ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 530

มู่น่อนน่อนวางสายโทรศัพท์แล้วถอนหายใจ

เธอถูกเฉินถิงเซียวข่มขู่สำเร็จอีกครั้งหนึ่งแล้ว

ในใจของเธอคิดอะไร เขารู้ชัดเจนแจ่มแจ้ง ดังนั้นทุกครั้งที่ข่มขู่เธอถึงได้ประสบความสำเร็จทุกครั้ง

คล้ายกับว่าตั้งแต่ที่ทั้งสองคนเริ่มต้นมาจนถึงตอนนี้ เธอก็ถูกเฉินถิงเซียวข่มขู่มาตลอด

อีกทั้ง เฉินถิงเซียวไม่เคยพลาดสักครั้ง

มู่น่อนน่อนท้อแท้อยู่บ้าง

.........

มู่น่อนน่อนกินข้าวกลางวันที่สตูดิโอของฉินสุ่ยซาน หลังจากนั้นก็ประชุมสั้นๆ และขับรถไปยังร้านชุดแต่งงาน

เฉินถิงเซียวรอเธออยู่ในร้านชุดแต่งงานแล้ว

ตอนที่เธอเข้าไป เฉินถิงเซียวกำลังพลิกอ่านนิตยสารการเงินและเศรษฐศาสตร์ที่อยู่ในมือ

เขานั่งหันหลังให้เธอ มู่น่อนน่อนเกิดความรู้สึกนึกสนุกขึ้นมา ทำมือเงียบเสียงให้กับพนักงานร้าน และเดินย่องไปทางเฉินถิงเซียว เตรียมทำให้เขาตกใจ

เพียงแต่ในตอนที่เธออยู่ในจุดที่ห่างจากเฉินถิงเซียวสองก้าว เฉินถิงเซียวก็เรียกชื่อเธอออกมากะทันหัน

“มู่น่อนน่อน”

เฉินถิงเซียวไม่ได้ขยับ นิตยสารในมือก็ไม่ได้ถูกวางลงเช่นกัน

เขารู้ได้อย่างไรว่าเธอมาแล้วกัน

มู่น่อนน่อนหยุดฝีเท้า ผ่านไปสองวินาทีถึงได้เดินไปที่ด้านหลังเขา ขยี้เส้นผมเขาราวกับระบายความแค้น “คุณยังไม่เห็นฉันเลย คุณรู้ได้ยังไงว่าเป็นฉัน”

เฉินถิงเซียวจับมือเธอที่กำลังทำให้ผมเขายุ่งเอาไว้ เธออยากจะดึงกลับมา เขาก็จับแน่นกว่าเดิม ที่มากกว่านั้นก็คือ เขาจับมือเธอทั้งสองข้างเอาไว้ด้วยกัน

แบบนี้ มู่น่อนน่อนก็ทำได้เพียงแค่ยืนอยู่ด้านหลังเขา

เขาหันหน้ากลับมามองมู่น่อนน่อน เอ่ยด้วยท่าทางจริงจังว่า “คำถามนี้ คุณคิดแล้วก็คิดไม่ออกหรอก”

มู่น่อนน่อนเลิกคิ้ว ถามเขา “ทำไม”

เฉินถิงเซียวใช้มือที่ว่างอีกข้างหนึ่งชี้ไปที่ศีรษะของตัวเอง

มู่น่อนน่อนถูกเฉินถิงเซียวทำท่าทางรังเกียจไปหลายครั้ง จึงเข้าใจความหมายที่เฉินถิงเซียวต้องการแสดงออกมาได้ในทันที

ความหมายของเฉินถิงเซียวก็คือ ด้อยสติปัญญา

นี่ยังจะทนได้หรือ?

มู่น่อนน่อนถมึงตาใส่เขา “เฉินถิงเซียว ให้โอกาสคุณในการปฏิบัติตัวใหม่อีกครั้ง ตอบคำถามเมื่อครู่ใหม่อีกครั้ง ไม่อย่างนั้นวันนี้คุณก็รอที่จะนอนที่ระเบียงทางเดินเถอะ”

และไม่รู้ว่าคำพูดประโยคใดสะกิดถูกต่อมอารมณ์ขันของเฉินถิงเซียว จู่ๆเขาก็หัวเราะออกมา

ทั้งยังเป็นการหัวเราะที่หยุดไม่ได้ด้วย

เฉินถิงเซียวกุมมือเธอเอาไว้ ดึงเธอมาด้านหน้า ร่างกายส่วนบนของเธอจึงเอนมาทางเขา

แต่เป็นเพราะเธอยืนอยู่ด้านหลังเฉินถิงเซียว ดังนั้นจึงล้มพิงลงไปบนร่างของเฉินถิงเซียวทั้งร่าง

มือหนึ่งของเฉินถิงเซียวกดเธอเอาไว้ อีกมือหนึ่งก็กดมือเธอ และจุมพิตลงไปราวกับรอบด้านไม่มีใคร

มู่น่อนน่อนเบิกตากว้าง เธอเพียงแค่เล่นสนุกตามสบายชั่วคราวเท่านั้นเอง ตอนนี้ทำให้คนได้เห็นเรื่องตลกแล้ว

เธอรู้ว่าเฉินถิงเซียวเป็นคนที่ทำตามใจปรารถนาคนหนึ่ง ไม่เคยควบคุมตัวเองในด้านนี้เลย

เธอจึงทำได้เพียงแค่กัดเฉินถิงเซียวไปคำหนึ่ง แรงก็ไม่ได้เบามาก

เฉินถิงเซียวรู้สึกเจ็บ จึงเป็นธรรมดาที่จะปล่อยเธอออก

แต่นี่เป็นเพียงแค่ความคิดของเธอเท่านั้น เฉินถิงเซียวกลับไม่ได้ทำแบบนั้น

เขาไม่เพียงแต่ไม่ปล่อยเธอ แต่กลับจุมพิตหนักหน่วงขึ้น

พนักงานร้านที่อยู่ด้านข้างล้วนเบนสายตาตามจิตใต้สำนึก ไม่มองพวกเขา

ผ่านไปครู่หนึ่ง เฉินถิงเซียวถึงได้ปล่อยมู่น่อนน่อน

มู่น่อนน่อนลูบริมฝีปากตัวเอง รู้สึกได้ว่าริมฝีปากบวมตัวเองบวมแล้ว หลังจากนั้นก็มองเฉินถิงเซียวอย่างไม่สบอารมณ์

เธอลองชุดเจ้าสาวตลอดทั้งบ่ายอีกครั้ง

ทว่าในครั้งนี้ เธอลองสังเกตสีหน้าของเฉินถิงเซียวอย่างละเอียด