ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 557

ชายผมบลอนด์หัวเราะด้วยความโกรธ ชี้ไปที่มู่น่อนน่อนแล้วพูดอะไรไม่ออก

ผู้คนที่เดินผ่านไปมากำลังตำหนิชายผมบลอนด์คนนั้น

ในนั้นมีเด็กหนุ่มชาวเมือง Z สองคนเดินมาตรงหน้ามู่น่อนน่อนและถามเธอว่า “คุณไม่เป็นไรใช่ไหม? คุณมาจากเมือง Z เหรอ? "

มู่น่อนน่อนพยักหน้า “ใช่ค่ะ”

ชายหนุ่มคนหนึ่งช่วยเธอยกกระเป๋าเดินทางขึ้นมา และอีกคนหนึ่งเอื้อมมือช่วยพยุงเธอขึ้น "คุณกำลังจะกลับประเทศสิ พวกเราก็เช่นกัน ไม่รู้ว่าเป็นเที่ยวบินเดียวกันหรือเปล่า"

อาจเป็นเพราะพวกเขาทั้งสองเป็นคนเมือง Z มู่น่อนน่อนไม่ได้รู้สึกอยากปฏิเสธเด็กหนุ่มสองคนนี้มากนัก อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ เด็กชายทั้งสองดูเหมือนยังเด็ก และน่าจะเป็นเด็กที่ยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ที่ประเทศZ

เด็กชายทั้งสองดูสุภาพ และในแวบแรกก็ดูออกว่าพวกเขามาจากครอบครัวที่มีฐานะและมีการศึกษา ความระมัดระวังในใจของมู่น่อนน่อนก็เลยน้อยลง

"ขอบคุณพวกคุณนะ"

มู่น่อนน่อนขอบคุณเขา หยิบกระเป๋าเดินทาง แล้วเดินไปข้างหน้า

เด็กชายทั้งสองเดินตามมา และหนึ่งในนั้นพูดด้วยท่าทางที่เป็นห่วง “ไม่งั้นคุณก็นั่งกับพวกเราก่อนก็ได้ คุณยังมีเพื่อนคนอื่นไหม? ”

“เพื่อนของฉันกำลังจะถึงแล้ว ขอบคุณพวกคุณนะ”

มู่น่อนน่อนกล่าวขอบคุณอีกครั้ง และจากไปพร้อมกระเป๋าเดินทาง

เด็กชายสองคนเมื่อเห็นมู่น่อนน่อนพูดแบบนี้ ก็ไม่พูดอะไรมาก จึงปล่อยเธอเดินจากไป

มู่น่อนน่อนหันเดินไปมาหนึ่งรอบ หาที่ที่มีคนเยอะแล้วนั่งลง

หลังจากนั่งลงแล้ว เธอก็ยกข้อมือขึ้นเพื่อดูเวลา

ขณะนี้เป็นเวลาห้าโมงเย็น ในประเทศเวลานี้น่าจะเป็นเวลาเกือบห้าหรือหกโมงเช้า ในเวลานี้เฉินถิงเซียวยังไม่ได้ตื่นนอน

เธอคิดไปคิดมา เธอเลยส่งข้อความถึงเฉินถิงเซียว"ไฟล์รอบดึก"

หลังจากส่งข้อความออกไป เธอไม่เคยคิดว่าเฉินถิงเซียวจะตอบข้อความหรือโทรหาเธอในทันที แต่เฉินถิงเซียวกลับโทรมาหาเธอในทันที

ขณะที่มู่น่อนน่อนกำลังจะรับสาย ทันใดนั้นก็มีมือยื่นออกมา และหยิบโทรศัพท์มือถือออกจากมือของเธอ

มู่น่อนน่อนเงยหน้าขึ้นอย่างดุดัน ก็เห็นบุคคลคนหนึ่งที่ไม่คาดคิดโดยสิ้นเชิง

“มู่หวั่นขี?” เสียงของมู่น่อนน่อนดูเหลือเชื่อเล็กน้อย

เธอเกือบจะลืมมู่หวั่นขีบุคคลนี้ไปแล้ว

หลังจากที่มู่หวั่นขีออกมาก่อเรื่องอาละวาด เธอก็เงียบหายไม่มีข่าวคราว

มู่น่อนน่อนไม่เคยคิดว่าเธอจะได้พบกับมู่หวั่นขีที่นี่

เธอนึกถึงชายผมบลอนด์เมื่อกี้คนนั้น เป็นไปได้ไหมที่มู่หวั่นขีให้เขามายึ้อเวลาเธอไว้โดยเฉพาะ?

มู่หวั่นขีเอามือข้างหนึ่งไว้ข้างหน้าหน้าอกของเธอ อีกมือหนึ่งถือโทรศัพท์มือถือ เหลือบมองที่โทรศัพท์มือถือของเธอ จากนั้นมองไปที่มู่น่อนน่อนรอยยิ้มของเธอดูเหมือนอสรพิษ และเธอก็ดูบูดบึ้งเล็กน้อย "เฉินถิงเซียวโทรมาหา อยากรับมั้ย?”

มู่น่อนน่อนใบหน้าเย็นชา ยกมือขึ้น “ส่งโทรศัพท์มาให้ฉัน”

“ให้เธอ?” มู่หวั่นขีวางสายโทรศัพท์ที่เฉินถิงเซียวโทรหาเธอ จากนั้นจึงยื่นมือออกไปจากด้านหลัง

ทันใดนั้นก็มีคนยื่นเครื่องดื่มให้เธอทันที เธอโยนโทรศัพท์ลงในเครื่องดื่มต่อหน้ามู่น่อนน่อนแล้วยื่นถ้วยให้บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังเธอ “ส่งโทรศัพท์ให้เธอ”

บอดี้การ์ดหยิบโทรศัพท์ออกจากถ้วยเครื่องดื่มแล้วยื่นให้มู่น่อนน่อน

โทรศัพท์ถูกแช่ในเครื่องดื่ม และตอนนี้เครื่องก็ดับสนิท

ถึงจะเป็นแบบนี้ มู่น่อนน่อนก็ยังเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มา

เธอสังเกตเห็นว่า ด้านหลังมู่หวั่นขีมีผู้ช่วยของเธอและผู้บอดี้การ์ดหลายคนยืนอยู่

ในเวลานี้อยู่ในต่างประเทศและในสถานที่ที่ไม่มีคนคุ้นเคย มู่หวั่นขียังพาคนมาจำนวนมากเช่นนี้……

วันนี้เธอคงไม่สามารถจากไปได้ง่ายๆแน่