ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 559

แม้ว่ามู่น่อนน่อนจะขยับไม่ได้ แต่ยังดีที่สามารถส่งเสียงได้

“มีใครอยู่ไหม?” เธอก็ร้องเรียกออกไปนอกประตูอีกครั้ง “มู่หวั่นขี!”

ผ่านไปไม่นาน ประตูห้องก็ถูกคนผลักออก คนที่ดูท่าทางเหมือนบอดี้การ์ดก็ผลักประตูเข้ามาแล้วมองมาที่เธอ "ร้องอะไร!"

มู่น่อนน่อนเห็นว่ามีคนเข้ามา ก็ออกเสียงว่า "มู่หวั่นขีล่ะ? ฉันอยากเจอเธอ"

“รอไป!” บอดี้การ์ดทิ้งคำพูดนี้ แล้วหันหลังเดินออกไป

เสียงดัง "ปัง" ประตูก็ถูกปิดลง ภายในห้องก็กลับมาเงียบสงบลงเหมือนก่อนหน้านี้อีกครั้ง

มู่น่อนน่อนดิ้นอยู่พักหนึ่งบนเตียง แต่พบว่ายังคงไม่สามารถขยับได้

เวลานี้ ประตูห้องถูกคนผลักจากด้านนอกอีกครั้ง

มู่น่อนน่อนหันไปมองที่ประตู พบว่าคนที่มาครั้งนี้คือมู่หวั่นขี

ข้างหลังมู่หวันขียังมีบอดี้การ์ดและผู้ช่วยตามมา

เธอเดินเข้ามานั่งบนโซฟาที่ไม่ไกลจากเตียง สองขาไขว้กัน มองมู่น่อนน่อนด้วยสายตาที่เย็นชา “เธอหาฉัน? ตัวฉันก็มาแล้ว เธอยังนอนอยู่บนเตียงทำอะไร?”

มู่หวั่นขีรู้ทั้งรู้ว่าคนของเธอวางยามู่น่อนน่อนจงใจพูดอย่างนี้ เพื่อทำให้มู่น่อนน่อนลำบากใจ

ในใจมู่น่อนน่อนเข้าใจจุดนี้ดี แต่ก็ไม่ได้เอาเรื่องไร้สาระนี้มาพูดกับเธอ

มู่น่อนน่อนจ้องไปที่มู่หวั่นขี พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “เธอคิดจะทำอะไร? เตรียมจะฆ่าฉันเพื่อล้างแค้นให้ซือเฉิงหยู้?"

มู่หวั่นขีถูกใบหน้าที่เรียบเฉยของมู่น่อนน่อนทำให้โกรธ เธอโกรธจ้องไปที่มู่น่อนน่อน“ฆ่าเธอ? เธอก็รู้สถานการณ์ของตัวเองดีหนิ แน่นอนฉันต้องฆ่าเธอ! แต่ว่าฉันไม่เพียงแต่จะฆ่าเธอ !"

เธอพูดจบ เธอก็ยิ้มแปลกๆ ในแววตาแวบผ่านความสะใจ

มู่น่อนน่อนขมวดคิ้วเล็กน้อย ภายในใจมีความรู้สึกแปลกๆอย่างหนึ่ง

มู่หวั่นขีแทบอยากจะให้เธอไปตาย เธออยู่ในกำมือของมู่หวั่นขีต้องไม่มีจุดจบที่ดีแน่ แต่มู่หวั่นขีนอกจากจะแค้นเธอแล้ว แม้แต่เฉินถิงเซียวก็พาลโกรธไปด้วย

มู่หวั่นขีจะใช้เธอเพื่อล่อเฉินถิงเซียวให้ติดกับหรือเปล่า?

ถ้ามู่หวั่นขีทำอย่างนั้นจริงๆ มู่น่อนน่อนกลับดีใจด้วยซ้ำ

เฉินถิงเซียวเป็นคนฉลาดระดับไหน มู่หวั่นขีมีสมองแค่นั้น ยังกล้าที่จะมีความคิดนี้

หากมู่หวั่นขีใช้เธอเพื่อล่อเฉินถิงเซียวให้ติดกับจริงๆ ไม่แน่พอถึงเวลายังถูกเฉินถิงเซียวตลบหลัง ตกลงไปในกับดักของเฉินถิงเซียว

“เธอยังอยากฆ่าเฉินถิงเซียว” มู่น่อนน่อนพูดจบด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย แล้วหัวเราะขึ้นมา ในน้ำเสียงก็เต็มไปด้วยการเยาะเย้ย “อาศัยเธอ ก็สามารถชนะเฉินถิงเซียวได้? อย่าให้ความสำคัญกับตัวเองเกินไปหน่อยเลย”

เพียงครู่เดียวสายตาของมู่หวั่นขีก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาผิดปกติ ผ่านไปหลายนาที เธอค่อยๆเชยคางขึ้นมา บนใบหน้าแสดงท่าทางบางอย่าง “แน่นอนฉันเอาชนะเฉินถิงเซียวไม่ได้ แต่ฉันสามารถเอาชนะเธอได้หนิ”

เสียงของเธอเบามาก ฟังในหูทำให้คนมีความรู้สึกขนลุกอย่างหนึ่ง เหมือนกับเตรียมแผนการใหญ่ที่ชั่วร้ายไว้เป็นอย่างดี

มู่น่อนน่อนคิดไม่ออกในทันที มู่หวั่นขีนอกจากเอาเธอมาล่อเฉินถิงเซียวแล้วยังจะทำอะไรอีก

มู่หวั่นขีก็ไม่รู้ว่าคิดได้อะไรออก ในแววตาเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น และเครื่องสำอางที่หนาบนใบหน้าของเธอเพราะความบ้าคลั่งทำให้เกิดรอยย่นขึ้นมาอย่างชัดเจน

ตามด้วย สีหน้าของมู่หวั่นขีก็กลับสู่สภาวะปกติ ถอนหายใจอย่างช้าๆแล้วพูดว่า “ห่างกันขนาดนี้ พูดไปตั้งเยอะแยะ ฉันเจ็บคอไปหมดแล้ว”

พอเธอพูด ก็มีบอดี้การ์ดก้าวขึ้นมา ดึงมู่น่อนน่อนขึ้นมาจากเตียงอย่างหยาบคายสะบัดลงกับพื้น

มู่หวั่นขีเห็นว่ามู่น่อนน่อนใกล้ตายแล้วยังไม่กลัวสักนิด ยิ่งทำให้ในใจเธอโกรธมากขึ้น

เธอจ้องไปที่มู่น่อนน่อนอย่างดุเดือด "มู่น่อนน่อน! ฉันจะฆ่าเธอจริงๆนะ!"

“ฉันรู้” มู่น่อนน่อนยังคงมีใบหน้าที่สงบ ราวกับว่าสิ่งที่เธอได้ยินคือไม่ใช่มีคนพยายามจะฆ่าเธอ แต่เหมือนกำลังพูดคุยกับคนที่ไม่เกี่ยวข้อง

มู่หวั่นขีสำลัก แล้วระงับความโกรธของเธอไว้และพูดว่า "ถ้าเธอบอกฉันว่าซือเฉิงหยู้พูดอะไรก่อนที่เขาจะตาย ฉันจะให้เธอตายอย่างสบายหน่อย"

มู่น่อนน่อนดูเหมือนจะสนใจ ถามด้วยใบหน้าที่ตั้งใจว่า “จริงเหรอ?”

“ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วเหรอ?” ในดวงตาของมู่หวั่นขีมีความพอใจแวบผ่านมา เพราะเธอนั้นรู้ว่า บนโลกนี้ไม่มีใครไม่กลัวตาย

“ใช่สิ กลัวไม่ไหวแล้ว” มู่น่อนน่อนหัวเราะ และพูดต่อว่า “กลัวไปก็ไม่มีประโยชน์ เธอไม่มีทางปล่อยฉันไป”

มู่หวั่นขีหัวเราะอย่างเย็นชา "พูดสิ ก่อนเขาตายเขาพูดอะไร"

มู่น่อนน่อนขยับขา พบว่าเธอสามารถออกแรงได้บ้าง แต่สีหน้าของเธอยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน พูดด้วยใบหน้าที่ไม่แยแส “ไม่บอก”

“เธอ!” มู่หวั่นขียืนขึ้นทันที “พูดดีๆไม่ชอบชอบให้ใช้กำลัง! เธอเชื่อมั้ยว่าฉันจะฆ่าเธอตอนนี้แหละ!”

มู่น่อนน่อนพบว่า คนแบบนี้ชอบข่มขู่เธอ

มู่หวั่นขีเป็นแบบนี้เฉินถิงเซียวก็เป็นแบบนี้

แต่เฉินถิงเซียวไม่พูดไร้สาระมากมายอย่างนี้เหมือนมู่หวั่นขี

มู่น่อนน่อนยังคงมีสีหน้าที่เรียบเฉย “สามปีนี้ เธอคงใช้ชีวิตอย่างเจ็บปวดมากเลยสินะ? ข้างกายเธอไม่มีใครสักคนที่จะพูดคุยเรื่องของซือเฉิงหยู้ได้ เธอแม้แต่เจอหน้าครั้งสุดท้ายก็ไม่ได้เจอ..."