ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 91

ตอนที่ 91 เฉินเจียฉินกำลังปลอบใจเธอ

ท่ามกลางราตรีมืด น้ำเสียงของ“เฉินเจียฉิน”แหบพร่า ฟังดูแล้วคล้ายๆกับน้ำเสียงของ“เฉินถิงเซียว”

มู่น่อนน่อนหยุดชะงัก รู้สึกว่า“เฉินเจียฉิน”ในคืนนี้ผิดปกติอย่างมาก

ทั้งๆคนที่ถูกลักพาตัวคือเธอแท้ๆ เธอหลับไปตื่นหนึ่งตอนนี้อารมณ์สงบขึ้นมากแล้ว แต่“เฉินเจียฉิน”ดูเหมือนอารมณ์จะแย่ลงมาก ทั้งตัวดูอึมครึมไปหมด

ทำให้คนอ่านใจไม่ออก จึงรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างหาสาเหตุไม่ได้

มู่น่อนน่อนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงคิดจะลงรถ

เธอเดินไปหยุดหลัง“เฉินเจียฉิน” ถามเขาขึ้นเสียงเบาว่า“คุณเป็นอะไรไปน่ะ”

“เฉินเจียฉิน”ไม่ได้พูดอะไร เขาดับไฟบุหรี่ในมือลง หันตัวกลับ

ท่ามกลางราตรี มู่น่อนน่อนแม้จะไม่เห็นหน้าเขา แต่กลับสัมผัสได้ถึงความอึมครึมที่ระอุ มา

ทันใดนั้น ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอจึงก้มหัวลง ประกบหน้าลงบนริมฝีปากเธอ

……

ไม่นานนัก มู่น่อนน่อนจึงสงบลง แม้ว่าในใจจะรู้สึกโกรธกับการกระทำของ“เฉินเจียฉิน” แต่ก็ไม่ได้อาละวาดอะไร ทั้งคู่จึงกลับไปที่คฤหาสน์อย่างเงียบขรึม

ไฟของคฤหาสน์สว่างจ้า ทั้งด้านนอกด้านในล้วนเต็มไปด้วยบอดี้การ์ด

มู่น่อนน่อนตกตะลึง “เกิดอะไรขึ้น”

คงไม่ใช่เพราะว่าเฉินถิงเซียวเห็นว่าเธอหายไป เลยให้บอดี้การ์ดออกตามหาหรอกนะ

“เฉินเจียฉิน”ที่ลวนลามเธอไปก่อนหน้า ทำเหมือนกับว่าไม่ได้ยินเสียงเธออย่างไรอย่างนั้น จึงเดินก้าวขาเข้าไป

มู่น่อนน่อนเดินตามหลังเขาเข้าไป มองดูแผ่นหลังตรงสง่าของเขา ยิ่งรู้สึกว่า“เฉินเจียฉิน”ล้ำลึกเกินกว่าจะคาดเดา

พอเข้าไป“เฉินเจียฉิน”จึงตรงขึ้นห้องทันที

มู่น่อนน่อนกลับมาถึงคฤหาสน์ ในใจรู้สึกวางใจ พอสบายใจแล้วก็รู้สึกหิวลนลาน

มีบอดี้การ์ดเห็นเธอเดินไปที่ห้องครัว จึงรีบตามไปแล้วพูดขึ้น“คุณผู้หญิงอยากรับประทานอะไรครับ กระผมทำให้”

“มีอาหารสำเร็จรูปไหม ฉันกินอะไรรองท้องนิดหน่อยก็พอ”ตอนนี้เธอหิวจนแทบจะกลืนวัวลงไปได้สองตัว

เธอบอกว่ากินอะไรรองท้องนิดหน่อยก็พอ แต่ว่าบอดี้การ์ดก็ยังคงจัดอาหารเต็มโต๊ะให้ เธออยู่ดี

ตอนนี้เธอหิวจนตาลายไปหมด จึงหยิบตะเกียบขึ้นมากิน

กินไปได้ครึ่งหนึ่ง จึงเงยหน้าขึ้นมาเห็น“เฉินเจียฉิน”เดินเข้ามาประจันหน้ากับเธอ

บอดี้การ์ดรีบหยิบชุดตะเกียบให้กับเขา

มู่น่อนน่อนเห็นสถานการณ์ จึงถามเขา“คุณยังไม่ได้ทานข้าวหรือคะ”

น้ำเสียงของ“เฉินเจียฉิน”ราบเรียบ“ยังไม่ได้กิน”

จริงด้วย “เฉินเจียฉิน”ไปช่วยเธอใช้เวลาไม่น้อย ไม่มีเวลากินข้าวตามปกติ

“เฉินเจียฉิน”ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าทั้งชุด ผมเผ้าเปียกปอน น่าจะเพิ่งไปอาบน้ำมา

มู่น่อนน่อนกินใกล้อิ่มแล้ว จึงวางตะเกียบลง เอ่ยขึ้นอย่างเต็มปากว่า“ขอบคุณนะคะ……ช่วยฉันไว้อีกครั้งหนึ่งแล้ว”

เธอรู้สึกสับสนในอารมณ์เล็กน้อย

ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธออยากจะรักษาระยะห่างกับ“เฉินเจียฉิน” แต่เขามักจะช่วยเหลือเธอเสมอ ระหว่างคนทั้งคู่มีจำนวนนับไม่ถ้วนแล้ว