ฉันนี่แหละ...คุณหนูพันล้าน เซิงเกอ! นิยาย บท 16

เฟิงยู่เหนียนหน้าดำคร่ำครึ มองเธอด้วยแววตาผิดหวัง นัยน์ตาเปี่ยมไปด้วยความโมโห

“ไม่ไหวจริง ๆ”

เขาปัดมือที่เฟิงเซิงเซิงดึงแขนเสื้อไว้ออก ก่อนจะสั่งการว่า“นับจากวันนี้น้องถูกกักบริเวณแล้ว ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากพี่ น้องก็ห้ามออกไปไหนทั้งสิ้น อยู่บ้านสำนึกผิดซะ！”

กล่าวจบก็จูงมือมู่จื่อหนิงจากไป

เฟิงเซิงเซิงคิดจะตามไป ทว่าถูกหลิวเหนียนจับตัวไว้ จึงได้แต่ร่ำไห้ขอร้อง

สุดท้ายถูกลากตัวกลับไปยังคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลเฟิง

เธอเดือดดาลจนอาละวาด กลับไปถึงก็เริ่มปาข้าวของเพื่อระบายอารมณ์ เกิดเสียงเคร้งทั่วห้อง

หลี่เฟยตื่นด้วยเสียงรบกวนอันดังสนั่น รีบออกมาสำรวจ

“ลูกสาวแสนดี เกิดอะไรขึ้น? ลูกไปร่วมงานเลี้ยงไม่ใช่เหรอ? ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ?”

“คุณแม่！อื้อ......”

เฟิงเซิงเซิงร้องไห้เข้าไปสวมกอดหลี่เฟย จากนั้นก็เล่าเรื่องในงานเลี้ยงเกินจริงว่า“คุณแม่ต้องช่วยหนูแก้เผ็ดนะคะ พี่ชายลำเอียงมาก ไม่สั่งสอนนังสารเลวนั่น แต่ดันมากักบริเวณหนู แม่ต้องเอาคืนให้หนูนะ”

หลี่เฟยลูบไหล่ให้เธอด้วยความสงสาร

“ลูกจะให้แม่ช่วยยังไง?”

ดวงตาเฟิงเซิงเซิงเผยความโหดร้าย“หนูอยากให้มันตาย！”

……

เซิงเกอยังหาที่พักไม่ได้ จึงพำนักอาศัยในคฤหาสน์ของลู่ฮั๋วไปก่อน

คนรับใช้ป้าจางเห็นเธอก็ตื่นเต้นและปีติยินดี ปากอุทานว่าคุณหนูโตเป็นสาวแล้ว มือก็ไม่อยู่เฉย รีบช่วยยกกระเป๋าเดินทางเข้าห้อง

เซิงเกออยากไปช่วยเก็บด้วย ทว่ากลับถูกลู่ฮั๋วดึงไปนั่งบนโซฟา

“พรุ่งนี้ก็ต้องเข้าบริษัทแล้ว น้องมีแผนอะไรไหม?”

“ตามที่พวกเราเคยคุยกันแล้วเลยค่ะพี่ พี่เป็นประธานไปก่อน พี่บริหารจัดการเรื่องน้อยใหญ่ภายในบริษัทไปก่อน ส่วนน้องจะคอยเรียนรู้อยู่ด้านข้าง”

ลู่ฮั๋วพูดในขณะที่ไตร่ตรองไปด้วย“ก็ได้ ถ้าน้องไม่อยากให้คนอื่นรู้ความสัมพันธ์ของพวกเรา พรุ่งนี้พี่ก็ไม่ส่งน้องเข้าบริษัทแล้ว พี่ซื้อรถมาเซราติ MC77รุ่นจำกัดจำนวนให้ น่าจะเป็นรุ่นที่น้องชอบ”

“MC77มันแพงเกินไปแล้ว”