ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 75
ตอนที่ 75 พาเธอกลับสั่งสอนให้ดีดี
กลับมาถึงคฤหาสน์ มู่น่อนน่อนดูในเว็บก่อน เพื่อดูว่ามีข่าวคราวที่เกี่ยวกับเธอเผยออกมาหรือเปล่า
เธอเลื่อนดูพอนานสักพักก็ไม่มี เลยไอที่ห้องครัวเพื่อทำอาหาร
ถึงเวลากินข้าว เฉินถิงเซียวยังคงเช่นเคยไม่ออกมาให้เห็นหน้า “เฉินเจียฉิน” ก็ไม่รู้หายไปแล้ว
เธอนี่ก็พึ่งสังเกตเห็นว่า ราวว่าตอน “เฉินเจียฉิน” อยู่บ้าน มักจะดูยุ่งมาก ไม่ค่อยทานข้าวที่บ้าน
มู่น่อนน่อนส่ายหัว รู้สึกว่าตัวเองอาจจะถูก “เฉินเจียฉิน” กดดันจนบ้าไปแล้ว เขาไม่อยู่บ้าน เธอกลับมีความรู้สึกไม่ค่อยชิน
วันต่อมา
สือเย่ขับรถมาหน้าประตูตรงเวลาเพื่อส่งเธอไปทำงานที่บริษัทมู่ซื่อ
ตอนกลับมานั้น สือเย่เห็นแต่ไกลมีรถคันหนึ่งจอดหน้าประตูคฤหาสน์
ตอนเขาจอดรถแล้วเดินเข้าไป ถามบอดี้การ์ด “มีคนมาหาคุณชายเหรอ? ”
บอดี้การ์ดพยักหน้าพูดขึ้น “คุณนางท่านนั้นบอกว่าเธอคือคุณแม่ของคุณผู้หญิงครับ”
เนื่องด้วยสถานการณ์ตอนนี้ของเฉินถิงเซียวพิเศษหน่อย ในคฤหาสน์เลยมีบอดี้การ์ดหลายคนเฝ้าอยู่ หลายปีนี้เขาไม่ได้ออกมาให้ทุกคนได้เห็น ฉะนั้นแล้วการเดินทางลับแบบนี้มักมีเพื่อนฝูงที่ให้เห็น คนที่จะมาหาเขาน้อยยิ่งกว่าน้อย
ถึงแม้จะมีคนมาหาเขา ก็ไม่สามารถเจอเขาได้ง่ายๆ
สือเย่ฟังแล้ว ก้าวเท้าเดินเข้าไป พลางเห็นเซียวชู่เหอที่นั่งอยู่บนโซฟา
เขาเคยช่วยเฉินถิงเซียวสืบข้อมูลมาก่อน เลยรู้ว่าเธอคือเซียวชู่เหอ
แต่ว่า ตัวจริงของคุณนายมู่คนนี้ดูดีกว่าในรูปเยอะ ดูออกว่าตอนสาวนั้นมีหน้าตาที่สวยงามไม่น้อย
เขาเรียกบอดี้การ์ดมาคนหนึ่งพูดขึ้น “เสิร์ฟน้ำช้าให้คุณนายมู่ก่อน”
เขาพูดจบ พลางเดินไปหาเฉินถิงเซียวที่ห้องทำงาน
สองวันนี้ เฉินถิงเซียวให้สือเย่ส่งมู่น่อนน่อนไปบริษัทก่อน จากนั้นค่อยมารับตัวเองไปบริษัทเสิ้นติ่ง ตอนนี้คนเขาอยู่ที่ห้องทำงาน
สือเย่เปิดประตูเข้าไป รายงานอย่างเคารพ “คุณชาย คุณนายมู่มาแล้วครับ”
“คุณนายมู่คนไหน? ” เฉินถิงเซียวไม่แม้แต่เงยหน้า ดูออกว่าตอบสนองไม่ทันกับ “คุณนายมู่” ที่เขาพูดถึงคือใคร
“คุณแม่ของคุณผู้หญิงครับ”
เฉินถิงเซียวเงยหน้าขึ้น คิดไปสักพัก แล้วคาดเดาเป้าหมายที่เซียวชู่เหอมาหาเขาโดยประมาณ
สายตาเขามีความดูดีแวบผ่าน “ให้เขาเข้ามา”
……
ตอนเซียวชู่เหอมาถึงห้องทำงาน เดิมคิดว่าสามารถเจอเฉินถิงเซียว แต่กลับรู้ว่าเขานั่งหันหลังให้เธออยู่ ไม่ได้แสดงหน้าให้เธอเห็น
สือเย่ที่ยืนข้างพูดขึ้น “คุณนายมู่มีอะไรก็พูดมาเลยครับ”
เซียวชู่เหอดึงแขนเสื้อทีหนึ่ง ทำหน้ารู้สึกผิดเริ่มพูดขึ้นมา “คุณชายเฉิน ฉันมาวันนี้ เพราะมาขอโทษคุณแทนลูกสาวฉัน”
เธอพูดจบ เห็นเฉินถิงเซียวไม่มีการตอบสนองใดๆ เห็นว่าเขาไม่พูดอะไร เธอจึงพูดต่อ “ฉันไม่ได้สั่งสอนเขาดีดีเอง ทำให้เขาต้องทำเรื่องผิดต่อคุณ เดิมทีเขาสามารถแต่งงานเข้าตระกูลเฉินแทนพี่สาวเขาได้ พวกคุณไม่เอาเรื่องก็ถือว่าใจกว้างมากแล้ว แต่ไม่คิดว่าเขาไม่เพียงไม่เห็นบุญคุณ กลับฉวยโอกาสตอนคุณไม่อยู่ อ่อยน้องชายคุณแล้วทำเรื่องแบบนั้นกับน้องชายคุณ...”
ไม่ต้องบอกว่าเฉินถิงเซียวมีความคิดยังไง แม้แต่สือเย่ยังมึนงงทั้งหน้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม
พระเอกชอบใช้อำนาจบังคับ ไม่ฟังความคิดเห็นนางเอก พอมีปัญหา แทนที่จะอธิบายว่าจะทำอะไร กลับเลือกที่จะปิดปังและทำร้ายจิตใจ ไม่น่าให้อภัยอ่ะ น่าจะต่างคนต่างอยู่ ขัดใจว่าทำไมปล่อยให้ลูกทารกโดนลักพาตัวไปได้ โคตรไม่รอบคอบอ่ะ เรื่องไอ้ลู่ก็เหมือนกัน นาวเอกโง่จนไม่เห็นความไม่สมเหตุสมผลใดๆ จนความจำกลับมา มันก็ต้องสงสัยแล้วป่ะว่าตอนก่อนจะเสียความทรงจำ ไอ้ลู่แอบเข้าไปในห้องตัวเองทำไม และต้องเอะใจและตัดความสัมพันธ์สิเพราะถามอะไรก็ไม่เคยตอบ พระเอกก็เหมือนกัน รู้สึกว่าไอ้ลู่มีจุดประสงค์ไม่ดี แต่ก็ไม่ทำอะไร ให้โอกาสมันก่อเรื่อง 3-4 บทสุดท้ายรวบรัดตัดจบมาก ปมต่างๆก็ไม่เคลียร์ ไม่รู้แม่พระเอกยังอยู่หรือตาย ทำไมไอ้ลู่ถึงเลี้ยงนางเอกมาตั้งสามปีแทนที่จะรีบเอาไปผ่าตัดให้น้องสาว ทำไมถึงพยายามจะให้พระเอกลืมนางเอกและทำร้ายนางเอก อ่านจนจบก็ไม่เห็นบอกว่ามีความแค้นอะไรกับพระเอก และทำไมมุ่งเป้ามาที่นางเอก และไอ้ปากกาหมึกซึมที่พระเอกเก็บไว้น่ะ ก็ไม่มีอธิบายเพิ่ม แค่เปรยว่านางเอกเคยเอาปากกาให้เด็กขอทาน ต่ไม่บอกว่ามันมีความสำคัญยังไง สรุปอ่านแล้วขัดใจหลายอย่างมากค่ะ...
ขอบคุณนะคะที่อัพจนจบ❤️❤️❤️...
แรกๆฉันเชียร์เธอหมดใจแต่มู่น่อนน่อนนี่เธอก็ดื้อเกินไปนะ รู้ทั้งรู้ยังจะชอบสร้างปัญหาซ้ำแล้วซ้ำอีก มั่นใจตัวเองอะไรผิดๆเกิ๊นนน ฉันเริ่มจะเบื่อเธอแล้วนะ เจอก็เจอแล้วแค่กลับไป แล้วยังจะคิดกลับไปให้เขาเฉือนอวัยวะไง!!!! ตัวเองจะไปสืบอะไรจากไหน?!!!...