ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 568

แม้มู่น่อนน่อนจะตะคอกสุดเสียงกับเฉินถิงเซียวยังไง เขาก็ยังมีท่าทีสีหน้าเหมือนเดิมและไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยด้วย

รอมู่น่อนน่อนใจเย็นลงแล้ว เฉินถิงเซียวก็ถึงลุกขึ้นแล้วเดินไปหาเธอ จากนั้นก็พาเธอมาหน้าโต๊ะอาหาร แล้วพูดอย่างไร้อารมณ์ว่า: “กินข้าว”

มู่น่อนน่อนมองเขาอย่างเย็นชา เธอไม่พูดอะไรเลยสักคำ

“ไม่กินเหรอ?” เฉินถิงเซียวหรี่ตาลง เห็นได้ชัดว่าเขากำลังโมโห

เฉินถิงเซียวแสยะยิ้มเย็นชา: “เธอไม่กินได้ งั้นฉันจะไม่ให้เธอเจอมู่มู่อีก”

มู่น่อนน่อนเงยหน้าขึ้นมากะทันหัน จ้องมองเฉินถิงเซียวนิ่ง เธอเม้มปากแล้วหยิบตะเกียบขึ้นมาเริ่มกินข้าว

เธอไม่อยากกินเลย แต่เฉินถิงเซียวคอยจ้องให้เธอกินข้าวให้หมด เธอจึงต้องจำใจและบังคับให้ตัวเองกิน

พอกินเสร็จแล้ว ก็มีคนรับใช้มาเก็บจานบนโต๊ะ

มู่น่อนน่อนใจเย็นลงแล้วจริงๆ

เธอมองออกไปด้านนอกแล้วถามเฉินถิงเซียวว่า: “ตอนนี้ฉันออกจากห้องนี้ไม่ได้เลยเหรอ?”

“เมื่อก่อนเธอเคยเผาคฤหาสน์ของฉัน” เฉินถิงเซียวหัวเราะอย่างไม่ทราบสาเหตุ

มู่น่อนน่อนชะงัก ตอนนั้นที่เธอต้องเผาคฤหาสน์ของเฉินถิงเซียว ก็เพราะเขาขังเธอไว้ไม่ให้เธอไปไหน

มู่น่อนน่อนพูดประชด: “งั้นก็ต้องขอบใจนายจริงๆนะ”

เฉินถิงเซียวไม่พูดอะไร เขาลุกขึ้นแล้วเดินออกไป

พอเขาออกไปแล้ว มู่น่อนน่อนก็ทนไม่ไหวเตะเก้าอี้ตรงหน้ากระเด็นออกไป

เธอไม่รู้จริงๆว่าทำไมเฉินถิงเซียวต้องขังเธอไว้ ไม่ให้เธอออกไปตามหาเฉินมู่ด้วยกัน

คิดให้ตายก็คิดไม่ออกว่าทำไม

ทันใดนั้นมู่น่อนน่อนก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ เธอควานหาของในกระเป๋า เห็นว่ากระเป๋าว่างเปล่า แล้วเดินไปที่ข้างเตียงอีกครั้ง ในที่สุดก็เจอโทรศัพท์ที่อยู่บนตู้หัวเตียง

เฉินถิงเซียวทิ้งโทรศัพท์ไว้ให้เธองั้นเหรอ?

มู่น่อนน่อนตาเป็นประกาย เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก็ถึงเห็นว่าในโทรศัพท์ไม่มีซิมอยู่ด้วยซ้ำ!

ให้โทรศัพท์เธอ แต่ข้างในกลับไม่มีซิมเนี้ยนะ……

ตอนนี้เธออยู่เมืองM อยู่ต่างประเทศแบบนี้ นอกจากลี่จิ่วเชียนที่ไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว เธอก็ไม่รู้จักคนอื่นเลย ถึงแม้เธอจะโทรหาเสิ่นเหลียง ก็ช่วยเธอไม่ได้อยู่ดี

ถ้าอย่างนั้น เฉินถิงเซียวให้โทรศัพท์เธอมา ไม่ใช่เพื่อป้องกันเธอโทรหาคนอื่น แต่เพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่นโทรหาเธองั้นเหรอ?

มู่น่อนน่อนนึกถึงคำพูดก่อนหน้านี้ของมู่หวั่นขีอีกแล้ว

มู่หวั่นขีบอกว่า ‘คนที่จับเฉินมู่จะมาหาเธอเอง’

งั้นก็หมายความว่า เหตุผลที่เฉินถิงเซียวไม่ให้ซิมโทรศัพท์เธอ ก็เพื่อป้องกันไม่ให้คนพวกนั้นติดต่อเธองั้นเหรอ?

ทำไมต้องป้องกันไม่ให้คนพวกนั้นติดต่อเธอด้วยล่ะ? หรือว่า เหตุผลที่พวกนั้นจับเฉินมู่ไป เป้าหมายคือเธองั้นเหรอ?

มู่น่อนน่อนพูดพึมพำ: “จะเป็นไปได้ยังไงนะ……”

เธอยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าความเป็นไปได้นี้สูงกว่า

คนพวกนั้นลักพาตัวเฉินมู่ไป เป้าหมายคือเธอ และเฉินถิงเซียวเป็นคนที่เฉียบขาด เพื่อไม่ให้มู่น่อนน่อนเข้าไปติดกับดักนี้ ก็เลยขังเธอไว้

เฉินถิงเซียวไม่ใช่คนใจดีอะไร เขาเป็นคนที่ทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้สิ่งสิ่งนั้นมา เขาไม่อยากให้มู่น่อนน่อนเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้ ก็เลยขังเธอเอาไว้แทน แม้จะดูเหมือนไม่มีเหตุผล แต่กลับเป็นวิธีที่ง่ายและตรงที่สุด

เฉินถิงเซียวรู้ดีว่า ถ้าคนพวกนั้นคิดจะจับมู่น่อนน่อนไป มู่น่อนน่อนจะต้องไปช่วยเฉินมู่อย่างไม่ลังเลแน่นอน

มู่น่อนน่อนนึกถึงสถานการณ์ตอนนี้ของเฉินมู่ เธอก็รู้สึกกังวลมากจนอยู่ไม่นิ่ง