ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 684

เสิ่นเหลียงสังเกตถึงคีย์เวิร์ดในคำพูดของมู่น่อนน่อน”พวกเธอ? ยังมีคนอื่นมอบของขวัญให้เธอเหรอ”

ขณะที่เธอพูดนั้น มีเสียงปิดประตูดังลอยขึ้นด้วย

มู่น่อนน่อนเดาว่าเสิ่นเหลียงน่าจะมาถึงแล้ว

“เธอมาถึงแล้วเหรอ จะให้ฉันลงมารับเธอไหม” เธอกลัวของเยอะแล้วเสิ่นเหลียงคนเดียวจะถือไม่หมด

“ไม่ต้อง ถ้าเธอลงมาก็ต้องพามู่มู่ลงมาด้วย ยุ่งยาก” เสิ่นเหลียงหยิบของแล้วหอบเล็กน้อย “แค่นี้นะ ฉันจะขึ้นไปเดี๋ยวนี้”

มู่น่อนน่อนก็ไม่ได้ปิดประตูอีก เปิดประตูไว้รอเสิ่นเหลียงขึ้นมา

สักพัก เสิ่นเหลียงก็ได้ขึ้นมา ในมือถือทั้งถุงเล็กถุงใหญ่

เสิ่นเหลียงยังคงนึกถึงคำพูดของมู่น่อนน่อนเมื่อสักครู่ ยังไม่ทันได้เข้ามาก็ได้ถามเธอขึ้น “ยังมีใครมอบของให้เธอเหรอ”

“ฉินสุ่ยซาน”

“ฉินสุ่ยซานเหรอ เขากับเธอมีการร่วมมือกัน มอบของขวัญให้เธอก็ไม่แปลก ยังมีใครอีก”

“ฉีเฉิงคนที่อยู่ตรงข้าม”

“หา?” เสิ่นเหลียงตะลึงงันไปครู่หนึ่ง ถึงนึกขึ้นได้ว่าใครคือฉีเฉิง “บอดี้การ์ดคนนั้นเหรอ”

“ใช่”

มู่น่อนน่อนนำของที่เสิ่นเหลียงนำมาให้จัดวางเรียบร้อยก่อน จากนั้นถึงได้หันไปหยิบของที่ฉีเฉิงมอบให้มาเมื่อกี้เข้ามา

เสิ่นเหลียงเป็นนักแสดง มักจะออกงานบ่อย ๆ และก็เป็นพรีเซนเตอร์ให้กับแบรด์เสื้อผ้ากับเครื่องสำอางสองสามแบรด์

เมื่อเธอเห็นโลโก้บนกระเป๋า ก็จำได้ว่าเป็นของแบรนด์ใด

“บอดี้การ์ดคนนั้นของเธอช่างใจป้ำจริง ๆ เซตนี้หลายแสนหยวนเลยนะ” ก่อนอื่นเสิ่นเหลียงรู้สึกประหลาดใจ มองดูแววตาที่เปลี่ยนไปของมู่น่อนน่อน “บอดี้การ์ดคนนั้นของเธอมีฐานะอะไรกันแน่ ของแบบนี้บอดี้การ์ดธรรมดาจะมีปัญญาซื้อ?”

“ประวัติความเป็นมาไม่ธรรมดา แต่ว่าตอนนี้เขาเป็นเพียงบอร์ดี้การ์เท่านั้น อีกทั้งเขาก็ไม่ขาดเหลือเงิน” เมื่อก่อนฉีเฉิงนั้นเป็นคนขององค์ X มีคนขอให้คนขององค์กร X ทำงานให้ บุคคลสำคัญนับไม่ถ้วนส่งเงินไปให้พวกเขาช่วยทำงาน ฉีเฉิงจะต้องมีเงินอย่างมากมาย

มู่น่อนน่อนพลิกดูของในกระเป๋า เหมือนจะเป็นกล่องของขวัญลิมิเต็ดอิดิชั่น

ถึงแม้มู่น่อนน่อนจะบอกว่าฉีเฉิงไม่ใช้เงิน เสิ่นเหลียงครุ่นคิดถึงคนที่ร่ำรวยมีเงินที่อยู่ในเมืองหู้หยางครู่หนึ่ง ก็นึกไม่ออกว่าเศรษฐีบ้านไหนกันที่แซ่ฉี

แต่แล้ว เธอก็เข้าใจว่าที่มู่น่อนน่อนบอกไม่ขาดเหลือเงินก็คือไม่ขาดเหลือเงินเท่านั้น ไม่ได้แปลว่าฉีเฉิงจะร่ำรวย

เธอคิดว่า ซื้อของขวัญด้วยเงินหลายแสนหยวนให้กับมู่น่อนน่อน สำหรับฉีเฉิงแล้วน่าจะเป็นจำนวนเงินที่ไม่น้อย

เสิ่นเหลียงวิเคราะห์แล้วกล่าว “ไม่ขาดเหลือเงินอีกทั้งยังเต็มใจซื้อให้เธอ ถ้าไม่ใช่ชอบเธอแล้วคืออะไร?”

มู่น่อนน่อนปฏิเสธคำพูดของเสิ่นเหลียงโดยไม่แม้แต่จะคิด “ไม่มีทางที่จะชอบฉัน”

เธอเคยเห็นภาพที่ฉีเฉิงอยู่ด้วยกันกับเฉินจิ่งหยุ้น เธอก็มีคนที่รัก สามารถดูออกได้ว่าแววตาที่ฉีเฉินมองจิ่งหยุ้นนั้นแตกต่างกัน

ส่วนความแตกต่างนั้น เธอเองก็ไม่อธิบายไม่ถูก แต่สามารถรู้สึกได้

และแววตาที่ฉีเฉิงมองเธอนั้น เอื้ออาทรและตรงไปตรงมา ในสายตาของเขา เธอเป็นเจ้านายที่ค่อนข้างสนิท ไม่มีอะไรที่พิเศษกว่านั้น

“เธอทำไมถึงมั่นใจขนาดนี้ว่าเขาไม่ได้ชอบเธอ? ถ้าหากว่าเขาไม่ได้ชอบเธอ อย่างนั้นก็เป็นแบบที่ฉันพูดครั้งก่อน เขาไม่ได้เป็นคนให้ จะต้องมีคนวานให้เขานำมาให้”

เสิ่นเหลียงยักไหล่ “ถ้าหากเธอยังคิดว่าไม่มีทางที่จะเป็นคนอื่นวานให้เขานำมาให้ อย่างนั้นฉันเองก็ไม่รู้แล้ว หรือบางทีเขาเงินเยอะจริง ๆ ก็เลยไม่มีที่ใช้”

มู่น่อนน่อนครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้า “ก็อาจจะเป็นไปได้”

เสิ่นเหลียงนึกว่ามู่น่อนน่อนเห็นด้วยกับคำพูดเธอที่ว่า “เงินเยอะไม่มีที่ใช้” แต่วินาทีถัดมาก็ได้ยินมู่น่อนน่อนกล่าวขึ้นหนึ่งประโยคว่า “เขาคงมีเงินเยอะจริง ๆ ก็เลยไม่มีที่ใช้”