ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 520

พอได้ยินแบบนั้น เฉินถิงเซียวก็หรี่ตาลงเล็กน้อย สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

ทั้งสองมองหน้ากันเงียบๆ และไม่ยอมพูดอะไรกันอยู่สักพัก

สักพัก เฉินถิงเซียวก็เป็นคนพูดขึ้นมาก่อน

“แล้วถ้าผมยกบริษัทเฉินซื่อให้คุณล่ะ”

มู่น่อนน่อนตัวแข็งทื่อ ในแววตาปรากฏความตกตะลึง

เธอคิดไม่ถึงว่าเฉินถิงเซียวจะพูดแบบนี้ออกมา

ที่จริงแล้ว ที่เธออยากจะพูดก็เป็นเรื่องนี้เหมือนกัน

เฉินถิงเซียวคนนี้ ดูไปแล้วเหมือนไม่ขาดอะไรเลย เหมือนไม่มีอะไรสามารถจู่โจมเขาได้

เธอไม่ปฏิเสธถึงความสามารถของเขา แต่จนถึงตอนนี้ ออร่ารอบตัวของเขาส่วนใหญ่จะมาจากอิทธิพลของบริษัทเฉินซื่อ

เธออดที่จะอยากทดสอบเฉินถิงเซียวไม่ได้

ถ้าอยากจะทดสอบก็ลองเรื่องใหญ่ๆ ไปเลย

เธอเปลี่ยนใจขึ้นมากะทันหัน และขอให้สือเย่ส่งเธอมาที่บริษัทเฉินซื่อ ก็เพื่อจะมาพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้

แต่เธอไม่คิดว่าเฉินถิงเซียวจะพูดออกมาก่อน

อาจเป็นไปได้... ว่าเขาจะอ่านความคิดของเธอออก

แต่เฉินถิงเซียวเป็นคนเคร่งขรึมเกินไป ในตอนที่เขาไม่อยากให้คนอื่นอ่านความคิดของเขาออก เขาจะเก็บซ่อนความรู้สึกของตัวเองได้อย่างสมบูรณ์แบบ

มู่น่อนน่อนมองเข้าไปในดวงตาของเขา แต่ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

เพราะว่าเฉินถิงเซียวพูดแบบนั้นออกมา มู่น่อนน่อนจึงต้องคิดหาวิธีตอบรับ

เธอยืดตัวตรง พยายามควบคุมน้ำเสียงของเธอให้สงบลง “ใจกว้างจังเลยนะคะ?”

“แม้แต่ผมก็เป็นของคุณ แค่ยกบริษัทเฉินซื่อที่ให้คุณจะเป็นอะไรไป” เฉินถิงเซียวจับมือเธอไว้ แล้วยกขึ้นมาประทับจุมพิตลงไป

คำพูดที่หวานแบบนี้ แต่พอหลุดออกจากปากของเขากลับไม่มีความหวานเลย แต่เหมือนการปฏิญาณตนมากกว่า

ทั้งเคร่งขรึมและจริงจัง

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่า จุดที่น่ากลัวที่สุดของเฉินถิงเซียว ไม่เพียงแต่นิสัยที่ไม่แน่นอนของเขาเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะเขาดูเหมือนจะสามารถอ่านเหตุการณ์ทุกอย่างออกได้ตลอดเวลา

เขาฉลาดมากเกินไป เขารู้วิธีจะทำให้คนคนหนึ่งได้รับความทุกข์ทรมานมากที่สุด และเขายังรู้วิธีทำให้คนซาบซึ้งใจมากที่สุดด้วย

แต่ด้วยความที่เขาอยากเป็นเจ้าของมากเกินไป จนบางครั้งก็รู้สึกหวาดระแวง

มู่น่อนน่อนแปลกใจมากจนลืมเก็บเอามือกลับไป

เฉินถิงเซียวดึงเธอเข้ามากอด แล้วโน้มตัวบดจูบริมฝีปากของเธอ ก่อนจะกระซิบที่หูของเธอ “พรุ่งนี้ในเวลานี้มาหาผมที่บริษัท”

……

จนออกจากบริษัทมา มู่น่อนน่อนยังคงอยู่ในอาการงุนงง

เฉินถิงเซียวให้เธอมาที่บริษัทเฉินซื่ออีกครั้งในวันพรุ่งนี้ นี่เขาคิดจะมอบบริษัทเฉินซื่อให้กับเธอจริงๆเหรอ?

เธอ... เธอแค่พูดเล่น ไม่ได้ต้องการบริษัทเฉินซื่อจริงๆ นะ

มู่น่อนน่อนรู้สึกกังวลเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าจะเล่นใหญ่เกินไปแล้ว

ตื๊ด——

โทรศัพท์สั่นอยู่สองสามครั้ง

เป็นเสียงเตือนข้อความเข้าจากใน WeChat

มู่น่อนน่อนเปิด WeChat จึงพบว่าเสิ่นเหลียงส่งข้อความมาหาเธอ

เสิ่นเหลียงส่งมาเป็นส่งข้อความเสียง

มู่น่อนน่อนกดฟัง

“งานของฉันเสร็จแล้ว เธอมีเวลาออกไปกินข้าวข้างนอกกันไหม”

“ได้สิ” หลังจากที่มู่น่อนน่อนตอบ ก็เตรียมจะเรียกรถแท็กซี่ไปตามนัด

สือเย่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน เขาขับรถไปหยุดจอดตรงหน้าเธอ

เขาลงจากรถและเปิดประตูเบาะหลังให้ “คุณนายน้อยจะไปไหนครับ ฉันจะพาไปเอง”

“เฉินถิงเซียวบอกให้คุณมาเหรอคะ?” มู่น่อนน่อนไม่ได้ขึ้นไปนั่งในรถ

ดวงตาของเสิ่นเหลียงเป็นประกาย เธอชอบฟังเรื่องสนุกที่สุดเลย

เธอเรียกพนักงานเข้ามาสั่งอาหาร

ก่อนจะหันไปถามมู่น่อนน่อนด้วยสีหน้าสงสัย “เรื่องอะไรเหรอ?”

มู่น่อนน่อนบอกเล่าเหตุการณ์ที่ดูน่าตื่นเต้นน้อยที่สุดออกมาก่อน“เฉินถิงเซียวขอฉันแต่งงาน”

“อ๋อ” เสิ่นเหลียงพยักหน้า สีหน้าของเธอนิ่งสงบมาก

จากปฏิกิริยาของเธอ เห็นได้ว่าเรื่องที่เฉินถิงเซียวขอมู่น่อนน่อนแต่งงานนั้นไม่ใช่ข่าวที่น่าตื่นเต้นอะไรมากเท่าไหร่

เสิ่นเหลียงเอียงศีรษะ แล้วดึงสองมือของเธอขึ้นมาแล้วมองไปทางซ้ายและขวา

จากนั้น เธอก็บีบนิ้วของมู่น่อนน่อนแล้วถามว่า “แล้วของล่ะ?”

“ของอะไร?”

“ก็แหวนไง!” เสิ่นเหลียงกะพริบตาปริบๆ แล้วเอ่ยถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ไหนบอกว่าขอแต่งงาน แหวนขอแต่งงานก็ไม่มี บริษัทเฉินซื่อก็ออกจะใหญ่โตขนาดนั้น ประธานบริษัทกลับไม่ยอมซื้อแหวนขอแต่งงาน ไม่มีแหวนแต่งงาน แล้วจะแต่งงานทำไม ไม่ต้องแต่งแล้ว!”

มู่น่อนน่อนไม่ได้สนใจเรื่องแหวนมากนัก

เธอเม้มปากพูดเรื่องที่สอง

“ฉันเพิ่งไปหาเฉินถิงเซียวมา และเพิ่งจากเขามา”

เสิ่นเหลียงทำกลอกตามองบนใส่เธอ แล้วพูดว่า “เขาไม่ได้ซื้อแหวนขอแต่งงานให้เธอ เธอก็ตกลงยอมแต่งงานกับเขาแล้วเหรอตอนนี้เธอยังรีบไปหาเขาอีก”

“ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันตั้งใจจะไปเจรจาข้อตกลงกับเขา”

“ข้อตกลงอะไร?” น้ำเสียงตื่นเต้นของเสิ่นเหลียงหายไปนานแล้ว

สำหรับ “ข้อตกลง” ที่มู่น่อนน่อนพูดมา เธอไม่ได้คาดหวังอะไรแล้ว

“เกี่ยวกับบริษัทเฉินซื่อ แต่ฉันยังพูดไม่ทันจบ เขาก็พูดขึ้นมาก่อน”

เสิ่นเหลียงสูดหายใจเข้าลึก แล้วพูดว่า “ยังถือว่าเธอพอตะมีสมองอยู่บ้าง เธออยากได้หุ้นของบริษัทเฉินซื่อใช่ไหม แล้วเขาพูดว่ายังไง?”

“ไม่ใช่นะ ฉัน……”

จากเรื่องที่เฉินถิงเซียวไม่เตรียมแหวนขอแต่งงาน เสิ่นเหลียงก็รู้สึกว่าเฉินถิงเซียวทำไม่ถูกต้องแล้ว ก่อนที่มู่น่อนน่อนจะพูดจบ เธอก็พูดขัดจังหวะขึ้นมาซะก่อน “แม้แต่หุ้นบริษัทเขาก็ไม่ยอมยกให้เหรอ งั้นก็ไม่ต้องแต่งแล้ว!”