ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 284

มู่น่อนน่อนเหล่มองเด็กที่อยู่ข้างหน้าเธอ

เขาว่ากันว่าทารกแรกเกิดจะมีหน้าตายู่ยี่และไม่น่ารัก แต่ลูกสาวของเธอดูเหมือนจะไม่น่าเกลียดเลย

คุณหมอที่อยู่ข้างๆ อดไม่ได้ที่จะพูดว่า "เป็นเด็กทารกที่สวยมากๆ"

มู่น่อนน่อนเม้มริมฝีปากและยิ้มออกมา ก่อนจะหลับตาลงอย่างอ่อนแรง

……

พอตื่นมาอีกที ก็ดึกแล้ว

ในห้องก็มีแสงสว่าง

มู่น่อนน่อนก็สับสนไปอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่สติของเธอจะกลับมาเป็นปกติ

เฉินเจียฉินที่คอยเฝ้าอยู่ตลอด เมื่อเห็นว่าเธอตื่นขึ้นมา เขาก็รีบเดินเข้าไปหา “พี่น่อนน่อน พี่ตื่นแล้ว”

มู่น่อนน่อนไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่มองไปที่เขา

เฉินเจียฉินขมวดคิ้ว "พี่ไม่ยอมรับสายเลย"

แววตาของมู่น่อนน่อนดูเศร้าหมอง

“คุณหญิงน้อย ดื่มน้ำหน่อยไหมคะ?” สาวใช้ที่อยู่ข้างๆ เดินเข้ามา

มู่น่อนน่อนพยักหน้า ก่อนจะดื่มน้ำ เธอมองไปรอบๆ ในห้องผู้ป่วย เธอพบว่าเธอไม่เห็นลูก เธอเลยหันไปถามสาวใช้ว่า "ลูกอยู่ที่ไหน?"

สาวใช้พูดว่า "เมื่อกี้เด็กร้องไห้ กลัวว่าจะรบกวนคุณ ก็เลยอุ้มไปข้างนอก"

เมื่อได้ยินมู่น่อนน่อนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ให้พวกเขาอุ้มกลับเถอะ”

"ค่ะ"

ไม่นานหลังจากที่สาวใช้ออกไป เธอก็อุ้มเด็กกลับมา

มู่น่อนน่อนเอนตัวพิงตรงหัวเตียง ก่อนจะรับเด็กมา

เด็กน้อยกำลังหลับอยู่ ใบหน้ามีขนาดเท่าฝ่ามือ ใบหน้ามีรอยย่นเข้าหากัน และเหมือนว่า...มันแตกต่างจากที่เธอเคยเห็นมาก่อน

มู่น่อนน่อนมองดูใบหน้าของเด็กน้อยอย่างละเอียดถี่ถ้วน ยิ่งเธอมองดูมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าเด็กคนนี้ไม่เหมือนเธอหรือเฉินถิงเซียวเลยสักคน

ผ่านไปครู่หนึ่ง มู่น่อนน่อนวางเด็กลงแล้วพูดด้วยใบหน้าซีดเซียวว่า "นี่ไม่ใช่ลูกของฉัน"

“พี่น่อนน่อน พี่พูดอะไรเนี่ย?” เฉินเจียฉินเดินไปดูเด็กทารก เด็กทารกทุกคนก็มีหน้าตาแบบนี้ไม่ใช่เหรอ?

ในเวลานั้น ก็มีเสียงข้างนอกดังขึ้น “พวกคุณเอาลูกของฉันไปไว้ที่ไหน ฉันจะฟ้องพวกคุณ ฉันจะไม่ยอมความพวกคุณแน่ๆ…”

มู่น่อนน่อนพูดกับสาวใช้ว่า “ไปดูซิ ว่าเกิดอะไรขึ้น?”

ทันทีที่ประตูเปิดออกไป ก็มีเสียงของผู้หญิงคนนั้นดังขึ้นอีกครั้ง

ได้ข้อสรุปว่าลูกของเธอหายตัวไป

มู่น่อนน่อนเหลือบมองเด็กทารกที่นอนอยู่บนเตียง เธอก็พบว่าบนเสื้อผ้าของเด็กทารกมีป้ายชื่ออยู่ และก็มีชื่อเด็กทารกเขียนอยู่

“เสี่ยวฉิน ให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามา” มู่น่อนน่อนเอื้อมมือไปแตะที่ป้ายชื่อของทารก

เฉินเจียฉินที่เห็นมู่น่อนน่อนดูผิดปกติ เขาก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย แต่ก็ยังพูดว่า "ครับ"

ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว

มู่น่อนน่อนถามเธอว่า “ลูกของคุณชื่ออะไร?”

ผู้หญิงคนนั้นพูดชื่อที่เหมือนกับบนป้ายชื่อทุกประการ และน้ำเสียงของมู่น่อนน่อนก็สั่นเทา “ดูสิ นี่ลูกคุณหรือเปล่า...”

เมื่อผู้หญิงคนนั้นเดินไปดู เธอร้องไห้และหัวเราะออกมาก่อนจะพูดว่า "ใช่ ลูกของฉัน เขามีปานสีดำที่ฝ่าเท้าของเขา"

ในขณะที่เธอพูด เธอก็เปิดเท้าของเด็กน้อยให้มู่น่อนน่อนดู

แม้ว่าเธอจะไม่ได้บอกว่าเด็กคนนั้นมีปานที่ฝ่าเท้า แต่มู่น่อนน่อนก็รู้ว่านี่ไม่ใช่ลูกของเธอ