความจริง รู้ว่าใครเป็นคนทำเรื่องนี้!

ถ้าเป็นแบบนี้ ที่เขาลากมู่น่อนน่อนเข้ามาเกี่ยวเรื่องนี้ เขานั้นมีจุดประสงค์อื่น

มู่น่อนน่อนรู้สึกเหมือนว่าตัวเองคิดตกแล้ว แต่เมื่อย้อนทบทวนอีกที ก็รู้สึกเหมือนเรื่องราวจะไม่ใช่เป็นแบบนี้

คิดไปคิดมาก็ผล็อยหลับไปในที่สุด

วันรุ่งขึ้นตอนที่ตื่นขึ้นมา เธอพบว่าตัวเองนั้นนอนอยู่บนเตียง

มู่น่อนน่อนลุกขึ้นนั่งอยู่บนเตียง แล้วก็จับไปที่ข้างๆอย่างงุนงง ปรากฏว่าไม่มีร่างของเฉินถิงเซียว

เธอจำได้ว่าตัวเองเมื่อคืนนอนหลับอยู่บนโซฟา

เฉินถิงเซียวกลับมาเหรอ

มู่น่อนน่อนสวมเสื้อคลุมแล้วลงจากเตียงไปเปิดประตูห้อง หน้าประตูยังคงมีบอดี้การ์ดเฝ้าอยู่

สือเย่ไม่อยู่ บอดี้การ์หน้าตาค่อนข้างคุ้นตา เคยเจอที่คฤหาสน์ของเฉินถิงเซียวก่อนหน้านี้

เธอจึงค่อนข้างเบาใจลง ถามพวกเขาขึ้น : “เฉินถิงเซียวเมื่อคืนกลับมาเหรอ”

บอดี้การ์ดตอบตามความจริง : “คุณผู้ชายได้กลับมาครั้งหนึ่งตอนดึก ฟ้ายังไม่สางก็ออกไปแล้วครับ”

“เขาได้บอกอะไรหรือเล่า” มู่น่อนน่อนขมวดคิ้ว ถามอย่างรีบร้อน

บอดี้การ์ดส่ายหน้า 

มู่น่อนน่อนเม้นปากแล้วถามขึ้นอีก : “แล้วพวกนายรู้หรือเปล่าว่าคุณท่านเฉินเป็นอย่างไรบ้าง”

บอดี้การ์ดก็ยังคงส่ายหน้า

มู่น่อนน่อนปิดประตูแล้วกลับเข้าไปในห้อง

ครุ่นคิดไปมา จึงตัดสินใจจะหยิบโทรศัพท์มาเพื่อโทรหาเฉินถิงเซียว

ปรากฏว่า เธอหาโทรศัพท์ของตัวเองไม่เจอ

เฉินถิงเซียวดึกดื่นกลับมาแล้วก็เอาโทรศัพท์ของเธอไปเหรอ