ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 651

ไม่นึกเลยว่าจะเป็นซูเหมียนอีก！

เมื่อครู่ตอนที่อยู่ข้างนอก มู่น่อนน่อนเห็นมีผู้หญิงอยู่ข้างกายของเฉินถิงเซียว ก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจแล้ว

แต่ตอนนี้พอรู้ว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างกายเฉินถิงเซียวก็คือซูเหมียน คอของมู่น่อนน่อนเหมือนตีบจนค่อนข้างหายใจไม่ออก

ไปไหนก็มีซูเหมียนอยู่ทุกที่เลย！

เฉินถิงเซียวไปงานก็พาซูเหมียนมาด้วย！มางานเลี้ยงแบบนี้ก็พาซูเหมียนมาอีก！

เขาหมายความว่ายังไง？คือจะคบกับซูเหมียนจริงๆเหรอ？

พริบตาเดียว ในหัวของมู่น่อนน่อนมีความคิดมากมายแวบผ่าน

ตอนนั้น ในสามปีที่เฉินถิงเซียวความจำเสื่อม ซูเหมียนก็คือว่าที่ภรรยาในนามของเขา

ในสามปีนั้น ระหว่างเขากับซูเหมียนก็ได้มีอะไรกันแล้วหรือเปล่า？

เรื่องนี้พอคิดลึกปุ๊บ มู่น่อนน่อนก็รู้สึกจิตใจสับสนวุ่นวายเหมือนด้ายพันกัน

ซูเหมียนมองสีหน้าที่ตะลึงงันของมู่น่อนน่อนด้วยความพึงพอใจ จากนั้นได้ค่อยๆเดินมาที่ตรงหน้าของมู่น่อนน่อน：“ดูท่าคุณมู่เห็นฉันแล้วประหลาดใจมากเลยนะคะ”

มู่น่อนน่อนเคลื่อนย้ายสายตาไปที่เฉินถิงเซียว

นับตั้งแต่ตอนที่เมื่อครู่เจียงซ่งลวนลามเธอ แถมยังอยากดูถูกเหยียดหยาม เธอก็สังเกตเห็นแล้วว่าเฉินถิงเซียวไม่ขยับเลย และไม่ได้เหลียวมองเธอด้วยซ้ำ

เมื่อครู่ถ้าไม่ใช่ซูเหมียนพูด ไม่แน่นาทีนี้เธอคงถูกเจียงซ่งตบหน้าแล้ว

เธอมองหน้าเฉินถิงเซียวที่ไม่เคลื่อนไหวเลย และได้เรียกชื่อของเขาอีกครั้ง

“เฉินถิงเซียว”ถ้าตั้งใจฟังดีๆ ยังสามารถฟังออกว่าเสียงของเธอนั้นสั่น

ซูเหมียนเองก็ได้เคลื่อนย้ายสายตาไปที่เฉินถิงเซียวตามมู่น่อนน่อนเหมือนกัน

ตอนที่เห็นเฉินถิงเซียวยังคงรักษาท่าทางของก่อนหน้านี้ไม่เคลื่อนไหวเลย เธอได้ยิ้มอย่างพึงพอใจ

ถึงแม้ซูเหมียนพยายามปกปิดสุดฤทธิ์แล้ว แต่แววตาลึกๆของเธอก็ยังเผยความดีอกดีใจของผู้ชนะออกมาอยู่ดี

เธอรู้อยู่แล้วเชียวว่าเฉินถิงเซียวกับมู่น่อนไม่ใช่คนที่อยู่โลกใบเดียวกัน มู่น่อนน่อนไม่คู่ควรกับเฉินถิงเซียวเลย

สักวัน เฉินถิงเซียวจะต้องเบื่อมู่น่อนน่อนแน่นอน

วันนี้ ยังถือว่าไม่สาย

เฉินถิงเซียวไม่เปิดปากพูด ซูเหมียนในฐานะที่เป็นเพื่อนออกงานของเขา ได้พูดกับมู่น่อนน่อนอย่างโดยธรรมชาติว่า：“นิสัยของถิงเซียวเย็นชา ไม่อยากสนใจคนที่ไม่เกี่ยวข้อง นี่คุณน่าจะรู้ดี อย่าโทษเขาเลยนะ”

เจียงซ่งฟังบทสนทนาของทั้งสองได้อย่างชัดเจนและเข้าใจ

ดูจากเนื้อหาสนทนาที่เขาได้ยิน เฉินถิงเซียวกับมู่น่อนน่อนคนนี้น่าจะรู้จักกัน แต่อาจไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น

ไม่งั้น มู่น่อนน่อนยืนอยู่ที่นี่ตั้งนาน ทำไมเฉินถิงเซียวถึงไม่สนใจเธอเลยล่ะ？

เจียงซ่งที่คิดเอาเองว่าตัวเองคิดจุดนี้ได้ แววตาลึกๆมีความร้ายกาจแวบผ่าน แต่ตอนที่เขาพูดกับซูเหมียนก็ยังคงเกรงอกเกรงใจอยู่：“คุณซู ในเมื่อเป็นคนที่ไม่เกี่ยวข้อง ทำไมต้องลำบากคุณหนักใจขนาดนี้ด้วยล่ะ？ให้ผมจัดการก็พอครับ”

ซูเหมียนย่อมแทบอยากให้มู่น่อนน่อนตกอยู่ในมือของเจียงซ่งจะแย่อยู่แล้ว พวกคุณชายเพลย์บอยที่มีเจียงซ่งเป็นตัวนำนี้เป็นคนยังไง ซูเหมียนรู้ดีจนไม่รู้จะรู้ดียังไงแล้ว

แต่ยังไงมู่น่อนน่อนก็เป็นผู้หญิงที่เฉินถิงเซียวเคยรักมาก่อน ถึงแม้ซูเหมียนอยากให้มู่น่อนน่อนเจอดีซะบ้าง แต่ก็คำนึงถึงเกรงกลัวเฉินถิงเซียว

เธอหันไปมองเฉินถิงเซียวแวบนึง เห็นหน้าตาเฉินถิงเซียวไม่สะทกสะท้านเลย คิดๆแล้วได้พูดว่า：“ถิงเซียว คุณว่าไงคะ？”

เฉินถิงเซียวไม่ได้พูดในทันที แต่ได้ลุกขึ้นมากะทันหัน แล้วพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยคำนึง：“เสียงดังมาก”

พอพูดจบก็จะเดินออกไปข้างนอก

ซูเหมียนเห็นเฉินถิงเซียวไม่สนใจมู่น่อนน่อนแล้วจริงๆ สีหน้าได้เผยความดีใจออกมา เธอไม่พูดอะไรมาก ก็เดินออกไปตามเฉินถิงเซียวเลย

พวกเขามัวแต่วิพากวิจารณ์มู่น่อนน่อน แต่กลับลืมเจียงซ่งที่ยังนอนอยู่บนพื้น

เจียงซ่งโมโหจนรูปทรงหน้าเปลี่ยนไป：“ไม่รู้จักมาประคองกูหน่อยเลยเหรอวะ？ไอ้พวกโง่ที่ไร้ประโชยน์！”

พอพูดจบ ก็มีสาวนั่งดริ้งหลายคนมาประคองเขา

สาวนั่งดริ้งถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง：“ประธานเจียง เป็นอะไรมากมั้ยคะ？”

เจียงซ่งไม่ใช่คนโง่ ผู้หญิงพวกนี้ไม่จริงใจ หวังแค่อำนาจเงินทองของเขาเท่านั้น

เขาจ้องด้วยสายตาดุร้าย พร้อมทั้งตะคอกใส่สาวนั่งดริ้งคนนั้น：“กูแม่งดูแล้วเหมือนไม่เป็นอะไรเหรอวะ？มึงดูหน้ากู！นี่เป็นฝีมือของนังแพศยานั่นหมด！”

สาวนั่งดริ้งถูกเจียงซ่งตะคอกจนตกใจไม่กล้าพูดสักคำ คอยก้มหน้าเอาไว้ ปล่อยให้เจียงซ่งด่าแล้วให้เธอออกไป

ผ่านไปสักพัก บนตัวเจียงซ่งถูกทำความสะอาดได้พอสมควรแล้ว เขาถึงกัดฟันและแอบตัดสินใจว่า เขาจะไม่ปล่อยผู้หญิงคนนั้นไปเด็ดขาด！

ตอนที่มู่น่อนน่อนตามออกมา เฉินถิงเซียวกับซูเหมียนยังไปได้ไม่ไกล

เธอวิ่งไปขวางที่ตรงหน้าของเฉินถิงเซียว

เฉินถิงเซียวเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย สายตาเย็นชาได้หล่นอยู่ที่บนตัวมู่น่อนน่อน

เมื่อครู่อยู่ในห้องVIP ท่าทีที่เฉินถิงเซียวไม่แยแสมู่น่อนน่อน ทำให้ซูเหมียนพึงพอใจมาก

แต่ว่า เธอก็ยังกลัวว่ามู่น่อนน่อนป้วนเปี้ยนอยู่ตรงหน้าเฉินถิงเซียวอยู่เป็นประจำแบบนี้ จะทำให้เฉินถิงเซียวถ่านไฟเก่าลุกขึ้นมาใหม่

เธอชิงมู่น่อนน่อนพูดอย่างเสียงดังก่อน：“มู่น่อนน่อน คุณยังอยากจะทำอะไรอีก？ตอนนี้พวกคุณไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันแล้ว！”

มู่น่อนน่อนไม่เหลียวมองซูเหมียนเลย ได้จ้องแววตาเฉินถิงเซียวเอาไว้：“ฉันมีอะไรจะถามคุณ”

เฉินถิงเซียวฟังแล้วได้ขมวดคิ้วเล็กน้อย ยกมือขึ้นมาดูนาฬิกาแวบนึง แล้วพูดอย่างรำคาญสุดขีด：“มู่น่อนน่อน ทำไมเมื่อก่อนผมไม่รู้เลยว่าคุณน่ารำคาญขนาดนี้？”