ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 303

บทสนทนาของผู้หญิงสองคนนี้ ก็ต้องถึงหูของสือเย่อยู่แล้ว

“คอกแคก…….” สือเย่แกล้งไปทีหนึ่ง ตัดจบบทสนทนาของผู้หญิงคนนั้น

หญิงสาวคนนั้นพอนึกได้ว่าสือเย่เป็นลูกน้องของเฉินถิงเซียว ก็รู้ทันทีว่าคำพูดเมื่อกี้ของตัวเองไม่เหมาะสมมากแค่ไหน

เธอยังอยากให้สือเย่ช่วยพูดเรื่องดีๆของตัวเองกับเฉินถิงเซียวนะ

คิดได้แบบนี้แล้ว เธอกำลังจะพูดอะไรกับสือเย่ ก็ได้ยินสือเย่พูดอย่างมีมารยาทว่า: “ต้องขออภัยด้วยนะครับ รบกวนหลีกทางหน่อยครับ”

หญิงสาวจึงจำใจต้องหลบไปข้างๆ

สือเย่เดินตรงไปตรงหน้าของมู่น่อนน่อน: “……คุณมู่ครับ”

เรียก “คุณหญิงน้อย” จนเคยชินไปแล้ว เมื่อกี้เขาเกือบพูดมันออกไปเลย

มู่น่อนน่อนแปลกใจสักพัก จากนั้นก็พูดตอบอย่างเป็นธรรมชาติว่า: “ผู้ช่วยพิเศษสือ”

สือเย่กวาดตามองรอบๆโดยไม่แสดงออกมา ใช้โอกาสตอนที่ทุกคนไม่สังเกต ก็ถามมู่น่อนน่อนเสียงเบาว่า: “คุณหญิงน้อยเจอคุณชายหรือยังครับ?”

“อืม” มู่น่อนน่อนพูดจบ ก็เห็นเฉินถิงเซียวเดินเข้ามาจากด้านหลัง เธอก็ชี้ไปที่ด้านหลังของสือเย่: “มาแล้วนี่ไง”

พอสือเย่เห็นเฉินถิงเซียวแล้ว ก็ทำสีหน้าโล่งอกทันที

เฉินถิงเซียวมาถึงก็ไปห้องน้ำทันที เขาถูกผู้หญิงพวกนั้นรุมถามจนรำคาญไปหมดแล้ว

สือเย่รีบเดินเข้าไปหาเฉินถิงเซียว: “คุณชาย”

“อืม” เฉินถิงเซียวตอบรับ แล้วแกล้งทำเป็นมองไปทางมู่น่อนน่อนโดยไม่ตั้งใจ

มู่น่อนน่อนเบือนหน้าแล้วเดินหนีไปทางอื่น

ในงานเลี้ยงนอกจากเฉินถิงเซียว สือเย่กับเสิ่นชูหานแล้ว มู่น่อนน่อนก็ไม่รู้จักใครอีกเลย

ก็เลยไม่มีใครมาคุยกับมู่น่อนน่อนก่อนสักคน เธอจึงเดินไปนั่งตรงมุมห้องที่ไม่ค่อยสะดุดตาเท่าไหร่

เธอเลือกที่นั่งได้ดีมาก นั่งอยู่บนเก้าอี้สูง แทบจะเห็นผู้คนทั่วทั้งงานเลย

เฉินถิงเซียวตัวสูงโด่ง ท่าทีเย็นชา เดินอยู่ท่ามกลางผู้คนก็โดดเด่นมากเป็นพิเศษ

มู่น่อนน่อนนั่งไม่กี่นาที ก็มีผู้หญิงมากมายเข้าไปพูดคุยกับเฉินถิงเซียว

เฉินถิงเซียวก็เย็นชากลับไป แต่แม้จะเป็นแบบนี้ ก็ยังมีคนมากมายถาโถมเข้าหาเขาอยู่ดี และพยายามดึงดูดความสนใจของเฉินถิงเซียว

เมื่อก่อนเฉินถิงเซียวไม่ออกงานเลี้ยงพวกนี้ ผู้หญิงพวกนี้แม้จะมีใจอยาก แต่ก็ไม่มีที่ใช้ ตอนนี้เฉินถิงเซียวออกงานบ่อยๆแล้ว แล้วยัง “โสด” อีกด้วย ผู้หญิงพวกนี้ไม่มีทางปล่อยโอกาสพวกนี้ไปหรอก

มู่น่อนน่อนรู้เหตุผลนี้ดี

แต่เห็นแววตาที่ผู้หญิงพวกนั้นจ้องมองเฉินถิงเซียว เหมือนกับจะกลืนกินเขาไปเสียเดี๋ยวนี้เลย มู่น่อนน่อนก็อึดอัดมาก

“นี่แค่เริ่มต้นเอง เธอก็ทนไม่ได้แล้วเหรอ?”

ข้างๆมีเสียงของเสิ่นชูหานดังขึ้น

มู่น่อนน่อนหันหน้าไป ก็เห็นเสิ่นชูหานถือแก้วแชมเปญแล้วนั่งลงข้างๆตัวเอง และกำลังมองเธอด้วยใบหน้าเยาะเย้ย

มู่น่อนน่อนกระตุกมุมปาก แล้วพูดด้วยใบหน้าที่ไม่มีรอยยิ้มใดๆ: “นายยุ่งเยอะเกินไปแล้วล่ะ”

“น่อนน่อน ฉันหวังดีกับเธอนะ” แววตาของเสิ่นชูหานดูจริงจังมากขึ้น: “เฉินถิงเซียวเจ้าเล่ห์ดุร้าย น้ำของตระกูลเฉินก็ลึกจนมองไม่เห็นพื้น เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้พวกนั้นหรอก”

“งั้นนายบอกมาสิ เรื่องของตระกูลเฉินซับซ้อนยังไง?” มู่น่อนน่อนเห็นได้ชัดว่ากำลังหลอกให้เสิ่นชูหานพูด

เสิ่นชูหานส่ายหน้า: “ฉันจริงจังนะ ถึงแม้เธอจะไม่ได้คบกับเฉินถิงเซียวแล้ว และอาจจะไม่คบกับฉัน ฉันแค่คิดว่า เธอสามารถเลือกคนที่เหมาะสมกับเธอกว่านี้ได้”

มู่น่อนน่อนแววตาเย็นชาลง: “เหมาะสมหรือไม่ ฉันรู้ดีแก่ใจ”

เสิ่นชูหานเงียบไปสักพัก แล้วก็พูดเสียงทุ้มต่ำว่า: “หรือเธอคิดว่าคนที่ปกป้องไม่ได้แม้กระทั่งเด็ก จะเหมาะสมกับเธอจริงเหรอ?”