ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 336
เฉินถิงเซียวหลับตาลงอย่างสบายอารมณ์และถามว่า “สือเย่บอกคุณเหรอ”
มู่น่อนน่อนกำลังจะพูด ก็ได้ยินเสียงเฉินถิงเซียวพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงอะไรบางอย่าง “เขามีเบอร์คุณเหรอ กู้จือหยั่นก็มือเบอร์คุณด้วยไหม”
“………..” ตอนนี้เหมือนจะไม่ใช่เวลามาพูดถึงเรื่องนี้นะ
มู่น่อนน่อนเม้มริมฝีปาก และพูดอย่างหมดหนทาง “เอาเถอะ คุณไม่อยากพูดก็ช่าง”
เธอพูดแบบนี้ เป็นคำพูดที่เจือความไม่พอใจในน้ำเสียง ปรากฏว่าเฉินถิงเซียวตอบกลับตรงๆ ว่า “อืม”
มู่น่อนน่อนโยนเครื่องเป่าผมลงบนโซฟาอย่างโมโห “คุณเป่าผมเองไปเลย!”
เฉินถิงเซียวลืมตา แล้วดึงมู่น่อนน่อน น้ำเสียงจริงจังมาก “คุณเป็นผู้หญิงซึ่งควรทำเรื่องพวกนี้ จะทิ้งขว้างครึ่งๆ กลางๆ ได้ยังไง”
“แล้วไง?” มู่น่อนน่อนถลึงตาใส่เขา
เฉินถิงเซียวดึงเธอเข้าอ้อมแขน “ก็ไม่แล้วไง แต่ยังต้องลงโทษหน่อย”
มู่น่อนน่อนเชิดหน้าอย่างไม่ยอม
วินาทีต่อมา ทันใดนั้นเฉินถิงเซียวก็เอาเธอวางลงบนโซฟา แล้วยื่นมือไปจั๊กจี้เธอ
“อ๊า——”
ชั่วขณะนั้นมู่น่อนน่อนไม่ทันได้ป้องกันตัว จึงกรีดร้องเพราะการกระทำของเฉินถิงเซียว เห็นท่าไม่ดีจึงคิดจะพลิกตัวขึ้นแล้ววิ่งหนี
แต่เธอนั้นไหนเลยจะเป็นคู่ต่อสู้ของเฉินถิงเซียว
เฉินถิงเซียวยื่นมือผลักเธอกลับไป
เขารู้จุดอ่อนไหวบนตัวของเธอดีกว่าตัวเธอเองอีก ทันทีที่เขาลงมือ มู่น่อนน่อนก็หยุดหัวเราะไม่ได้เลย
“เฉินถิงเซียว คุณปล่อยนะ......ฮ่าฮ่าฮ่า......”
ช่วงแรกๆ มู่น่อนน่อนยังพอรับไหว ช่วงหลังๆ เริ่มร้องขอความเมตตา
เมื่อเธอหัวเราะจนน้ำตาไหล ในที่สุดเฉินถิงเซียวก็ปล่อยและประคองเธอขึ้น
เฉินถิงเซียวเช็ดน้ำตาที่หางตาให้เธอ แล้วถามเธอว่า “ลงโทษไม่ได้ผลเหรอ”
มู่น่อนน่อนปัดมือเขา “คุณอย่ามาพูดกับฉัน! อ่อนมาก!”
“ผมอ่อนเหรอ” เฉินถิงเซียวเลิกคิ้ว “งั้นมาลองอีกครั้ง”
มู่น่อนน่อนฉวยโอกาสตอนที่เขาเผลอ ลุกขึ้นวิ่งหนีไป เธอวิ่งเข้าไปในห้องนอนและล็อคประตู “คืนนี้คุณนอนข้างนอกไปเลย!”
เฉินถิงเซียวหน้าคล้ำทันที “มู่น่อนน่อน!”
ได้ยินน้ำเสียงที่กำลังอดกลั้นความโมโหของเฉินถิงเซียว มู่น่อนน่อนก็ชอบใจมาก
อย่างไรก็ตาม เป็นไปไม่ได้ที่มู่น่อนน่อนจะปล่อยให้เฉินถิงเซียวนอนข้างนอก สุดท้ายก็ยังปล่อยเขาเข้าไป
เพียงแต่ กระทั่งตอนที่กำลังจะหลับ มู่น่อนน่อนก็คิดได้ลางๆ เหมือนว่าเฉินถิงเซียวยังไม่ได้ตอบคำถามเธอเลย
ความสามารถในการเปลี่ยนเรื่องของเฉินถิงเซียว ยิ่งเก่งกาจขึ้นเรื่อยๆ เลยจริงๆ
……
วันต่อมา
ตอนที่มู่น่อนน่อนตื่น เฉินถิงเซียวไม่ได้อยู่ข้างๆ แล้ว
คิดถึงเรื่องเมื่อวานขึ้นมา ตอนนี้มู่น่อนน่อนไม่ค่อยวางใจในตัวเฉินถิงเซียวเลย
เธอลุกขึ้นนั่งบนเตียง โทรหาเฉินถิงเซียว
ขณะรอสายถูกเชื่อมต่อ เธอยังค่อนข้างไม่สบายใจอยู่เล็กน้อย แต่ดีที่เฉินถิงเซียวรับสายเร็วมาก
“ตื่นแล้วเหรอ” ทางฝั่งเฉินถิงเซียวเงียบมาก ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจแผ่วเบา ไม่มีเสียงอื่นแม้แต่น้อย
มู่น่อนน่อนถามเขา “คุณอยู่ห้องทำงานเหรอ”
“อืม” เฉินถิงเซียวส่งเสียงตอบ เสียงพลิกเอกสารดังมา
“งั้นคุณทำงานเถอะ ฉันไม่รบกวนคุณแล้ว”
มู่น่อนน่อนวางสายไปก่อน
……
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม
พระเอกชอบใช้อำนาจบังคับ ไม่ฟังความคิดเห็นนางเอก พอมีปัญหา แทนที่จะอธิบายว่าจะทำอะไร กลับเลือกที่จะปิดปังและทำร้ายจิตใจ ไม่น่าให้อภัยอ่ะ น่าจะต่างคนต่างอยู่ ขัดใจว่าทำไมปล่อยให้ลูกทารกโดนลักพาตัวไปได้ โคตรไม่รอบคอบอ่ะ เรื่องไอ้ลู่ก็เหมือนกัน นาวเอกโง่จนไม่เห็นความไม่สมเหตุสมผลใดๆ จนความจำกลับมา มันก็ต้องสงสัยแล้วป่ะว่าตอนก่อนจะเสียความทรงจำ ไอ้ลู่แอบเข้าไปในห้องตัวเองทำไม และต้องเอะใจและตัดความสัมพันธ์สิเพราะถามอะไรก็ไม่เคยตอบ พระเอกก็เหมือนกัน รู้สึกว่าไอ้ลู่มีจุดประสงค์ไม่ดี แต่ก็ไม่ทำอะไร ให้โอกาสมันก่อเรื่อง 3-4 บทสุดท้ายรวบรัดตัดจบมาก ปมต่างๆก็ไม่เคลียร์ ไม่รู้แม่พระเอกยังอยู่หรือตาย ทำไมไอ้ลู่ถึงเลี้ยงนางเอกมาตั้งสามปีแทนที่จะรีบเอาไปผ่าตัดให้น้องสาว ทำไมถึงพยายามจะให้พระเอกลืมนางเอกและทำร้ายนางเอก อ่านจนจบก็ไม่เห็นบอกว่ามีความแค้นอะไรกับพระเอก และทำไมมุ่งเป้ามาที่นางเอก และไอ้ปากกาหมึกซึมที่พระเอกเก็บไว้น่ะ ก็ไม่มีอธิบายเพิ่ม แค่เปรยว่านางเอกเคยเอาปากกาให้เด็กขอทาน ต่ไม่บอกว่ามันมีความสำคัญยังไง สรุปอ่านแล้วขัดใจหลายอย่างมากค่ะ...
ขอบคุณนะคะที่อัพจนจบ❤️❤️❤️...
แรกๆฉันเชียร์เธอหมดใจแต่มู่น่อนน่อนนี่เธอก็ดื้อเกินไปนะ รู้ทั้งรู้ยังจะชอบสร้างปัญหาซ้ำแล้วซ้ำอีก มั่นใจตัวเองอะไรผิดๆเกิ๊นนน ฉันเริ่มจะเบื่อเธอแล้วนะ เจอก็เจอแล้วแค่กลับไป แล้วยังจะคิดกลับไปให้เขาเฉือนอวัยวะไง!!!! ตัวเองจะไปสืบอะไรจากไหน?!!!...