ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 338

มู่น่อนน่อนสงสัยอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะกลับไปหาฉินสุ่ยซาน

ขณะนี้กำลังเป็นเวลาอาหารเย็น ห้องอาหารจึงเต็มไปด้วยผู้คน

มู่น่อนน่อนกลับมาถึงโต๊ะแล้วนั่งลง หันหน้ากลับไปมองผ่านฝูงชนยังทิศทางของห้องอาหารวีไอพีที่เฉินถิงเซียวเข้าไป

ก่อนหน้านี้เฉินถิงเซียวบอกว่าทานข้าวอยู่ข้างนอก เธอยังคิดว่าเขาอยู่กับกู้จือหยั่น ที่แท้ก็เพิ่งมา

แต่ถ้าเฉินถิงเซียวนัดทานข้าวกับกู้จือหยั่น แน่นอนว่ากู้จือหยั่นจะต้องมาถึงก่อนเวลา

ถ้าอย่างนั้น ที่เฉินถิงเซียวนัดคือใคร

ผ่านไปไม่นานนัก เมื่อคนคุ้นเคยคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องอาหาร สายตามู่น่อนน่อนมองตามเขา เห็นว่าสถานที่ที่เขาไปคือทิศทางของห้องอาหารวีไอพีที่เฉินถิงเซียวเพิ่งเข้าไป จึงอดไม่ได้ที่จะเผยสีหน้าประหลาดใจ

พื้นที่ห้องโถงกับห้องอาหารนั้นแยกออกจากกัน บริเวณห้องอาหารวีไอพีจะเงียบกว่า

“เหมือนคุณจะค่อนข้างเหม่อตลอดเลยนะ คุณกำลังมองอะไรอยู่” ฉินสุ่ยซานที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอหันหน้ามองตามสายตาของเธอไป และได้เห็นว่าเฉินชิงเฟิงเข้าไปในห้องอาหารวีไอพีห้องหนึ่งพอดี

ฉินสุ่ยซานสีหน้าตื่นเต้นขึ้นมาฉับพลัน แต่ก็ยังกระซิบอย่างระมัดระวังมากว่า “นั่นมันเฉินชิงเฟิงไม่ใช่เหรอ พ่อสามีเก่าของคุณน่ะ!”

“ใช่ค่ะ” มู่น่อนน่อนส่งเสียงตอบ ความคิดล่องลอยไปไกลแล้ว

เฉินถิงเซียวนัดทานข้าวกับเฉินชิงเฟิงงั้นเหรอ

ทั้งสองคนในตอนนี้ความสัมพันธ์ไม่ลงรอยกันเหมือนน้ำกับไฟ ทำไมเวลานี้ถึงนัดออกมาทานข้าวกันตามลำพังได้

หรือว่า “ข่าวลือ” นั่นเฉินถิงเซียวให้คนปล่อยออกมาจริง ฉะนั้นเฉินชิงเฟิงจึงต้องมาเจรจากับเฉินถิงเซียว?

“คุณรู้ไหม ตอนนี้ฉันอยากแจ้งกับนักข่าวเป็นพิเศษเลย” ฉินสุ่ยซานพูดจบแล้วส่ายหน้า “ต่อให้ฉันแจ้งนักข่าวไป เป็นไปได้ว่าอาจจะไม่มีนักข่าวกล้ามาสัมภาษณ์พ่อสามีเก่าคุณหรอก”

“พ่อของสามีเก่าอะไร คุณอย่าพูดเหลวไหล” สาเหตุหลักเลยคือฟังแล้วค่อนข้างรู้สึกแปลกๆ

ฉินสุ่ยซานเงียบ มองไปยังมู่น่อนน่อนด้วยตาไม่กะพริบ

“อะไรล่ะ” มู่น่อนน่อนชะงักไปครู่หนึ่ง “ถ้าคุณชอบเรียกแบบนี้จริงๆ ก็ไม่มีปัญหา......”

ทันใดนั้นฉินสุ่ยซานก็พูดเนือยๆ ออกมาหนึ่งประโยค “บอกตามตรงนะ ที่จริงฉันไม่เชื่อว่าคุณกับเฉินถิงเซียวจะหย่ากันจริงๆ”

“ฮะ?” มู่น่อนน่อนกะพริบตาปริบๆ “จริงเหรอ ท่าทางคุณเหมือนรู้จักเฉินถิงเซียวดีเลยนะ.......”

“ความรู้สึก! ความรู้สึกน่ะเข้าใจไหม คนบางคนมองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าไม่เหมือนคนประเภทที่เป็นคนเลวมีเมียน้อย และเฉินถิงเซียวก็ดูจะเป็นคนประเภทที่ใจมั่นคงไม่เปลี่ยนแปลง ฉันจึงสงสัยว่าพวกคุณไม่ได้หย่ากัน แต่เป็น......”

ฉินสุ่ยซานพูดถึงตรงนี้ จู่ๆ ก็นิ่งไป

มู่น่อนน่อนถูกฉินสุ่ยซานทำให้รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เลิกคิ้วถามว่า “แต่เป็นอะไร”

ฉินสุ่ยซานเพิ่มคำต่อไปนี้ทีละคำ “คุณทิ้งเขา!”

“แค่ก......” มู่น่อนน่อนสำลักน้ำที่ตัวเองเพิ่งดื่มเข้าปาก “คุณอย่าพูดครึ่งๆ กลางๆ แบบนี้ได้ไหม”

ฉินสุ่ยซานเบิกตากว้าง “คุณทิ้งเขาจริงเหรอ”

เธอแค่พูดเล่นเฉยๆ หรือว่าเธอเดาได้

“พรุ่งนี้คุณต้องขึ้นเครื่องบิน ทานเสร็จแล้วกลับไปพักผ่อนเร็วหน่อย ถ้าจะนินทาอีกแบบนี้ ทำไมคุณไม่ไปเป็นปาปารัสซี่ซะเลยล่ะ......”

“ถ้าฉันเป็นปาปารัสซี่ จะจับตาดูคุณขุดคุ้ยข่าวคุณทุกวันเลย!”

“………”

ทั้งคู่เพิ่งทานข้าวเสร็จ ฉินสุ่ยซานก็ถูกผู้ช่วยของเธอโทรมาเรียกให้ไป

มู่น่อนน่อนสังเกตไปยังทิศทางของห้องอาหารวีไอพีที่เฉินถิงเซียวอยู่ตลอดเวลา และไม่เห็นเขาออกมาเลย

มู่น่อนน่อนลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะตัดสินใจเดินไปดู