ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 411

มู่น่อนน่อนเดินไปยังด้านหลังของโซฟา เข้าไปจูบลงบนใบหน้าของเฉินมู่ไปทีนึง

“คุณแม่” เฉินมู่หันหน้าไปมองเธอเล็กน้อย ส่งเสียงเรียกเธอไปอย่างขอไปที แล้วก็ได้หันหน้ามองไปทางทีวีอีกครั้ง

การ์ตูนมันช่างมีพลังวิเศษดึงดูดใจมากจริงๆ

มู่น่อนน่อนเดินไปนั่งลงข้างๆเฉินมู่ และก็ได้ดูไปด้วยกันกับเธอ

เธอดูอยู่สักพักนึง ก็ได้พบว่าการ์ตูนของเด็กๆในตอนนี้สนุกมากเลยทีเดียว

เฉินถิงเซียวรู้นิสัยของเฉินมู่ พอเธอดูการ์ตูนแล้วก็ติดเอามากๆเลย แล้วก็ไม่ได้สนใจเธอ

จนกระทั่งตอนที่เขากลับห้องไปอาบน้ำอาบท่าเสร็จเรียบร้อยแล้ว เห็นมู่น่อนน่อนที่นั่งดูการ์ตูนอยู่ข้างๆเฉินมู่ด้วยใบหน้าที่ตั้งอกตั้งใจ สีหน้าที่แสดงออกมาบนใบหน้าของเขาก็ได้นิ่งค้างไปเล็กน้อยโดยที่หาได้ยากเลยทีเดียว

เฉินถิงเซียวมองดูเวลาเล็กน้อย สาวเท้าก้าวใหญ่ๆเดินเข้าไปตรงหน้าของสองแม่ลูกคู่นั้น ยื่นมือออกไปหยิบรีโมตขึ้นมาปิดทีวี

ในทันใดนั้น เขาได้เอ่ยออกมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเย็นชา “ไปอาบน้ำนอน”

เฉินมู่เบ้ปากออกมาเล็กน้อย ถึงแม้ว่าจะไม่พอใจ แต่เพราะว่าคนที่ปิดทีวีของเธอไปเป็นเฉินถิงเซียว เธอโกรธอยู่ในใจแต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา ส่งเสียง “อ้อ” ไปคำนึง แล้วไถลตัวลงจากบนโซฟาไป

แต่ว่ามู่น่อนน่อนนั้นต่างกันออกไป

เธอลุกยืนขึ้นมา แล้วเอ่ยออกไปอย่างมีไฟโกรธขึ้นมาแล้วบ้าง “ทำไมจู่ๆคุณก็ปิดทีวีไป!”

เมื่อกี้เธอเห็นจุดที่น่าดูเข้าพอดี แต่จู่ๆคนคนนี้ก็เดินเข้ามาปิดทีวีไป!

เหมือนกับว่าจู่ๆก็เข้าใจความรู้สึกของเด็กน้อยที่ถูกผู้ใหญ่เข้ามาปิดทีวีกะทันหันพวกนั้นขึ้นมาแล้วบ้าง

เมื่อเทียบกับอารมณ์ที่เปิดเผยออกมาสู่ภายนอกของมู่น่อนน่อนแล้ว เฉินถิงเซียวนั้นเงียบสงบกว่าเยอะเลย

เขาถามมู่น่อนน่อนออกไป “กี่โมงแล้ว?”

มู่น่อนน่อนมองดูเวลาไปเล็กน้อย “เก้าโมงครึ่ง”

เฉินถิงเซียวได้ผันร่างขึ้นตึกไปทันที

มู่น่อนน่อนเข้าใจความหมายของในคำพูดของเขา

ความหมายของเขาคือเก้าโมงครึ่งไปแล้ว ควรจะขึ้นไปอาบน้ำนอนได้แล้ว

เหตุผลเธอเข้าใจดี เพียงแต่ว่าเขาช่วยเปลี่ยนวิธีที่ดีกว่านี้สักหน่อยได้หรือเปล่า หรือไม่ก็บอกให้ชัดเจนกว่านี้สักหน่อย

เขาปฏิบัติต่อเฉินมู่ก็ดีอยู่หรอก เพียงแต่ว่าบางครั้งวิธีการจัดการเรื่องบางเรื่องมันก็หยาบกระด้างเกินไป

รู้สึกได้ว่ามีคนกำลังดึงชายเสื้อของตัวเองอยู่ มู่น่อนน่อนเบือนหน้าไปก็เห็นเฉินมู่ยิ้มออกมาด้วยใบหน้าประจบประแจง “คุณแม่ หนูยังอยากดูการ์ตูนอยู่”

“...” ควรจะบอกเฉินมู่ยังไงดี อันที่จริงเธอก็ยังอยากดูการ์ตูนอยู่อีกสักพักนึงเหมือนกัน แต่ว่าตอนนี้มันก็ได้เวลาที่ควรจะนอนแล้วจริงๆ

มู่น่อนน่อนคิดๆไปแล้วก็ย่อตัวนั่งลงไปพูดคุยกับเธอด้วยน้ำเสียงปรึกษาหารือ “พรุ่งนี้พวกเราค่อยดูกันใหม่โอเคมั้ย วันนี้ดึกมากแล้ว แม่ง่วงมากแล้ว คืนนี้หนูนอนเป็นเพื่อนแม่ก่อน พรุ่งนี้แม่ค่อยดูการ์ตูนเป็นเพื่อนหนูอีกที ดีมั้ย?”

เฉินมู่พยักหน้าออกมาอย่างเหมือนกับเข้าใจแต่ก็ไม่ได้เข้าใจออกมา “ก็ได้ค่ะ”

“ลูกน้อยบ้านฉันเก่งที่สุดเลย!”

ถึงแม้ว่าจะได้อยู่ร่วมกับเฉินมู่ตั้งแต่เช้าจนถึงเย็นมาหลายวันแล้ว แต่ระดับการเกลี้ยกล่อมได้ง่ายของเฉินมู่นั้นยังเหนือความคาดหมายของเธออยู่บ้าง

……

มู่น่อนน่อนพาเฉินมู่ขึ้นบ้านไป อาบน้ำด้วยกันกับเธอ เฉินมู่ตรงเข้าไปนอนที่ในห้องของเธอไม่ไปไหน

มู่น่อนน่อนแน่นอนว่าจะต้องใจอ่อนอยู่แล้ว จึงได้ให้เฉินมู่นอนด้วยกันกับเธอ

เฉินมู่ขึ้นไปบนที่นอนได้ไม่นาน ก็ได้นอนหลับไป

มู่น่อนน่อนจึงได้ลุกขึ้น เตรียมที่จะลงไปรินน้ำมาสักหน่อย

ตอนที่เดินผ่านห้องทำงานของเฉินถิงเซียว ก็ได้ค้นพบว่าในช่องระหว่างประตูด้านในได้มีแสงไฟสว่างออกมา

เฉินถิงเซียวยังทำงานอยู่?

มู่น่อนน่อนเพียงแค่หยุดเดินไปสักพักนึง แล้วตัดสินใจที่จะก้าวเท้าเดินออกไป

ในตอนนี้จู่ๆประตูห้องทำงานก็ถูกคนเปิดออกมาจากด้านใน

เงาร่างสูงชะลูดของเฉินถิงเซียวก็ได้ปรากฏอยู่ที่ประตูทางเข้า