ฉันนี่แหละ...คุณหนูพันล้าน เซิงเกอ! นิยาย บท 19

เซิงเกอถือกุญแจรถจากนั้นก็ลองกดปุ่มเปิดประตูรถดูทีละชั้น

ในที่สุด เมื่อทำการค้นหาสิบสองนาที เธอก็หารถใหม่ตัวเองเจอ

เห็นรถสีเขียวเข้ม เธอก็ลูบคางแล้วหัวเราะ

ถึงรุ่นจะแก่ไปหน่อย แต่ก็ดูสวยและใช้งานง่าย ประเด็นสำคัญคือสีรถฉูดฉาด......ดัดจริตดี！

เธอชอบ！

เธออยากขึ้นไปลองขับรถใหม่อย่างรอไม่ไหว

ทันใดนั้นด้านหลังมีเสียงแหลมของผู้หญิงส่งมา

“อุ๊ย นี่มันผอ.เซิงของพวกเรานี่？ไหนให้ฉันดูหน่อยสิว่าขับรถอะไร?”

ข่งซูยิ้มหน้าตั้งมาแต่ไกล เมื่อเห็นรถของเซิงเกอก็เบะปากอย่างรังเกียจ

“ฉันคิดว่ารถอะไร สุดท้ายคือรถรุ่นนี้นี่เอง ผอ.เซิงเป็นตำแหน่งที่ไม่น้อยเลยนะ ทำไมไม่ซื้อหรูขับบ้างล่ะ?”

เซิงเกอสิ่งยิ้มให้ ก่อนจะกล่าวอย่างไม่แยแส“แค่ใช้รถเดินทางเท่านั้น ใช้งานได้ก็พอ”

ข่งซูทำตาขาวใส่

ใช้งานง่ายอะไรกัน พูดตรง ๆ ก็คือข้ออ้างนั่นเอง เป็นคนจนล่ะไม่ว่า？

ชั่วพริบตานั้น ความภาคภูมิใจพลันโผล่ขึ้นกลางใจเธอ ความโกรธที่เซิงเกอมีต่ออีกฝ่ายตอนเช้ามลายหายไปเป็นปลิดทิ้ง

ไม่ว่ายังไง นังสารเลวคนนี้ก็จนกว่าเธอ！

เธอเสยผมลอนของตัวเอง ก่อนจะเข้าไปจับแขนของเซิงเกอ“ผู้คุม พอดีตอนนี้ฉันซื้อรถใหม่มา งั้นเชิญไปดูรถของฉันว่าเป็นยังไงหน่อย？”

ไม่รอเซิงเกอตอบ เธอก็ดึงแขนเซิงเกอแล้วเดินไปยังรถด้านข้างที่อยู่ไม่ไกลมากนัก

เซิงเกอหันหน้าไปมองพลันเห็นรถบีเอ็มดับเบิลยูZ4 หากไม่มองสำรวจดี ๆ ก็จะคิดว่ารถสวยดี แต่ไม่เหมาะแก่การขับมาทำงาน มันมีไว้เพื่ออวดฐานะทางการเงินอย่างเดียว

ข่งซูเห็นเธอมองแค่ปราดเดียว จึงละสายตากลับมา ทำหน้าไม่ชอบขี้หน้าและกล่าวเสียงเย็นเยียบและประชดประชันว่า “ผอ.เซิงคงไม่เคยเห็นรถรุ่นนี้สินะ？รถบีเอ็มดับเลบิลยู รุ่นZ70 ฉันลงทุนซื้อปตั้งหลายล้าน ”

เซิงเกอได้ยินพลันเลิกคิ้ว

รถคันนี้ไม่ใช่รุ่นZ70เสียหน่อย？

ข่งซูเลือบไปเห็นสีหน้าเธอก็คิดว่าถ้อยคำตัวเองกระทบจิตใจเธอ จึงเชิดคางขึ้นชนิดที่เกือบขึ้นสู่ฟ้าแล้ว

“เป็นถึงผู้ดูแล อย่าเข้าออกแบบคนกระเป๋าแห้งสิ บริษัทด้านบันเทิงของพวกเรามีดาราเข้าออกเป็นประจำ รถขยะของคุณทำหน้าชื่อเสียง angleเสียหาย”