ฉันนี่แหละ...คุณหนูพันล้าน เซิงเกอ! นิยาย บท 31

ใบหน้าข่งซูแข็งค้าง ทันทีทันใดก็ยิ้มกว้างมากขึ้น

เธอแกล้งทำทีเป็นดึงเซิงเกอแยกออกมา แล้วกระซิบไปที่ข้างใบหูว่า“กรรมการสามท่านนี้เป็นผู้ที่มีอำนาจในเชิ่งซื่ิอ ศิลปินของบริษัทเราจะได้รับเลือกให้เป็นตัวแสดงนำหรือไม่ พวกเขาชี้นิ้วสั่งการได้เลย เวลาที่ ผอ. พูดอะไรอย่าไปล่วงเกินพวกเขาเชียว ”

เซิงเกอพยักหน้าให้ ใบหน้าไม่ได้แสดงออกใดๆ

ทั้งสองซุบซิบกันเสร็จ ก็หันกลับมาอย่างสุภาพ

กรรมการทั้งสามคนจ้องมองเซิงเกอตาไม่กะพริบ สายตามีไฟราคะลุกวาว เมื่อมองเซิงเกอแล้วถึงกับต้องลอบกลืนน้ำลาย

“ผอ.เซิงช่างสมคำร่ำลือจริงๆ หน้าตาสวยไม่พอ หุ่นยังดีอีกด้วย”

กรรมการหวางหนึ่งในคนกลุ่มนั้นเป็นคนพูดขึ้นมาก่อน

“ที่ไหนกัน กรรมการทั้งสามท่านต่างหากที่เป็นบุรุษเหนือบุรุษ” เซิงเกอยิ้มและตอบกลับอย่างสุภาพ

ข่งซูทักทายทุกคนอย่างเป็นกันเองแล้วชวนกันนั่งลง

ยกแก้วไวน์ขึ้นแล้วดื่มเพื่อเป็นเกียรติกับเซิงเกอ“นี่เป็นครั้งแรกที่ ผอ. ออกมาคุยงานเองหลังจากที่ได้รับตำแหน่ง แก้วนี้ฉันขอดื่มเพื่อแสดงความยินดีกับคุณ ขอให้ประสบความสำเร็จทุกๆอย่าง”

ไวน์แดงแก้วหนึ่งถูกจับยัดไปที่มือของเซิงเกอ

เซิงเกอแกว่งแก้วไวน์ไปมาอย่างสง่างาม ปลายจมูกสูดดมกลิ่นเบาๆ“ Lafite ปี 1982 เป็นไวน์รสเยี่ยม”

เธอยิ้มและชนแก้วกับข่งซูเบาๆ จากนั้นก็เงยหน้าขึ้น กระดกทีเดียวหมดแล้ว

กรรมการหลิวประจบสอพลอ“ไม่คิดว่า ผอ.เซิงจะรู้ลึกเรื่องไวน์พวกนี้ด้วย ดื่มเก่งใช้ได้เลย ช่างมีเสน่ห์จริงๆ แก้วนี้ของผมคุณต้องให้เกียรติผมด้วยนะ ”

เซิงเกอถาม“วันนี้มาคุยกันเรื่องคัดตัวนักแสดงของเชิ่งซื่ิอไม่ใช่เหรอคะ? ทำไมไม่เห็นกรรมการทั้งสามท่านพูดคุยเรื่องนี้กันเลย？”

กรรมการทุกคนไม่ได้ร้อนรน“ ต้องคุยอยู่แล้ว บนโต๊ะเหล้าดื่มก่อนแล้วค่อยคุย มันเป็นธรรมเนียมผอ.เซิงคงไม่ใช่คนที่ไม่รู้กาลเทศะหรอกมั้งครับ？”

กรรมการทั้งสามคนหัวเราะร่า ยกแก้วขึ้นแล้วมาชนแก้วกับเธอ

เซิงเกอไม่ปฏิเสธ ดื่มมันอยู่อย่างนั้นแก้วแล้วแก้วเล่า

……

เฟิงซื่อกรุ๊ปห้องทำงานของท่านประธาน

หลิวเหนียนเคาะประตูแล้วเดินเข้ามา ยื่นเอกสารข้อมูลประวัติชีวิตของเซิงเกอให้อย่างนอบน้อม

“บอสครับ คนของเราได้ตรวจสอบอย่างละเอียดมาสามรอบ นี่เป็นข้อมูลล่าสุดที่ได้รวบรวมออกมา เชิญตรวจสอบครับ ”

เฟิงยู่เหนียนรับมันไป มองดูเอกสารนั้นไปมาอยู่หลายรอบ และขมวดคิ้วเล็กน้อย

ในใบประวัตินี้ของเธอดูปรกติไม่มีข้อบกพร่องอะไร ชีวิตเรียบงานธรรมดาทั่วไป

แต่ในช่วงก่อนอายุสิบห้าในใบประวัติมีแค่คำว่าสถานสงเคราะห์ ไม่มีรายละเอียดอื่นกำกับ แม้แต่ถูกส่งไปอยู่สถานสงเคราะห์นานแค่ไหน ก็ยังเป็นปริศนา

บนโลกนี้ยังมีบุคคลที่แฮ็กเกอร์ฝีมือเยี่ยมยังหาตัวไม่เจออีกเหรอ?

หลิวเหนียนมองออกถึงความสงสัยที่เขามี ถามว่า“หรือให้พวกเขาตรวจสอบในเชิงลึกอีกครั้งไหมครับ ？”

“ไม่จำเป็น”

เฟิงยู่เหนียนปิดเอกสารลง แล้ววางมันรวมกับแฟ้มงานอื่น“เธอจงใจให้เราหาไม่เจอ หาต่อไปก็เปลืองแรงเปล่า แต่ชีวิตของเธอต้องไม่ธรรมดาแบบนี้แน่ ”

ขาวที่เรียวยาวของเขาเดินไปที่หน้าต่าง จุดบุหรี่มวนหนึ่งอย่างใจเย็น ดวงตามืดมน

หลิวเหนียนเปิดตารางงานบนไอแพด และถามว่า“บอสครับ คืนนี้บอสมีนัดทานข้าวที่นัดไว้เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว จะไปไหมครับ ？”

“ไป”

……

อาหารค่ำกับเชิ่งซื่ิอ

ทั้งสี่คนที่ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันชนแก้วกับเซิงเกอ วนมาครบสามรอบแล้ว เซิงเกอยังไม่มีการปฏิเสธใครเลย

ไวน์แดงหมดไปหกขวด

แต่แล้ว ใบหน้าของเธอก็แค่ขึ้นสีเล็กน้อยเท่านั้น ภายใต้แสงไฟนี้มีความเย้ายวนเพิ่มมากขึ้น ดวงตากลมเด่นชัดกว่าปรกติ

ข่งซูส่ายหัวที่มีอาการมึน รู้สึกกลัดกลุ้มเล็กน้อย

ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะดื่มเก่งแบบนี้ ดื่มจนเธอกับกรรมการอีกสามคนมึนเมากันแล้วเล็กน้อย แต่ผู้หญิงคนนี้กลับไม่เป็นอะไรเลย ?

บางคนก็ดื่มต่อกันไม่ไหวแล้ว

เมื่อเห็นเซิงเกอยังคงรินไวน์ใส่แก้วตัวเอง ในขณะที่พวกเขาไม่คิดจะมอมเธอแล้ว และยังยกดื่มจนหมดแก้วอีก

จากนั้น ดวงตาที่สุกใสคู่นั้นก็กวาดมองมาที่พวกเขาทีละคน รอยยิ้มสวยงาม ราวกับมีการเยาะเย้ยซ่อนอยู่

ยอมแล้ว！