ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 682

เมื่อคนอยู่ในสภาวะที่โมโห คำพูดอะไรก็สามารถพูดออกมาได้หมด

อันที่จริงเมื่อกู้จือหยั่นพูดประโยคเหล่านั้นออกมา ก็รู้สึกเสียใจทันที

แต่ว่าเมื่อคำพูดออกมาจากปาก ก็ยากที่จะเก็บคืน

เสิ่นเหลียงถูกตามใจตั้งแต่เล็กจนโต นิสัยจึงค่อนข้างหยิ่งแต่ไม่ยโส และก็ทนรับกับอารมณ์ไม่ค่อยได้ ทันใดนั้นจึงเชิดหน้ายืดอกแล้วก็จากไปอย่างไม่สนใจ

กู้จือหยั่นโกรธจนกำหมัดแน่นขึ้น ทุบลงไปที่โต๊ะแรง ๆ สองที

ความเจ็บปวดจึงแผ่ซ่านมาที่มือ ฉับพลันก็มีอาการชาจนไร้ความรู้สึก

เขาหยิบขวดนั้นที่อยู่บนโต๊ะที่ยังคงมีไวน์แดงเต็มขวดขึ้นมาซด

……

เชิญฉีเฉิงมาทานอาหารที่บ้าน เดิมทีมู่น่อนน่อนแค่อยากจะลองเชิงเค้นข้อมูลจากปากของฉีเฉิง

แต่ฉีเฉิงทานข้าวราวกับอดอาหารมาหลายวัน ทานเสร็จก็จากไปทันที เธอแทบจะไม่มีเวลาและโอกาสเค้นข้อมูลอะไรจากปากของฉีเฉิง

โชคดีที่ฉีเฉิงนั่นพักอยู่ตรงข้าม ครั้งนี้เค้นข้อมูลมาไม่ได้ ก็ยังมีครั้งต่อไป

มู่น่อนน่อนนั้นไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ แบบนี้แน่

นอกจากเฉินถิงเซียวมอบหมายให้ฉีเฉิงปฏิบัติต่อเธออย่างดีเช่นนี้แล้ว ที่ฉีเฉิงปฏิบัติดีกับเธออย่างนี้ เดิมทีก็เป็นที่น่าสงสัย 

ยิ่งผ่านเรื่องราวมามากมาย มู่น่อนน่อนก็ยิ่งเข้าใจ คนอย่างพวกฉีเฉิงแบบนี้ ไม่มีทางที่จะทำเรื่องแบบนี้โดยที่ไม่มีเหตุผล

ช่วงเวลาต่อมา มู่น่อนน่อนก็แทบจะไม่ออกไปจากบ้าน อยู่แต่ในบ้านเป็นเพื่อนเฉินมู่

ฉินสุ่ยซานกำลังเตรียมตัวสำหรับถ่ายทำ เมืองพัง2 เธอโทรมาบ่นกับมู่น่อนน่อนเป็นประจำว่าผู้กำกับคนนี้สื่อสารไม่รู้เรื่องบ้างแหละ นักแสดงคนนั้นฉีกสัญญาบ้างแหละ 

มู่น่อนน่อนเป็นเพียงผู้เขียนบท ฉินสุ่ยซานชอบบทที่เธอเขียน มีเธอคอยออกหน้ารับ ของมู่น่อนน่อนจึงแทบไม่ต้องกังวลเรื่องใด ๆ เลย

มู่น่อนน่อนรู้สึกขอบคุณฉินสุ่ยซาน ก็ย่อมเป็นธรรมดาที่จะยอมฟังฉินสุ่ยซานบ่นอย่างเต็มใจ และมีการพูดปลอบโยนบางครั้งบางคราว

จนไป ๆ มา ๆ ความสัมพันธ์ฉินสุ่ยซานกับมู่น่อนน่อนก็ดีขึ้น

พริบตา ก็ถึงวันก่อนวันส่งท้ายปีเก่าหนึ่งวัน และฉินสุ่ยซานในที่สุดก็ไม่ค่อยยุ่งกับการถ่ายทำอีก จึงได้หิ้วของขวัญปีใหม่มาหามู่น่อนน่อนที่บ้าน

เมื่อมู่น่อนน่อนเปิดประตูแล้วเห็นฉินสุ่ยซาน ก็รู้สึกประหลาดใจ

เพราะฉินสุ่ยซานไม่ได้แจ้งเธอล่วงหน้า

“ทำไมจู่ ๆ ถึงมา?” มู่น่อนน่อนหลบไปด้านข้าง เหลือพื้นที่ไว้ให้ฉินสุ่ยซานได้เดินเข้ามา

ฉินสุ่ยซานถือถุงเล็กถุงใหญ่เดินเข้ามาด้านใน “เดิมทีว่าจะโทรมาบอกเธอสักหน่อย แต่ตอนหลังดันลืมไปเลย เดินมาถึงบันไดใต้ตึก ถึงนึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้ แล้วก็ครุ่นคิดว่าถึงอย่างไรเธอก็อยู่บ้าน จึงได้ตรงมาหาเธอเลย”

มู่น่อนน่อนปิดประตูแล้วเดินเข้าไปด้านใน เดินตามหลังฉินสุ่ยซาน “เธอเอาของมากมายมาทำไม เธอคนที่เธอต้องการมอบของขวัญให้ก็คือสปอนเซอร์เหล่านั้น”

“เธอหายไปสามปี ปีหน้าเปิดตัว เมืองพัง2 หลังจากเปิดตัวเธอจะกลับมาดังอีกครั้งแน่นอน ถึงเวลานั้นจะต้องโด่งดังมาก ๆ ฉันก็แค่เอาใจเธอล่วงหน้าเท่านั้น ถึงตอนนั้นเมื่อเธอดังแล้วจะได้ไม่ลืมฉันไง”

ฉินสุ่ยซานพลางพูดพลางมานั่งบนโซฟาอย่างสนิทสนม

ความจริงแล้วนี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาบ้านของมู่น่อนน่อน มองดูรอบ ๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เจอข้าวของเครื่องใช้ของเด็กน้อยไม่น้อย

ฉินสุ่ยซานถามเลี่ยง ๆ “ดูเหมือนว่าเธอจะไม่อยู่คนเดียว?"

ฉินสุ่ยซานจู่ ๆ ก็มาหา มู่น่อนน่อนก็ไม่มีเวลาเก็บกวาดของของเฉินมู่ อันที่จริงไม่เก็บกวาดก็ไม่เป็นไร เพราะถึงอย่างไรก็ไม่ใช่ความลับใหญ่อะไร

เธอกับฉินสุ่ยซานร่วมมือกันนานขนาดนี้ ก็รู้ว่าฉินสุ่ยซานเป็นคนอย่างไร