ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 457

ปฏิกิริยาของมู่น่อนน่อนยังคงช้าเล็กน้อยในขณะนี้

เธอจ้องไปที่เฉินถิงเซียว เธอถึงรู้ตัวว่าเฉินถิงเซียวกำลังด่าเธออยู่

เธอกัดริมฝีปาก น้ำเสียงของเธอฟังดูรีบร้อน “ถ้าเกิดว่าคุณไม่ไปรับฉัน นอกจากการคลานออกมาแล้วฉันจะทำอะไรได้?”

ที่จริงมันไม่ใช่แบบนี้

ถ้าเกิดว่าเฉินถิงเซียวไม่ไปรับเธอ ยังไงเสิ่นเหลียงก็จะไปประกันตัวเธอออกมาอยู่ดี

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอยู่กับเฉินถิงเซียวมานานแล้วหรือเปล่า มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าตัวเองก็เริ่มใช้วิธีแบบนี้แล้ว

“ถ้ารู้แล้วก็ดี” หลังจากเฉินถิงเซียวพูดจบ เขาก็ใช้สายตามองสำรวจไปบนร่างกายของเธอ

ตอนที่สายตาของเขามองไปยังหน้าอกของเธอ ดวงตาของเขาก็สั่นไหว จากนั้นเขาก็รีบหลบสายตายังรวดเร็ว ก่อนจะพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าครั้งหน้ายังดื่มจนทำให้ตัวเองไปอยู่ในสถานีตำรวจอีก ก็คลานกลับมาเองแล้วกัน!”

มู่น่อนน่อนสังเกตเห็นสายตาของเขา เธอจึงก้มลงมองตัวเองด้วยความสงสัย เธอถึงเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองได้อาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ที่สำคัญข้างในเธอก็ไม่ได้ใส่อะไรไว้

ก็ว่าทำไมสายตาเมื่อครู่นี้ของเฉินถิงเซียวถึงดูแปลกๆ

เธอรีบยกมือขึ้นมาบังร่างกายตัวเอง จากนั้นก็รู้สึกว่าไม่จำเป็น พอเอามือยกลงไปเธอก็รู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง แต่พอเอามือขึ้นมาบังไว้มันก็รู้สึกไม่ถูกต้องเหมือนกัน

เธอจึงรีบเปลี่ยนเรื่องพูดคุย เธอถามแปลว่า “ใครเป็นคนอาบน้ำให้ฉัน?”

ในตอนที่มู่น่อนน่อนพูดคำพูดนี้ ท่าทีของเธอก็ดูไม่ปกติเลย

เฉินถิงเซียวรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เขาจึงยิ้มออกมาก่อนจะพูดว่า “คุณคิดว่าเป็นผมเหรอ?”

สีหน้าของมู่น่อนน่อนดูเขินอายเล็กน้อย แต่เมื่อครู่นี้เธอคิดแบบนี้จริงๆ

เมื่อก่อนเฉินถิงเซียวก็อาบน้ำให้เธอบ่อย

แต่เขากลับตอบด้วยน้ำเสียงประชดประชัน ก็แสดงให้เห็นแล้วว่า ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้แต่คนอาบน้ำให้เธอ

เฉินถิงเซียวก็ไม่รอให้เธอได้พูดอะไรอีก เขาเดินอ้อมผ่านตัวเธอไป แล้วก็ออกจากห้องเธอไปโดยตรง

มู่น่อนน่อนหันกลับมา และมองดูล่างของเฉินถิงเซียวที่ค่อยๆหายไป เธอวิ่งไปปิดประตู ก่อนจะเดินกลับไปนอนบนเตียงด้วยความหงุดหงิด

เฉินถิงเซียวที่เป็นแบบนี้ มันน่ารำคาญจริงๆ

มู่น่อนน่อนเอาผ้าห่มคลุมไปที่หัว ก่อนจะคิดบางอย่าง รอให้ความทรงจำของเฉินถิงเซียวกลับมาก่อน เธอก็จะทรมานเขาแบบนี้เหมือนกัน

เธอคิดแบบนี้ด้วยความงัวเงีย ก่อนที่จะหลับไป

……

วันที่สองตอนเช้า ตอนที่มู่น่อนน่อนตื่นขึ้นมา เธอก็รู้สึกว่าบนเตียงมีบางอย่างกำลังขยับอยู่

เธอจึงหันไปมอง เมื่อหันไปมองเธอก็เห็นดวงตาที่กลมโตของเฉินมู่ ดวงตามสีดำสนิทของเธอดูสวยมาก

“มู่มู่!” มู่น่อนน่อนอุ้มเฉินมู่ขึ้นมาด้วยความดีใจ

“คิคิ…” เฉินมู่ยิ้มและกอดคอของมู่น่อนน่อนไว้ ก่อนจะถามว่า “ทำไมคุณแม่อยู่ที่นี่คะ”

เมื่อคืนตอนที่เธอนอนหลับไป เธอไม่เห็นคุณแม่

เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่เธอดื่มจนเมา และยังไปที่สถานีตำรวจ มู่น่อนน่อนก็รู้สึกผิดเล็กน้อย

เธอเม้มริมฝีปาก “แม่เหรอ แม่แอบมาตอนกลางดึกน่ะ”

“หา?” เฉินมู่รู้สึกสงสัย จากนั้นเธอก็พยักหน้า “อ่อ แอบมา”

มู่น่อนน่อนเห็นว่าบนตัวของเฉินมู่ยังใส่ชุดนอนอยู่ เธอก็เลยเปลี่ยนเรื่องคุยทันที ก่อนที่เธอจะพูดว่า “เดี๋ยวแม่พาไปล้างหน้าแปลงฟันนะ”

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง แม่ลูกทั้งสองมู่น่อนน่อนและเฉินมู่ก็ล้างหน้า ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าลงไปชั้นล่าง เฉินถิงเซียวนั่งรออยู่บนโต๊ะอาหารแล้ว

ในมือของเขามีหนังสือพิมพ์อยู่หนึ่งฉบับ เขาได้ยินเสียงมู่น่อนน่อนและเฉินมู่เดินเข้ามา เขาก็ไม่ได้หันไปมองพวกเธอ เขายังคงสนใจกับหนังสือพิมพ์ในมือ

มู่น่อนน่อนก็นึกถึงเรื่องก่อนหน้านี้ เรื่องที่เธอและเสิ่นชูหานโดดแอบถ่ายจนเป็นข่าว

เธอก็เลยไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะเริ่มทานอาหารเช้าอย่างเงียบๆ