ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 28

ตอนที่ 28 ความสามารถในการดึงดูดผู้ชาย

เฉินถิงเซียวที่ได้ยินแล้ว ถึงกลับหันข้างไปมองหล่อน สีหน้าที่แสดงออกมานั้นช่างดูผ่อนคลาย “มารับคุณไง”

มู่น่อนน่อน เม้มปาก พร้อมทั้งพูดกระซิบกระซาบทำตัวอย่างกับขโมย “คุณอย่ามาหาเรื่องนะ”

“เอาตามที่คุณสบายใจ” เฉินถิงเซียวกระตุกยิ้มมุมปาก ดูท่าทางไม่สนใจไยดีว่าหล่อนจะคิดยังไงเลย

เขาที่มาไม่ใช่ว่ามารับมู่น่อนน่อนจริงๆนั่นแหละ

เขาก็แค่อยากมาพบเจอกับคนในตระกูลมู่เท่านั้นแหละ เรื่องในอินเทอร์เน็ตนั้นมันดูเป็นเรื่องใหญ่โต สำหรับเขาแล้วมันไม่มีผลกระทบอะไรกับเขาเลย แต่มันยุ่งยากมาก

ถึงแม้ว่ามู่น่อนน่อนจะเป็นภรรยาที่เรื่องไม่เยอะ แต่หากว่าคนในตระกูลมู่ยังวุ่นวายไม่หยุด เขาไม่สนใจที่จะลงมือจัดการเองกับมือ

มู่น่อนน่อนยังพูดอะไรขึ้นมาอีก ยิ่งเห็นเซียวชู่เหอเดินลงจากตึกมาพร้อมกับมู่ลี่เหยียน แล้วด้วย จากนั้นก็เป็นมู่หวั่นขีลงมา

ไม่รู้ว่าทั้งคู่ต่างคุยอะไรกัน ยิ่งเห็นสายตามู่น่อนน่อนที่ไม่เป็นมิตรสักเท่าไหร่

“หวั่นขีมาคุยเป็นเพื่อนคุณชายหน่อย” มู่ลี่เหยียนพูดจบ ก็มองไปทางมู่น่อนน่อน “น่อนน่อน พ่อมีเรื่องอยากจะคุยด้วย เธอตามมาทางนี้กับฉันหน่อย”

มู่น่อนน่อนมองมู่หวั่นขีแวบหนึ่ง ก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินตามไปอย่างเชื่อฟัง

มู่หวั่นขี เดินไปข้างๆของเฉินถิงเซียว ซึ่งเป็นที่นั่งที่ มู่น่อนน่อนนั่งก่อนหน้านี้ ไม่ต้องคิดเลย อยู่ดีๆเฉินถิงเซียวก็เสียงแข็งขึ้นมา “อยู่ไกลๆฉัน”

มู่หวั่นขีสีหน้านิ่ง หล่อนคิดถึงคราวที่แล้วที่หล่อนเจอกับผู้ชายคนนี้ ที่ตนเองเป็นคนเชื้อเชิญเขาให้เข้ามานั่งเล่นในวิลล่า ทว่าผู้ชายคนนี้กลับไม่มีใจให้หล่อนเลยสักนิด

ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่ไม่เข้าใกล้ความรู้สึกใครทั้งสิ้น!

และก็ไม่รู้ว่าคนบ้านนอกอย่างมู่น่อนน่อน มีข้อดีตรงไหนเขาถึงได้ยินยอมที่จะมารับหล่อนได้นะ

……

มู่น่อนน่อนเดินตามมู่ลี่เหยียนมายังห้องหนังสือ

มู่ลี่เหยียนใช้สีหน้าเคร่งขรึมถามเขา “เธอกับเฉินเจียฉินคนนั้นมีความสัมพันธ์อะไรกัน?”

“ไม่มีความสัมพันธ์กันนี่” มู่น่อนน่อนส่ายศีรษะ พร้อมทั้งสีหน้าใสซื่อ

“คราวที่แล้วที่เธอกลับมาบ้านมู่ สิ่งที่พวกเธอทำในรถนั้น แม่ของเธอและหวั่นขี ทั้งคู่ ต่างก็เห็นเต็มสองตา!” มู่ลี่เหยียนโมโหจนตบโต๊ะดังๆ

“ป๊าบ” เสียงดังสนั่น มู่น่อนน่อนตกใจจนหัวหด

“แกแต่งกับเฉินถิงเซียว ก็ไปเป็นคุณนายน้อยอย่างสบายใจ แกมายั่วน้องชายลูกพี่ลูกน้องเขาแถมอยู่ด้วยกันอีกเนี่ยมันหมายความว่าไง?”

ในใจมู่น่อนน่อนถึงกลับยิ้มยะเยือก ก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นว่ามู่ลี่เหยียนจะสนใจเธอมาก่อนเลย

ยามเงยศีรษะขึ้นมานั้น ใบหน้าของหล่อนก็ยังคงทำหน้าตาไม่รู้เรื่องอยู่ดี “ฉันไม่ได้ทำ”

มู่ลี่เหยียนกำลังวิเคราะห์มู่น่อนน่อนอยู่ สายตาของเขามองอยู่ที่ใบหน้าของหล่อน ในสายตาของเขานั้นแสดงความรังเกียจ ขึ้นมา

เขาและเซียวชู่เหอต่างหน้าดี จะมีอยู่กับผู้หญิงหน้าตาอัปลักษณ์อย่างมู่น่อนน่อนเนี่ยนะ?

หากไม่มีการตรวจ DNAในเวลานั้น เขาก็ต้องสงสัยว่ามู่น่อนน่อนไม่ใช่ลูกเขา

หล่อนหน้าตาแบบนี้เนี่ยนะ มันช่างไม่มีทางดึงดูดผู้ชายได้ตรงไหน

ในใจของเขานั้นวิธีคิดแบบนี้ไม่สามารถแสดงออกมาให้เห็นได้ สำหรับเขามู่น่อนน่อน ยังมีประโยชน์อยู่

“ไม่มีก็ดี มีเวลาก็พาพี่สาวของแกไปเดินเที่ยวที่บ้านตระกูลเฉินบ้าง ให้หล่อนได้รู้จักเพื่อนให้เยอะขึ้น” พอพูดจบเขาก็พูดต่อตามใจเขาเลย “น้องชายของเฉินถิงเซียวก็ ถือว่าไม่เลว”

คำพูดนี้ของ มู่ลี่เหยียนเคยพูดมาแล้ว มู่น่อนน่อนถามเขากลับด้วยสีหน้าเหมือนไม่เข้าใจ “พี่เขาก็เพื่อนเยอะอยู่แล้วไม่ใช่หรอ? แถมหล่อนยังมีเสิ่นชูหานอยู่นี่”

“แกจะเข้าใจอะไร!” มู่ลี่เหยียนกวาดตามองหล่อนอย่างเย็นชา “ลงไป”

“อ้อ”

มู่น่อนน่อนหดคอ ทำท่าทางหวาดกลัว พร้อมทั้งหันตัวเดินลงด้านล่าง

……

บนโต๊ะอาหาร มู่ลี่เหยียนกำลังสอบถามเฉินถิงเซียว ที่นั่งอยู่ข้างๆว่าทำงานตำแหน่งอะไรในบริษัท พ่อแม่เป็นอะไรกับคนในตระกูลเฉิน

“ก่อนหน้านี้ทำไมตอนอยู่ในเมืองหู้หยางนั้นถึงไม่เคยเห็นคุณชายเฉินมาก่อนเลย เพิ่งกลับจากต่างประเทศหรอ?”

เฉินถิงเซียวเบิกตาขึ้น แล้วกวาดตาไปมองมู่ลี่เหยียนแวบหนึ่ง จากนั้นก็ค่อยๆพูดออกมา “เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ทำงานอยู่ในบริษัทแห่งหนึ่งตำแหน่งก็ถูๆไถๆอยู่ได้ไปวันๆ”

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าตนเองบางทีอาจจะเป็นเพราะถูกมู่หวั่นขีตบจนเอ๋อ ไม่งั้นหล่อนคงไม่รู้สึกว่าที่คุณดื้อด้าน“เฉินเจียฉิน” คนนี้ทำนั้น มันช่างน่าหลงใหลมากเลยแหละ?

“พ่อ งั้นฉันขอตัว...กลับก่อนนะ” ถึงแม้ว่ามู่น่อนน่อนจะอยากจะกลับเร็วๆ แต่ว่าการละเล่นละครนั้นก็ต้องทำให้เต็มที่

มู่ลี่เหยียนอยากจะพูดอะไรออกมาแต่ก็ไม่ทัน เดิมก็อึดอัดอยู่นิดๆ มู่น่อนน่อน ก็เหมือนว่าจะกำลังยืนจ่ออยู่ที่ปากกระบอกปืน

เขาจ้องมู่น่อนน่อนตาถลน พร้อมใช้เสียงตะคอกตอบหล่อน “ยังไม่รีบออกไปอีก!”

มู่น่อนน่อนพยายามก้มหน้าอย่างอดทน พร้อมทั้งหยิบกระเป๋าเดินออกไปทางด้านนอก

มู่ลี่เหยียนและทั้งบ้านต่างเดินตามออกมาส่งพวกเขา

ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่า อำนาจนั้นเป็นสิ่งที่ดีมาก โดยเฉพาะ“เฉินเจียฉิน” ที่เมื่อครู่นี้ไม่ไว้หน้ามู่ลี่เหยียนเลยด้วยซ้ำ แต่มู่ลี่เหยียนก็ยังยิ้มสู้

พวกเขาทั้งสามคนนั้นยืนอยู่หน้าประตูวิลล่า “คุณชายเฉิน ไว้เจอกันใหม่นะครับ”

เฉินถิงเซียวทำเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ได้ยิ้มมองพวกเขากลับ จากนั้นก็หันไปมองมู่น่อนน่อนที่ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถ พร้อมใช้เสียงทุ้มต่ำ “ยังไม่ขึ้นรถอีกหรอ?”

พอมู่น่อนน่อนได้ยินแล้ว ก็เปิดประตูรถแล้วขึ้นรถทันที แต่กลับพบว่ามันเปิดไม่ออก

หล่อนมองหน้า“เฉินเจียฉิน”อย่างสงสัย

เฉินถิงเซียวขมวดคิ้ว นัยน์ตาดำขลับทอประกายความรู้สึกหมดความอดทน “ซ้อ คุณคิดว่าผมเป็นคนขับรถหรือยังไง?”

หล่อนแค่ไม่อยากนั่งข้างๆเขาเท่านั้นเองนี่คิดแบบใส่ซื่อนะ!

เขาพูดแบบนี้แล้ว หล่อนเลยดึงประตูรถด้านข้างคนขับรถพร้อมทั้งสอดตัวเข้าไปในรถ

รถยนต์เคลื่อนตัวออก ในตัวรถเงียบสนิท

มู่น่อนน่อนเริ่มรู้สึกว่า “เฉินเจียฉิน” ที่มาบ้านตระกูลมู่ในวันนี้ดูแปลกประหลาดพิกล

“เฉินถิงเซียวเป็นคนให้คุณมารับฉันจริงๆหรอ?” คิดไปคิดมาแล้ว หล่อนก็ยังคิดไม่ออกอยู่ดีว่าการที่เขามาที่บ้านตระกูลมู่นั้น มีจุดประสงค์อะไรกันแน่

ดวงตาของเฉินถิงเซียว ไม่ขวันเขวเอาแต่มองไปยังด้านหน้า น้ำเสียงของเขาดูเฉยเมย “ไม่งั้นล่ะ? คุณคิดว่าฉันอยากจะมาเองงั้นหรอ?”

“อ๋อ งั้นก็ดี”