ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 675

การรักใครสักคนมักจะทิ้งร่องรอยไว้ให้เห็น หากหมดรักแล้วก็เหลือร่องรอยให้เห็นเช่นกัน

ตั้งแต่ที่ย้ายออกมาจากคฤหาสน์เฉินถิงเซียวจนนานขนาดนี้ เป็นครั้งแรกที่มู่น่อนน่อนตระหนักได้ว่าเธอกับเฉินถิงเซียวนั้นจบกันแล้วจริง ๆ 

เพียงแต่เธอ……

ไม่สามารถยอมรับได้จริง ๆ  ผู้ชายที่ครั้งหนึ่งเคยบอกว่า อย่าคิดที่จะหนีออกไปจากฝ่ามือของเขา จะปล่อยมือง่าย ๆ แบบนี้

หัวใจราวกับถูกเจาะเป็นรูขนาดใหญ่ และก็เหมือนกับถูกน้ำทะเลกรอกลงสู่ก้นบึ้งของหัวใจ ทั้งเย็นและเจ็บปวด จนชาไปทั้งตัว

ชาจนน้ำตาไม่สามารถไหลรินออกมา

ต่อให้จะเป็นความรักที่ลึกซึ้งมากมายเพียงใด สุดท้ายแล้วก็จางหายไปหมดใช่ไหม?

เซียวชู่เหอไม่รักเธอ มู่ลี่เหยียนไม่รักเธอ  เฉินถิงเซียวก็ไม่รักเธอ

มู่น่อนน่อนยิ้มเบา ๆ ขึ้น หางตาแห้งผาก น้ำตาไม่ไหลออกมาสักหยด

—— ครืด ๆ

เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าสั่นขึ้น

มู่น่อนน่อนหรี่ตาลง หยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า และทำการรับสายโดยไม่ได้มองว่าใครเป็นคนโทรมา

“น่อนน่อน เธออยู่ไหน”

เป็นโทรศัพท์จากฉินสุ่ยซาน

มีเสียงรถดับเพลิงดังขึ้นจากด้านนอก ขณะเดียวกันในโทรศัพท์ก็มีเสียงรถดับเพลิงดังขึ้น และก็ใกล้มาก 

ฉินสุ่ยซานก็ได้สังเกตทางมู่น่อนน่อนว่าไม่ค่อยได้เสียงรถดับเพลิง เธอถามขึ้นด้วยความไม่อยากจะเชื่อ “มู่น่อนน่อน เธอคงไม่ได้อยู่ในตึกบริษัทเฉินซื่อ และยังไม่ได้ออกมาหรอกนะ”

มู่น่อนน่อนมองไปรอบ ๆ ครู่หนึ่ง แล้วกล่าวถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง ฉันจะลงมาในไปเดี๋ยวนี้”

ฉินสุ่ยซานตกตะลึงกับน้ำเสียงที่ราบเรียบของมู่น่อนน่อน

“ไฟไหม้ไม่ค่อยรุนแรง แค่ตื่นตูมกันไปเอง แต่ว่ามู่น่อนน่อน อย่าหาว่าฉันว่าเธอเลยนะ เมื่อสักครู่ตอนที่ทุกคนหนีเอาชีวิตรอดกันนั้น เธอไม่หนีไปพร้อมกับทุกคน หนำซ้ำยังวิ่งขึ้นไปข้างบน นี่เธอไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วใช่ไหม”

“ฉันรู้แล้ว เดี๋ยวจะลงไป” มู่น่อนน่อนเมินคำพูดส่วนหลังของเธอ แล้วก็วางสายโทรศัพท์ไป จากนั้นลุกขึ้นเดินลงจากตึก

ฉินสุ่ยซานบอกว่าไฟไหม้ไม่รุนแรง มู่น่อนน่อนก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จึงเดินลงทางบันไดลงไปด้านล่าง

เธอเจอกับนักดับเพลิงระหว่างทาง

นักดับเพลิงเห็นเธอก็รู้สึกตกใจขึ้น “คุณผู้หญิง ทำไมคุณเดินลงมาจากด้านบน”

“ฉันเดินช้าไปหน่อย” มู่น่อนน่อนกล่าวอธิบาย

อย่างนั้นช่างเดินช้ามาก คนทั้งตึกได้อพยพกันหมดแล้ว มู่น่อนน่อนถึงได้ลงมาอย่างช้า ๆ 

อย่างไรก็ตาม นักดับเพลิงยังคงกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ครั้งนี้แม้เหตุการณ์จะไม่ค่อยรุนแรง แค่ตื่นตูมกันไปเองก็จริง แต่การรับรู้ถึงความปลอดภัยของคุณใช้ไม่ได้เลย! ครั้งต่อไปหากเจอสถานการณ์แบบนี้อีก จะต้องเดินตามทุกคนนะ รู้ไหม?”

มู่น่อนน่อนรับการสั่งสอนอย่างนอบน้อม “ฉันรู้แล้วค่ะ หากเจอสถานการณ์แบบนี้อีก จะไม่เป็นอย่างนี้อีกแน่นอน”

นักดับเพลิงพูดจบ เห็นสีหน้าที่ดูแย่ของมู่น่อนน่อน จึงถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง “ร่างกายคุณโอเคไหม”

มู่น่อนน่อนส่ายหน้า “ฉันไม่เป็นไรค่ะ”

มู่น่อนน่อนพูดขนาดนี้แล้ว นักดับเพลิงจึงไม่ได้ถามอะไรมากอีก

……

มู่น่อนน่อนออกมาจากตึกบริษัทเฉินซื่อนั้น ก็มองหาร่างของสือเย่ ซึ่งเธอต้องการหาเฉินมู่

เพียงแต่ เธอยังไม่ทันมองหาเจอสือเย่ ก็มองเห็นฉินสุ่ยซาน

ฉินสุ่ยซานเมื่อเห็นมู่น่อนน่อน จึงเดินปรี่เข้ามาดึงมู่น่อนน่อนไปข้าง ๆ แล้วกล่าวด้วยความโมโห “เธอเป็นอะไรไป ตอนที่เซ็นสัญญานั้น ก็จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หรือว่า……”

“เกี่ยวข้องกับเฉินถิงเซียว” ฉินสุ่ยซานแอบถามลองเชิงมู่น่อนน่อน

มู่น่อนน่อนไม่แม้แต่กะพริบตา ฉินสุ่ยซานก็ไม่สามารถแยกแยะออกถึงอารมณ์ที่แท้จริงของมู่น่อนน่อนได้ ทำได้เพียงกล่าวพึมพำ “หากเป็นเพราะเฉินถิงเซียวเซียงจริง ๆ เริ่มถ่ายทำ เมืองพัง2 นั้น เธอยังจะสามารถร่วมทีมได้หรือเปล่า จะให้ฉันหาข้ออ้างช่วยเธอปัดออกไปไหม”

“ไม่ต้อง เรื่องงานฉันแยกแยะออกได้ ฉันยังมีธุระ ฉันขอตัวก่อน” มู่น่อนน่อนตบเข้าที่ไหล่ฉินสุ่ยซาน แสดงการขอบคุณ