ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 288

ลูกค้าที่ผ่านไปผ่านมา อดไม่ได้ที่จะจ้องมองไปทางเฉินถิงเซียวและมู่น่อนน่อนด้วยความสงสัย และแอบแฝงไปด้วยความอิจฉาริษยา

มู่น่อนน่อนและเฉินถิงเซียวไม่สนใจสายตาของผู้อื่นเลย

คนหนึ่งเลือกของ อีกคนก็คอยเข็นรถเข็นตาม

แต่ บรรยากาศที่ดีกลับถูกทำลายลงด้วยเสียงพูดบางอย่าง

"น่อนน่อน?"

น้ำเสียงของชายหนุ่มที่ฟังดูคุ้นเคยและไม่คุ้นเคย ทำให้เธอตกใจ

มู่น่อนน่อนเงยหน้าขึ้น เมื่อได้ยินเธอก็หันไปมองมองด้านหลัง และเธอก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของผู้ชายคนหนึ่ง

หลังจากที่มู่น่อนน่อนเห็นรูปร่างหน้าตาของชายคนนั้น ระดับเสียงของเธอก็ดังขึ้นโดยไม่รู้ตัว “ซือเฉิงหยู้?”

“ไม่เจอกันตั้งนาน เป็นเรื่องยากมากนะที่น่อนน่อนจะจำผมได้” ซือเฉิงหยู้เดินไปหาเธอ น้ำเสียงของเขายังอ่อนโยนเช่นเคย

เนื่องจากมู่น่อนน่อนเคยได้ยินการสนทนาระหว่างเฉินถิงเซียวและสือเย่มาก่อน เธอจึงทำสีหน้าไม่ดีใส่ซือเฉิงหยู้

ในความทรงจำของเธอ ซือเฉิงหยู้ก็แย่พอแล้ว แต่ตอนนี้ก็เป็นเพราะเรื่องของลูก เธอก็เลยไม่มีความรู้สึกที่ดีต่อซือเฉิงหยู้เลย

มู่น่อนน่อนหัวเราะเยาะ ยังไม่ทันรอให้เธอพูดอะไร คนที่เข็นรถเข็นอยู่ด้านหลังอย่างเฉินถิงเซียวก็ก้าวไปข้างหน้าและยืนบังเธออยู่ เพื่อแยกเธอและซือเฉิงหยู้ออกจากกัน

“ถิงเซียวก็อยู่ที่นี่ด้วย บังเอิญจังเลยนะ มาซื้อกับข้าวเหรอ?” เมื่อซือเฉิงหยู้เห็นเฉินถิงเซียว รอยยิ้มของเขาก็มีมากขึ้น

เฉินถิงเซียวไม่พูดอะไร เขาดึงมู่น่อนน่อนออกไปทันที

“เฉิงหยู้ ที่แท้นายก็อยู่ที่นี่นี่เอง ฉันตามหานายมานานแล้ว”

มู่น่อนน่อนที่กำลังจะจากไป อดไม่ได้ที่จะหยุดลงเมื่อได้ยินเสียงนี้

เมื่อเธอมองย้อนกลับไป เธอเห็นมู่หวั่นขีกำลังยืนอยู่ข้างๆ ซือเฉิงหยู้

ราวกับว่าสามารถสัมผัสได้ถึงการจ้องมองของเธอ มู่หวั่นขีก็มองไปทางเธอเช่นกัน

เมื่อมู่หวั่นขีเห็นมู่น่อนน่อน ดวงตาของเธอก็เบิกกว้าง "มู่น่อนน่อน? นี่เธอยังไม่ตายอีกเหรอ?"

มู่น่อนน่อนยกยิ้มที่ริมฝีปาก “คงต้องทำให้เธอผิดหวังแย่เลย”

โลกมันแคบจริงๆ แค่กลับมาก็ได้เจอซือเฉิงหยู้และมู่หวั่นขีในทันที

ซือเฉิงหยู้จ้องไปที่มู่หวั่นขีอย่างเสแสร้งแล้วพูดว่า “พูดจาอะไรเนี่ย สื่อพวกนั้นก็ชอบลงข่าวเรื่องไร้สาระ นี่คุณไม่รู้เหรอ”

“ก็จริง เรื่องเล็กๆ พวกนี้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร การแกล้งตายเพื่อหนีความผิดก็ไม่ใช่เรื่องแปลก นึกถึงตอนแรกที่ฉันติดคุก ก็เป็นคุณไม่ใช่เหรอที่พาฉันออกมา” มู่หวั่นขียิ้มหวาน

มู่น่อนน่อนกำมือของเธอแน่น และสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อสงบสติอารมณ์

ในเวลานี้ เฉินถิงเซียวก็นั่งเงียบอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะกล่าวอย่างเงียบๆ ว่า “ซือเฉิงหยู้ ดูแลผู้หญิงของนายด้วย”

มู่หวั่นขีรีบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังซือเฉิงหยู้อย่างรวดเร็วและพูดด้วยเสียงออดอ้อนว่า “เฉิงหยู้ ฉันกลัวมากเลย”

เฉินถิงเซียวหัวเราะเยาะเย้ย ท่าทีของเขาดูอึมครึมมาก "รู้ไหมว่าการชนคนตายตอนนี้มันมีค่าใช้จ่ายเท่าไร? แค่หนึ่งล้านก็สามารถซื้อชีวิตคนได้แล้ว ราคาถูกมากใช่ไหม"

เมื่อมู่หวั่นขีได้ยินคำพูดของเฉินถิงเซียว เธอก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ดวงตาของเธอฉายแววตื่นตระหนก เธอเอาแต่ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังซือเฉิงหยู้และไม่กล้าพูดอะไรอีก

เธอยังคงจำได้ว่าเฉินถิงเซียวนั้นจัดการกับเธออย่างไรบ้าง

เธอรู้ดีว่าเฉินถิงเซียวมีนิสัยแปลกประหลาดแค่ไหน การที่เขาพูดแบบนี้ บางทีเขาอาจจะจ้างคนคนหนึ่งไปขับรถเพื่อชนเธอให้ตายก็ได้

สิ่งที่เฉินถิงเซียวทำกับเธอก่อนหน้านี้ มันฝังลึกอยู่ในจิตใจของเธอ มันทำให้เธอรู้สึกกลัวเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ทุกครั้ง

ฃเมื่อเห็นว่ามู่หวั่นขีกลัวมาก เฉินถิงเซียวก็หัวเราะเยาะเย้ย และดึงตัวมู่น่อนน่อนจากไป

……

ระหว่างทางกลับบ้านทั้งคู่ก็เอาแต่เงียบ

มู่น่อนน่อนกำลังคิดเกี่ยวกับการสนทนาระหว่างเฉินถิงเซียวและสือเย่

ถ้าลูกสาวของเธอถูกซื้อเฉิงหยู้จับตัวไปจริงๆ และถ้าซือเฉิงหยู้ยังคงพัวพันกับมู่หวั่นขี ซึ่งมู่หวั่นขีก็เกลียดเธอมาก...