ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 286

คำพูดของเฉินถิงเซียวเย็นชา จนทำให้มู่น่อนน่อนและตกใจอยู่พักใหญ่

ผ่านไปครู่หนึ่ง มู่น่อนน่อนก็ถามเขาอย่างงงๆ ว่า “คุณบอกว่าคุณไม่ได้เอาตัวลูกไปไม่ใช่เหรอ?”

ในตอนแรกที่เธอถามเฉินถิงเซียว เฉินถิงเซียวก็ปฏิเสธ

มู่น่อนน่อนก็ยังลังเลอยู่ และเธอสงสัยว่าเธออาจจะเดาผิดไปหรือเปล่า

แต่ถ้าไม่ใช่เฉินถิงเซียวที่เอาตัวลูกไป เธอก็นึกไม่ออกจริงๆ ว่าใครจะเอาตัวลูกของเธอไป

มีความลังเลอยู่ในใจของเธอ แต่เธอไม่คิดว่าเฉินถิงเซียวจะยอมรับโดยตรง และเขายังข่มขู่เธอด้วยสิ่งนี้

เฉินถิงเซียวยังคงทำหน้านิ่งและขมวดคิ้วอย่างเคร่งขรึม “แน่นอนว่าเป็นผม นอกจากผมแล้วยังจะมีใครที่สามารถเอาตัวเธอไปได้?”

มู่น่อนน่อนกัดริมฝีปากแน่น ก่อนจะกัดฟันพูดออกมา “น่ารังเกียจ!”

“ดังนั้น ในตอนนี้คุณควรเชื่อฟังผมจะดีกว่า” ในขณะที่เฉินถิงเซียวพูด เขาก็เอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของมู่น่อนน่อน

มู่น่อนน่อนหันหน้าเลี่ยงมือของเขา และในสายตาของเธอก็มีความรังเกียจแอบแฝงอยู่

……

พฤติกรรมการเอาลูกมาข่มขู่ของเฉินถิงเซียว ยังคงใช้ได้ผลกับมู่น่อนน่อน

หลังจากนั้นไม่กี่เดือน มู่น่อนน่อนก็ไม่ร้องไห้หรือสร้างปัญหาอีกเลย เธอดูแลรักษาสุขภาพเป็นอย่างดี

นอกจากนี้ เธอก็ไม่ได้พูดอะไรกับเฉินถิงเซียวเลย

แม้ว่าการเย็นชาของมู่น่อนน่อน จะทำให้เฉินถิงเซียวโกรธ แต่เขาก็ไม่เคยอารมณ์เสียใส่มู่น่อนน่อนเลย

มู่น่อนน่อนรู้สึกชื่นชมความอดทนของเฉินถิงเซียวเล็กน้อย

ตอนเช้าตรู่ ขณะรับประทานอาหาร เฉินถิงเซียวก็พูดขึ้นว่า "ไฟลท์บินคืนพรุ่งนี้ กลับเมืองหู้หยาง"

หลังจากมู่น่อนน่อนได้ยิน ในที่สุดก็เธอก็พูดกับเขาประโยคแรกในช่วงเดือนที่ผ่านมา “เมื่อกลับไป จะได้เจอลูกไหม?”

เฉินถิงเซียวชำเลืองมองเธออย่างไม่อยากจะเชื่อ “ยังไม่ทันได้กลับไปคุณก็มีข้อตกลงกับผมแล้วเหรอ?”

มู่น่อนน่อนเรียกชื่อเขาอย่างโกรธเคือง “เฉินถิงเซียว!”

เฉินถิงเซียวหลับตาลง และหั่นไข่บนจานอาหารอย่างช้าๆ โดยไม่มีอารมณ์ใดๆ อยู่ในน้ำเสียงของเขา “คุณไม่มีคุณสมบัติที่จะเจรจาข้อตกลงกับผม”

มู่น่อนน่อนจับมือของเธอไว้แน่น ก่อนจะจ้องไปที่เฉินถิงเซียว และก็ไม่ได้พูดอะไร

คืนวันที่สอง มู่น่อนน่อนและเฉินถิงเซียวขึ้นเครื่องบินกลับไปที่เมืองหู้หยาง

เครื่องบินมาถึงสนามบินนานาชาติเมืองหู้หยางในช่วงเช้าของวันที่สาม

ทั้งสองกลับมาโดยไม่ได้แจ้งล่วงหน้า แต่พวกเขายังคงเห็นกู้จือหยั่นและเสิ่นเหลียงที่สนามบิน

เสิ่นเหลียงยุ่งนิดหน่อยในช่วงหกเดือนนี้ และใบหน้าของเธอก็ดูเหนื่อยล้า แต่เธอก็ดูมีพลังมาก

“น่อนน่อน ยินดีต้อนรับกลับมา” เสิ่นเหลียงเดินไปกอดมู่น่อนน่อน

มู่น่อนน่อนเอื้อมมือไปตบหลังเธอเบาๆ

หลังจากที่เสิ่นเหลียงปล่อยเธอออก เธอก็มองไปที่มู่น่อนน่อนอย่างระมัดระวังและพูดว่า "เธอดูผอมลงมากเลยนะ"

เธอจำได้ว่าก่อนที่มูน่อนน่อนจะคลอด ตอนที่เธอกับมู่น่อนน่อนวิดีโอคอลหากัน ท่าทีและอารมณ์ของมู่น่อนน่อนดูไม่เลวเลย

เธอคลอดลูก เฉินถิงเซียวก็ส่งคนไปดูแลเธอ แต่ทำไมเธอถึงได้ผอมลงแบบนี้?

มู่น่อนน่อนเม้มริมฝีปากแล้วถามว่า “จริงเหรอ?”

เสิ่นเหลียงยังพบว่าท่าทีของมู่น่อนน่อนก็ดูผิดปกติ และความสุขที่ได้เป็นคุณแม่คนใหม่ก็ไม่มีเลย

เธอนึกถึงช่วงที่ผ่านมา เธอโทรหามู่น่อนน่อน และบอกว่าขอดูเด็กทารกในวิดีโอคอล แต่มู่น่อนน่อนก็ทำเป็นละเลยสิ่งนี้ไป

“เกิดอะไรขึ้น? แล้วเด็กล่ะ?” เสิ่นเหลียงพูดในขณะที่มองไปรอบๆ

ด้านหลังเฉินถิงเซียวและมู่น่อนน่อนมีบอดี้การ์ดตามมา แต่ก็ไม่มีเด็กเลย

ไม่มีใครตอบคำถามของเสิ่นเหลียง

เพราะไม่มีใครสามารถตอบได้

เฉินถิงเซียวขมวดคิ้วเล็กน้อย เขายื่นมือออกไปจับมือมู่น่อนน่อนแล้วเดินออกไป