ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 471

หลังจากที่คำถามของกู้จือหยั่นถามออกไป กลับไม่ได้รับคำตอบจากเฉินถิงเซียว แต่เป็นถูกเฉินถิงเซียวตัดสายทิ้งไปเลย

กู้จือหยั่นถือโทรศัพท์มาตรงหน้าและมองดูแวบหนึ่ง อุทานออกมา: “นิสัยแบบนี้นี่นะ!”

หลังจากที่เฉินถิงเซียววางสาย ก็กดโทรหามู่น่อนน่อน

โทรศัพท์โทรติดก่อน มีเสียงดังขึ้น แล้วจากนั้นก็แจ้งว่าไม่อยู่ในพื้นที่ให้บริการ

เฉินถิงเซียวโทรติดต่อกันอยู่หลายสาย ล้วนเป็นแบบนี้

เขาโทรหาสายภายในเรียกสือเย่เข้ามา

สือเย่เข้ามาอย่างรวดเร็ว: “คุณผู้ชาย มีธุระอะไรครับ?”

“จองตั๋วเครื่องบิน” เฉินถิงเซียวพูดจบ ก็ยกมือขึ้นยับยั้งทันที: “ไม่ เตรียมเครื่องบินส่วนตัว”

สิ้นเสียง เขาก็ลุกขึ้น หยิบเสื้อคลุมและเดินออกไป

สือเย่เห็นเขาหน้าตาเคร่งขรึม ก็เดาได้ว่าอาจมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น จึงไม่ถามอะไรมาก แค่พูดด้วยความเคารพว่า: “ผมจะไปจัดการให้เดี๋ยวนี้ครับ”

เฉินถิงเซียวออกจากบริษัท ก็ขับรถตรงกลับบ้าน

เขาจัดกระเป๋าเดินทางอย่างลวกๆ เดินออกจากห้องมา ก็เห็นเฉินมู่กำลังเฝ้าอยู่หน้าประตูอย่างจดจ่อและถามเขาว่า: “คุณจะไปไหนคะ?”

เฉินมู่ไม่ได้เจอมู่น่อนน่อนมาหลายวันแล้ว เธอรู้ว่าถือกระเป๋าเดินทางก็คือจะต้องเดินทางไกล

เฉินถิงเซียวในมือถือคันลากกระเป๋าเดินทาง เขามองลงมาที่เฉินมู่เล็กน้อย: “ไปหาแม่ของหนู”

ในน้ำเสียงของเขา มีความนิ่งสงบและเฉยเมยที่ผู้ใหญ่ถึงจะมีกัน

เฉินมู่เอื้อมมือไปดึงชายเสื้อของเขา พูดเสียงเบาๆว่า: “หนูก็จะไปด้วย”

“หนูไปไม่ได้ มันไกลเกินไป” เฉินถิงเซียวก็ไม่ได้ปัดมือเธอออกไป แค่อธิบายอย่างนิ่งๆ

“แต่ว่าหนูคิดถึงแม่ คุณคิดถึงเธอก็ไปหาเธอ หนูก็อยากไปหาเธอเหมือนกัน” เฉินมู่นานๆทีจะแสดงความคิดเห็นของตัวเองออกมาอย่างชัดเจนขนาดนี้

เฉินถิงเซียวอึ้งเล็กน้อย สีหน้าที่แสดงออกกลับไม่ได้เปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจน: “ฉันไม่ได้บอกว่าฉันคิดถึงเธอ”

“หึ!” เฉินมู่หงุดหงิดขึ้นมา มือเล็กๆกอดอกและหันหลังให้เขา

ตอนนี้เธอไม่สนใจว่าเฉินถิงเซียวคิดถึงมู่น่อนน่อนหรือไม่ เธอรู้เพียงแค่ว่าเฉินถิงเซียวไม่พาเธอไปหาแม่

เฉินถิงเซียวเอื้อมมือดึงเธอเข้ามาตรงหน้า กล่าวกับเธอ : “หนูอยู่ที่บ้านรอพวกเรากลับมานะ”

เสียงของเขาสงบเหมือนปกติตอนประชุมบริษัทไม่มีอะไรแตกต่าง แต่ถ้าสังเกตดีๆ ก็จะพบว่าเขาคลายคิ้วเล็กน้อย ยืนยันได้ว่าเขากลับไม่ได้รำคาญเฉินมู่

เฉินมู่ถึงแม้ไม่ค่อยเต็มใจ แต่ก็ยังพยักหน้า: “ก็ได้ค่ะ”

……

เฉินถิงเซียวพาคนขึ้นนั่งเครื่องบินส่วนตัว ไปตามหามู่น่อนน่อน

จุดประสงค์หลักของกู้จือหยั่นถึงแม้คือการไปหาเสิ่นเหลียง แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ยังเป็นประธานคนปัจจุบันของบริษัทเสิ้งติ่งด้วย ถ้าเขาไม่เข้าไป แน่นอนว่าก็จะมีลูกน้องไปที่นั่นเพื่อจัดการเรื่องให้

ทีมงานกองถ่ายล้วนเป็นคนของบริษัทเสิ้งติ่ง และตอนนี้เขาจะเข้าไป แน่นอนว่าก็ต้องเข้าไปในฐานะประธานบริษัทเสิ้งติ่ง ได้แต่พาลูกน้องนั่งเครื่องบินไปด้วยกันเท่านั้น

เขาและเฉินถิงเซียวไปถึงหมู่บ้านเล็กๆในระยะเวลาใกล้ๆกัน

เฉินถิงเซียวลงจากเครื่องบิน ก็ขับรถข้ามคืนไปยังหมู่บ้านเล็กๆแห่งนั้น

ตอนที่เขาไปถึงหมู่บ้านเล็กๆแห่งนั้น เป็นตอนบ่ายของวันที่สอง

สภาพจิตใจในหมู่บ้านไม่ได้ร้ายแรงเท่าที่รายงานบนอินเทอร์เน็ตขนาดนั้น แต่ก็ไม่ได้มองโลกในแง่ดีมากนัก

เพราะว่าบ้านเรือนในหมู่บ้านสร้างใกล้กับภูเขา ดังนั้นมีบ้านไม่น้อยที่ติดกับภูเขา

ตอนที่โคลนถล่ม ดินถล่ม หินและโคลนไหลลงมา แล้วยังมีน้ำท่วมตรงไปยังบางบ้านที่ติดอยู่กับภูเขาอีก ทำให้บ้านเรือนได้รับความเสียหายอย่างหนัก และยังมีผู้บาดเจ็บล้มตาย

ส่วนบ้านที่อยู่ห่างจากภูเขาไกลสักหน่อย ถึงแม้จะได้รับผลกระทบ แต่ผลกระทบไม่มาก โดยพื้นฐานสามารถละเลยได้