ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 580

ถ้าลี่จิ่วชังกับลี่จิ่วเชียนเป็นคนเดียวกัน งั้นเรื่องนี้ก็อธิบายได้แล้วล่ะ

ลางสังหรณ์ของคนเรา บางครั้งก็ตรงจนน่าตกใจ

ตั้งสมมุติฐานแบบนี้ได้ ความสงสัยในใจของมู่น่อนน่อนก็สลายหายไปทันที

แม้ตอนนั้นเธอจะเห็น ‘ลี่จิ่วชัง’ ที่โรงแรมจีนติ่ง และผู้ช่วยของลี่จิ่วเชียนบอกเธอว่า วันนั้นลี่จิ่วเชียนไม่ได้ออกไปกินข้าว แต่ก็ไม่อาจตัดความน่าสงสัยของผู้ช่วยลี่จิ่วเชียนได้

การปรากฏตัวของลี่จิ่วชัง ก็เพื่อล่อมู่น่อนน่อนมาเมืองMอยู่แล้ว

สมมุติ ‘ลี่จิ่วชัง’ ก็คือคนที่ลี่จิ่วเชียนสร้างขึ้นมา เพื่อล่อเธอมาเมืองM ……

มู่น่อนน่อนเม้มปากพูดพึมพำ: “ไม่……ไม่ใช่แล้ว”

ตอนนั้นเฉินถิงเซียวเคยสืบประวัติของลี่จิ่วเชียนมาก่อน เขามีพี่น้องฝาแฝดจริงๆ

เฉินมู่เห็นมู่น่อนน่อนไม่สนใจตัวเอง แถมยังพูดพึมพำคนเดียวอีก เธอเลยเรียกอย่างสงสัยว่า: “แม่คะ?”

มู่น่อนน่อนถูกเสียงเรียกดึงสติกลับมา เธอรีบเก็บอาการบนสีหน้า แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “เมื่อกี้แม่กำลังคิดว่าตอนเย็นจะกินอะไรน่ะ”

เฉินมู่ได้ยินแล้วก็ลูบท้องตัวเอง แล้วขมวดคิ้วพูดว่า: “หิวจังเลยค่ะ”

มู่น่อนน่อนมองดูท่าทีขมวดคิ้วของลูกสาวตัวเอง เธอก็อดไม่ได้หัวเราะออกมา แล้วยื่นมือไปคลายระหว่างคิ้วของลูกสาว: “เอาล่ะ อย่าเอาแต่ขมวดคิ้วสิ เดี๋ยวจะกลายเป็นยายแก่ตัวน้อยนะ”

“ยายแก่ตัวน้อยคืออะไรคะ?”

“ก็คือยายแก่ๆไงคะ”

“อะไรคือยายแก่ๆคะ?”

มู่น่อนน่อน: “……”

……

ตอนเย็น

ห้องอาหารเงียบมาก มีแค่เฉินมู่ที่พูดไม่หยุด: “แม่คะหนูอยากกินอันนี้ แล้วก็อันนั้น บะหมี่…….”

มู่น่อนน่อนคีบอาหารที่มู่มู่อยากกินเงียบๆ ลี่จิ่วชังกับอาลั่วก็เงียบมากเหมือนกัน

ผ่านไปวันหนึ่งแล้ว มู่น่อนน่อนเห็นว่า อาลั่วเป็นคนที่ลี่จิ่วชังให้ความสำคัญมาก

ก็เหมือนกับเฉินถิงเซียวที่ให้ความสำคัญกับสือเย่ เป็นมือซ้ายขวาที่ได้แรงมากที่สุด

ทันใดนั้น ลี่จิ่วชังก็เงยหน้ามองมู่น่อนน่อน แล้วถามว่า: “ไม่ถูกปากเหรอ?”

มู่น่อนน่อนกินโดยเหม่อลอย พอถูกลี่จิ่วชังถามแบบนี้ เธอก็พยายามข่มอารมณ์ไว้ แล้วเงยหน้ามองลี่จิ่วชังอีกครั้ง: “ก็ดี”

ลี่จิ่วชังก็ไม่ได้ถามอะไรอีก

เฉินมู่กินเสร็จแล้ว ไม่นานก็นอนหลับ

มู่น่อนน่อนยังคงครุ่นคิดเรื่องของลี่จิ่วชัง ก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปทันที

บนทางเดินมีคนรับใช้เดินผ่าน พวกเธอเห็นมู่น่อนน่อนแล้ว ก็จะทักทายเธออย่างมีมารยาท

“คุณมู่คะ”

เกรงใจและห่างเหิน

ลี่จิ่วชังไม่ได้ขังเธอไว้ แต่คนในคฤหาสน์ล้วนแล้วแต่เป็นคนของเขา มู่น่อนน่อนรับรองได้เลยว่า เธอไปไหนหรือทำอะไรบ้าง คนในคฤหาสน์นี้ก็จะเอาไปบอกลี่จิ่วชังทั้งหมด

ชีวิตที่ต้องถูกคนจับตามองแบบนี้ ทำให้มู่น่อนน่อนรู้สึกหงุดหงิดใจมาก

เธอเดินเล่นวนเวียนอยู่ในคฤหาสน์ สุดท้ายก็เดินไปถึงห้องหนังสือของลี่จิ่วชัง

ห้องหนังสือส่วนตัวของเขา น่าจะมีของซ่อนอยู่เยอะ ถ้าเธอเข้าไปดูข้างในได้ ไม่แน่อาจจะเจอเบาะแสอะไรก็ได้

มู่น่อนน่อนเงยหน้าขึ้น เห็นหน้าประตูห้องหนังสือของลี่จิ่วชังไม่มีกล้องวงจรปิด

ตอนแรกเธอแค่คิดในใจเท่านั้น ตอนนี้พอรู้ว่าที่นี่ไม่มีกล้องวงรปิด ก็อยากทำตามที่คิดไว้ทันที

ในตอนนี้เอง ก็มีคนรับใช้เดินออกมาจากอีกด้าน