ฉันนี่แหละ...คุณหนูพันล้าน เซิงเกอ! นิยาย บท 13

เฟิงเซิงเซิงเห็นเธอยิ้มก็ยิ่งรู้สึกงวยงง

ส่วนเซิงเกอได้เปิดกล่องออก ก่อนจะล้วงธนบัตรขึ้นมาปึกหนึ่ง จากนั้นก็ปากใส่หน้าเฟิงเซิงเซิง

ยังตอบสนองไม่ทัน เฟิงเซิงเซิงว่าอะไรมาโดนหน้า รู้แต่เพียงว่ารู้สึกเจ็บบริเวณใบหน้ากะทันหัน จากนั้นก็มีธนบัตรปาใส่หัวเธอต่อ ธนบัตรจึงลอยลิ่วจากศีรษะเธอ ก่อนจะโรยหล่นมาเต็มพื้น

เธองงเป็นไก่ตาแตก

เซิงเกอยกมุมปากขึ้นอย่างหยอกล้อ“ในนี้มีเงินหนึ่งล้าน ถ้าเธอออกจากบ้านตระกูลเฟิงแล้วเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุล เงินนี้ก็เป็นขอเธอ สนใจไหม？มันเยอะกว่าราคาที่เธอเสนอให้ฉันอีกนะ”

“แก”

เฟิงเซิงเซิงโกรธจนหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรง ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ ยัยบ้านี้ถึงกลับกล้าเอาเงินฟาดหัวฉันเชียวหรือ！

ยังเอาคำพูดของเธอย้อนกลับมาเย้ยหยันเธออีก！

“ไอ้ของเล่นของผู้ชาย ไอ้กะหรี่ เอาเงินที่ได้มาจากการนอนกับผู้ชายมาโอ้อวดกับฉัน กรี๊ด！ฉันจะฉีกเธอให้เละเลย”

เธอขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน พุ่งทะยานเข้าไปอย่างดุร้าย

ฮัวหยุนรีบเข้ามาบังเซิงเกอ ทว่ากลับถูกำเซิงเกอผลักไปอีกด้าน

เมื่อไร้การขัดขวาง เฟิงเซิงเซิงเอื้อมมือไปคว้าเส้นผมเซิงเกอ ทว่ายังไม่ทันสัมผัสโดน ข้อมือก็ถูกเซิงเกอจับไว้ จากนั้นก็ถูกสะบัดจนเซไปด้านหลัง

เฟิงเซิงเซิงไม่ยอมแพ้ยกมืออีกข้าง เตรียมจะตบหน้าเซิงเกอ ทว่าก็โดนคว้าไว้อีกครั้ง สองมือจึงถูกบิดไปอยู่ด้านหลังลำตัว ไม่อาจขยับเขยื้อนได้

ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นนี้มันรวดเร็วมาก

เซิงเกอลงมือคล่องแคล่วว่องไวด้วยใบหน้าสงบเยือกเย็น ใจเย็นผิดปกติ

ความจริงแล้ว ลูกหลานลู่ซื่อกรุ๊ปเริ่มฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาแต่เด็ก หากต่อสู้ขึ้นมา หนึ่งต่อห้าก็ถือว่าเป็นเรื่องกล้วย ๆ เพราะเธอเป็นเพศหญิง ร่างกายสู้ผู้ชายไม่ได้ คุณพ่อจึงเลือกให้เธอฝนบราซิลเลียนยิวยิตสู

ตอนเธออายุสิบสองขวบก็คว้าเงินทองการแข่งขันกีฬาด้านนี้ เพียงแต่หลายปีที่ผ่านมา เธอเลือกที่จะทน ไม่เคยลงไม้ลงมือ

คิก เฟิงเซิงเซิงคิดว่าเธออ่อนแอ รังแกง่ายอย่างนั้นหรือ？

เซิงเกอหันหน้าไปมองก็ดวงตาดุร้ายของเฟิงยู่เหนียน

เธอปล่อยมือ เฟิงเซิงเซิงทรุดตัวลงพื้นด้วยความอ่อนเปลี้ยเพลียแรง มู่จื่อหนิงเห็นก็รีบเข้าไปประคอง ทว่าประคองไม่ขึ้น กลายเป็นนั่งบนพื้นด้วยกันสองคน

เวลานี้เครื่องสำอางของเฟิงเซิงเซิงเลอะไปหมดแล้ว เส้นผมก็เปียกโชกมาสคาร่าเลอะใต้ตา คล้ายกับลูกหมาตกน้ำอย่างไรอย่างนั้น และยังสำลักน้ำไม่หยุด สภาพน่าอเนจอนาถยิ่ง

และมองย้อนกลับมาที่เซิงเกอ ยืนกอดอกด้วยใบหน้าและเส้นผมที่อยู่ทรง ท่าทางสูงส่งยิ่ง

เพราะเสียงกรีดร้องของเฟิงเซิงเซิงตอนนี้ที่สวนดอกไม้จึงเต็มไปด้วยผู้คน

ผู้มุงดูเห็นธนบัตรเต็มพื้นก็ตกตะลึง และมีคนแอบไปเก็บเงียบ ๆ ด้วย

ส่วนกลุ่มคนที่ชอบเห็นอกเห็นใจคนที่อ่อนแอกว่า ล้วนเข้าใจว่าเซิงเกอเป็นคนรังแกอีกฝ่าย ใช้สายตารอคำอธิบายจากเธอ

เฟิงยู่เหนียนก็ไม่ยกเว้น

เขาจ้องหน้าเซิงเกอด้วยใบหน้าถมึงทึง“เกิดอะไรขึ้น？”