ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 458

มู่น่อนน่อนพยักหน้า แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ว่าเสิ่นเหลียงไม่เห็นท่าทางของเธอในตอนนี้ เธอจึงพูดออกไปว่า “ฉันเป็นคนโทรให้เขาเอง”

“เธอโทรไปหาเขา แล้วเขาก็มารับเธอเลยเนี่ยนะ? ถ้าพูดว่าเขาไม่มีความรู้สึกอะไรกับเธอเลยแม้แต่น้อย ฉันไม่เชื่อหรอก…”

ในตอนนั้น เสียงผู้ช่วยของเสิ่นเหลียงก็ดังขึ้นจากในโทรศัพท์ “พี่เหลียง เดี๋ยวจะต้องไปขึ้นเครื่องแล้ว”

เสิ่นเหลียงตอบด้วยเสียงทุ้มต่ำ “เธอเดินไปก่อนเลย”

จากนั้นก็พูดกับคนในสายว่า “น่อนน่อน ฉันไปขึ้นเครื่องก่อนนะ ถ้าไปถึงตรงนั้นแล้วฉันต้องนั่งรถไฟและรถยนต์ต่ออีก ฉันคิดว่าน่าจะไม่มีเวลาติดต่อเธอไปเลย รอให้ตอนที่ฉันกลับมา ไม่แน่นะบอสใหญ่อาจจะความทรงจำกลับมาแล้ว”

“เดินทางปลอดภัยนะ ถ้าว่างฉันจะไปเยี่ยมที่กองละคร”

“มันไกลเกินไป อีกอย่างก็เดินทางไม่สะดวก เธอไม่ต้องไปหรอก”

“พอได้แล้ว รีบไปขึ้นเครื่องเถอะ”

มู่น่อนน่อนเร่งให้เสิ่นเหลียงวางสาย จากนั้นเธอก็โบกรถที่ข้างถนน

ในบ้านมีแต่ความว่างเปล่า มู่น่อนน่อนเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นก็ยกแล็ปท็อปและโน๊ตบุ๊คไปที่หน้าต่าง เพื่อเตรียมจะทำงาน

ถึงแม้ว่าเธอจะดูเรื่องเมืองพังไปหลายรอบแล้ว แต่เธอก็ยังต้องใส่ใจกับรายละเอียดอีกเยอะ เพื่อไม่ให้ปรากฏข้อบกพร่องที่ชัดเจนเกินไป จนผู้ชมค้นพบสิ่งนี้

ในสายอาชีพนี้ ครึ่งหนึ่งจำเป็นต้องแข่งขันกับตัวเอง อีกครึ่งหนึ่งก็จำเป็นต้องแข่งขันกับทางผู้ชม

การเขียนบทการประชุมทางธุรกิจขนาดเล็กๆ หรือการดำเนินการเพื่อปราบปรามโจร บางทีก็อาจจะต้องตรวจสอบข้อมูลหลายสิบหน้า และสิ่งที่คุณต้องการในตอนสุดท้าย ก็จะมีเพียงหน้าเดียวหรือสองหน้าเท่านั้น

แม้ว่าส่วนแรกจะถูกนำมาใช้เป็นพื้นฐานแล้ว แต่ที่จริงแล้วการเขียนภาคสองก็ไม่ต่างจากการเขียนเรื่องใหม่เลย ต้องเขียนเรื่องราวใหม่ๆ แล้วเอาเรื่องราวเก่าๆ เข้ามาสอดแทรก เชื่อมต่อกันจนกลายเป็นเรื่องเดียวกัน

มู่น่อนน่อนใช้แล็ปท็อปเปิดเรื่องเมืองพัง แล้วก็พิมพ์เรื่องราวลงในโน๊ตบุ๊ค

เวลาที่เธอเหนื่อย เธอก็จะหยิบมือถือขึ้นมาและดูข่าวออนไลน์

ข่าวก่อนหน้านี้ของเธอกับเสิ่นชูหาน หายไปนานแล้ว ส่วนใหญ่แล้วไม่มีสื่อใหญ่ๆ สื่อไหนที่จะยังคงเก็บข่าวนี้ไว้

ส่วนบริษัทสื่ออื่นๆ ที่ไม่ได้มีอำนาจมาก ก็ไม่ค่อยมีใครสนใจอยู่แล้ว

มู่น่อนน่อนดูตั้งแต่ต้นจนจบ นอกจากข่าวอื้อฉาวของดาราแล้ว รวมถึงข่าวโปรโมทละครเรื่องใหม่ ก็ไม่มีข่าวอะไรที่น่าสนใจเลย

เธอดูข่าวทั้งหน้าจนหมด เธอก็กลับไปที่ด้านบน แล้วก็กดรีเฟรชอย่าเคยชิน จากนั้นเธอก็เห็นว่ามีพาดหัวข่าวใหม่ปรากฏขึ้น

“ตะลึง: ประธานบริษัทเฉินซื่อแอบไปสถานีตำรวจกลางดึก จากนั้นก็พาหญิงสาวคนหนึ่งกลับไปด้วย สงสัยว่าจะเป็นรักครั้งใหม่…”

มู่น่อนน่อนกดเข้าไปอ่าน ภาพที่อยู่ในข่าวเห็นได้ชัดว่าเป็นภาพที่ถูกถ่ายจากที่ไกลแล้วซูมเข้ามา รูปภาพดูค่อนข้างจะเบลอ

พื้นหลังในรูปก็คือด้านนอกของสถานีตำรวจ ข้างกายของเฉินถิงเซียวที่สูงโปร่งมีหญิงสาวที่ผมกระเซิงอยู่ด้วย

ใบหน้าของเฉินถิงเซียวไม่ได้ชัดมากนัก แต่ว่าหลายปีที่ผ่านมานี้เขามักจะปรากฏตัวบนสื่ออยู่บ่อยครั้ง ต่อให้ไม่เห็นใบหน้า แต่ออร่าที่แพร่ออกมาจากบนตัวเขาก็ทำให้คนจำเขาได้อย่างง่ายดาย

แล้วหญิงสาวที่ผมกระเซิงอยู่ข้างกายเขา…

หลังจากที่มู่น่อนน่อนซูมดูรูปภาพ เธอก็มองดูอยู่หลายที เธอไม่อยากจะเชื่อว่าในรูปนั้นคือตัวเธอเอง

ถึงแม้ว่าจะไม่เห็นใบหน้าโดยตรง และเห็นเพียงแค่เธอกำลังกอดแขนของเฉินถิงเซียวไว้ รวมถึงผมที่ยุ่งกระเซิงเหมือนกับเส้นฟาง เห็นแค่นี้ก็รู้สึกไม่อยากจะมองต่อแล้ว

คอมเม้นต์ด้านล่างมีความคิดเห็นที่คล้ายคลึงกับเธอ

“นี่คุณบอกฉันว่าผู้หญิงคนนี้คือรักใหม่ของคุณชายเฉินเหรอ? สายตาของคุณชายเฉินได้แค่นี้เหรอ?”

“ฮาฮาฮาผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนคนที่มีปัญหาทางสมองเลย”

มู่น่อนน่อนหัวเราะแห้งๆ เธอน่ะสิที่ป่วย

เมื่อเลื่อนลงไปเรื่อยๆ

“ไม่เห็นหน้าเลย ไม่แน่นะอาจจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณชายเฉินก็ได้?”

“ตอบคอมเม้นต์บน ไม่มีทางเป็นไปได้ ในข่าวลือต่างก็บอกว่าคุณชายเฉินเป็นคนที่มีนิสัยเย็นชามาก ยังไงเขาก็ไม่มีทางทำตัวสนิทสนมกับลูกพี่ลูกน้องแบบนี้”

“ไม่ใช่สิ คุณชายเฉินมีคู่หมั้นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วก็ไม่ได้ข่าวเลยว่าเขาทะเลาะกับคู่หมั้นคนนั้น!”

“ขนาดสามีภรรยายังสามารถหย่าร้างกันได้เลย แล้วนี่ก็เป็นแค่คู่หมั้นเท่านั้น”

มู่น่อนน่อนก็เพิ่งจะนึกเรื่องบางอย่างออก ก่อนหน้านี้เฉินถิงเซียวและซูเหมียนอยู่ในสถานะ “คู่หมั่นคู่หมาย”