ฉันนี่แหละ...คุณหนูพันล้าน เซิงเกอ! นิยาย บท 17

ใช่ลู่ฮั๋วหรือเปล่า？

เฟิงยู่เหนียนเลิกคิ้ว กล่าวเสียงดุดัน“หาต่อไป ส่งคนไปสืบข้อมูลของลู่ฮั๋วด้วย รู้เรื่องเมื่อไหร่ก็ให้รายงานเมื่อนั้น”

“ครับ”

หลิวเหนียนพยักหน้า ทว่าใบหน้ากลับไม่เต็มใจ

เห็นเขายังยืนบื้ออยู่ตรงนั้น เฟิงยู่เหนียนเกิดความสงสัย“ยังไม่ไปอีก？นายอยากพูดอะไร？”

หลิวเหนียนลังเลชั่วครู่ รู้ทั้งรู้ว่าอาจทำให้บอสตัวเองโกรธ ทว่าก็ไม่อาจเก็บคำถามไว้ในใจได้

“ผมไม่เข้าใจท่านประธานครับ หย่ากันแล้ว ทำไมยังใส่ใจเมียเก่าอยู่ครับ แต่กลับเมินเฉยใส่คุณมู่ ไม่ทราบว่าท่านประธานคิดอะไรอยู่ครับ?”

เฟิงยู่เหนียนหดดวงตาดำขลับ จากนั้นก็หยิบที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะแล้วเขวี้ยงใส่เท้าของหลิวเหนียน

“ไสหัวไป”

หลิวเหนียนถอยออกไปอย่างรู้งาน

เฟิงยู่เหนียนสูบบุหรี่ต่ออีกสองม้วน ควันบุหรี่ตลบอบอวลไปทั่วร่างกายเขา สีหน้าของเขาจึงสลัวเล็กน้อย

เขารู้สึกหิวเล็กน้อย ลุกขึ้นไปเปิดตู้เย็น

ซึ่งมีผักและผลไม้ในตู้เย็นอย่างครบครัน และมีแต่ของโปรดเขาทั้งนั้น

เขาชะงักค้างอยู่กับที่

ทันใดนั้นก็ระลึกถึงช่วงเวลาตลอดสามปีที่ผ่านมา ทุกครั้งที่เขากลับบ้าน แวบแรกที่เห็นคือแววตาวาดหวังรอคอยเซิงเกอ

เธอมักจะส่งยิ้มต้อนรับเขา ยื่นรองเท้าแตะให้ จากนั้นก็พูดว่า“คุณกลับมาแล้วเหรอคะ วันนี้ลำบากคุณแล้ว หิวหรือยัง？ฉันทำกับข้าวเรียบร้อยแล้ว”

ทว่าเขากลับไม่เคยมองหน้าเธอดี ๆ สักครั้ง เมื่ออาหารร้อน ๆ บนโต๊ะ เขาก็พูดประชดประชันสองสามประโยค จากนั้นก็กลับเข้าห้องนอน

ทั้ง ๆ ที่เป็นเรื่องที่เหนื่อยกายเหนื่อยใจ ไม่เป็นที่ยอมรับของเขา แต่ยัยโง่ก็ยังคงทำแบบนี้ซ้ำ ๆ ซาก ๆ

นึกถึงสิ่งนี้เขาก็อมยิ้มขึ้นมา

คืนนี้ไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรไป จู่ ๆ ก็อยากลิ้มลองฝีมือปลายจวักของเธอ

ทันใดนั้นข้างหูเขาก็เกิดเสียงพูดของเซิงเกอในงานเลี้ยงขึ้น

“แต่งงานสามปี ฉันไม่เคยผิดต่อคุณ......”

ถ้าไม่เคยทำผิดต่อเขาจริง ๆ แล้วลู่ฮั๋วคืออะไร？

เมื่อรู้ตัวว่าคิดถึงแต่เรื่องเซิงเกอ หัวใจเฟิงยู่เหนียนพลันรู้สึกแปลกประหลาด ปิดตู้เย็นด้วยความหงุดหงิด จากนั้นก็ขึ้นไปอาบน้ำชั้นบน

เช้าวันถัดมา

ชั้นหนึ่งของบริษัทangleเต็มไปด้วยผู้คน

พนักงานต่างยืนกันเป็นแถว จากนั้นก็ยืนต้อนรับการมาถึงของท่านประธาน

ข่งซูขยับลูกคอ ท่าทางเคารพยำเกรงทันที

ตลอดช่วงเช้า เซิงเกอยุ่งกับการศึกษาข้อมูลของบริษัท ข่งซูทยอยส่งเข้ามาให้เธอทีละกอง

ทำให้โต๊ะทำงานของเธอเต็มไปด้วยเอกสารจนเกิดรูปภูเขาขึ้น

เซิงเกอมองข้อมูลกองนั้น ก่อนจะเลิกคิ้วถาม“แผนกพวกเราควบคุมดูแลผู้จัดการดาราและดารา มันมีข้อมลูที่ต้องศึกษาเยอะขนาดนี้เชียวหรือ？”

ข่งซูยิ้มเย้ยหยัน

“พวกนี้ยังเป็นแค่ข้อมูลพื้นฐาน คุณอ่านกองนี้จบก็ยังมีต่อค่ะ”

เธอหยุดชั่ววูบ ใช้สายตาแดกดันมองไปยังเซิงเกอ“คุณเซิงคล้ายไม่ถนัดงานด้านนี้นะคะ？”

เซิงเกอพยักหน้าอย่างไม่ปิดบัง“ใช่ พึ่งทำงานเป็นครั้งแรก”

ดวงตาข่งซูเกิดความประหลาดใจ

ก่อนหน้านี้ผู้คุมย้ายไปที่อื่น ตำแหน่งนี้จึงว่างเสมอมา และเธอก็มีสิทธิ์ได้เลื่อนขึ้นมาทำงานตำแหน่งนี้มากที่สุด ทว่าบริษัทกลับแต่งตั้งหญิงงามคนนี้ มันถือเป็นการแย่งตำแหน่งของเธอเลย ส่งผลให้พนักงานอื่นหัวเราะเยาะใส่เธอ

แล้วจะให้เธอกล้ำกลืนความโกรธนี้ได้อย่างไร！

เธอมองไปยังใบหน้าปราณีของเซิงเกอ แววตาเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาและไม่เต็มใจรับความจริงจุดนี้

“สวะอย่างคุณ ไม่มีประสบการณ์และไม่มีความรู้ด้านนี้ ถามจริงเข้ามาทำงานในangleได้ยังไง？หรือไปนอนกับใครมาแล้วใช้เส้นเข้ามา?”