มู่น่อนน่อนทุบกำปั้นใส่เขาก็ไม่มีประโยชน์
เฉินมู่นอนหลับอยู่ด้านนอก เธอไม่กล้าส่งเสียงร้องออกมา
ทั่วทั้งร่างล้วนถูกเฉินถิงเซียวควบคุมเอาไว้ ไม่มีช่องว่างให้โต้กลับแม้แต่น้อย
ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินถิงเซียว
.......
เมื่อเสร็จกิจ เฉินถิงเซียวก็อุ้มเธอไปอาบน้ำ
มู่น่อนน่อนโมโหมาก บิดเอวเขา แต่กลับถูกเฉินถิงเซียวคว้าหมับเข้าที่มือของเธอ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าเล็กน้อย “ยังอยากจะทำอีกรอบ?”
มู่น่อนน่อนมือสั่นเล็กน้อย ไม่กล้าขยับสุ่มสี่สุ่มห้า
เฉินถิงเซียวหัวเราะเสียงเบา “กลัวอะไร”
วันนี้เฉินถิงเซียวอารมณ์ดีมากจริงๆ
นี่คือท่าทางที่มู่น่อนน่อนไม่ได้เห็นมานานมากแล้ว
เธอยื่นมือไปลูบหน้าเฉินถิงเซียว เอ่ยเสียงเบาว่า “หลังจากนี้ก็ต้องมีความสุขนะ”
เฉินถิงเซียวแค่นเสียงเย็น “คำพูดนี้ฟังดูเหมือนกับคำสั่งเสีย ผมไม่ชอบฟัง”
“......” บรรยากาศงดงามถูกทำลายลงได้สำเร็จด้วยประโยคเดียวของเฉินถิงเซียว
มู่น่อนน่อนผลักเขา “คุณออกไป ฉันอาบเอง”
หางตาของเฉินถิงเซียวแฝงไปด้วยรอยยิ้ม มองดูแล้วเจ้าเล่ห์เล็กน้อย “คุณอาบเองได้หรือ”
........
ตอนที่ทั้งสองคนกลับไปที่ห้องนอน ก็เป็นช่วงเวลาก่อนฟ้าสางแล้ว
มู่น่อนน่อนนอนลงบนเตียง รู้สึกว่าตัวเองได้รับชีวิตใหม่
เธอนอนหงายอยู่บนเตียง เฉินถิงเซียวหันหน้านอนตะแคง สายตาตกลงบนร่างเธอ ระหว่างพวกเขามีเฉินมู่กั้นอยู่
เด็กหญิงหลับลึกมาก มือน้อยๆอยู่ข้างหู ทั้งยังกรนเสียงเบา
มู่น่อนน่อนได้ยินเสียงกรนเบาๆของเธอแล้วก็รู้สึกว่าน่ารัก อดไม่ได้ที่จะตะแคงร่างหันไปมองเธอ
ผลลัพธ์ก็คือ เมื่อหันหน้าไปก็เห็นเฉินถิงเซียว
เธอเขยิบตัวลงไปด้านล่างเล็กน้อย ก็จะไม่เห็นหน้าเฉินถิงเซียวแล้ว
เธอดึงเฉินมู่เข้ามาในอ้อมแขนตัวเองด้วยความระมัดระวัง และหลับตาลงด้วยความพึงพอใจ
ผลลัพธ์ก็คือในระยะเวลาอันสั้น ริมฝีปากเธอก็ถูกจุมพิต เธอยังรู้สึกได้ถึงตอหนวดที่เพิ่งขึ้นมาของชายหนุ่มจิ้มลงบนคาง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม
พระเอกชอบใช้อำนาจบังคับ ไม่ฟังความคิดเห็นนางเอก พอมีปัญหา แทนที่จะอธิบายว่าจะทำอะไร กลับเลือกที่จะปิดปังและทำร้ายจิตใจ ไม่น่าให้อภัยอ่ะ น่าจะต่างคนต่างอยู่ ขัดใจว่าทำไมปล่อยให้ลูกทารกโดนลักพาตัวไปได้ โคตรไม่รอบคอบอ่ะ เรื่องไอ้ลู่ก็เหมือนกัน นาวเอกโง่จนไม่เห็นความไม่สมเหตุสมผลใดๆ จนความจำกลับมา มันก็ต้องสงสัยแล้วป่ะว่าตอนก่อนจะเสียความทรงจำ ไอ้ลู่แอบเข้าไปในห้องตัวเองทำไม และต้องเอะใจและตัดความสัมพันธ์สิเพราะถามอะไรก็ไม่เคยตอบ พระเอกก็เหมือนกัน รู้สึกว่าไอ้ลู่มีจุดประสงค์ไม่ดี แต่ก็ไม่ทำอะไร ให้โอกาสมันก่อเรื่อง 3-4 บทสุดท้ายรวบรัดตัดจบมาก ปมต่างๆก็ไม่เคลียร์ ไม่รู้แม่พระเอกยังอยู่หรือตาย ทำไมไอ้ลู่ถึงเลี้ยงนางเอกมาตั้งสามปีแทนที่จะรีบเอาไปผ่าตัดให้น้องสาว ทำไมถึงพยายามจะให้พระเอกลืมนางเอกและทำร้ายนางเอก อ่านจนจบก็ไม่เห็นบอกว่ามีความแค้นอะไรกับพระเอก และทำไมมุ่งเป้ามาที่นางเอก และไอ้ปากกาหมึกซึมที่พระเอกเก็บไว้น่ะ ก็ไม่มีอธิบายเพิ่ม แค่เปรยว่านางเอกเคยเอาปากกาให้เด็กขอทาน ต่ไม่บอกว่ามันมีความสำคัญยังไง สรุปอ่านแล้วขัดใจหลายอย่างมากค่ะ...
ขอบคุณนะคะที่อัพจนจบ❤️❤️❤️...
แรกๆฉันเชียร์เธอหมดใจแต่มู่น่อนน่อนนี่เธอก็ดื้อเกินไปนะ รู้ทั้งรู้ยังจะชอบสร้างปัญหาซ้ำแล้วซ้ำอีก มั่นใจตัวเองอะไรผิดๆเกิ๊นนน ฉันเริ่มจะเบื่อเธอแล้วนะ เจอก็เจอแล้วแค่กลับไป แล้วยังจะคิดกลับไปให้เขาเฉือนอวัยวะไง!!!! ตัวเองจะไปสืบอะไรจากไหน?!!!...