ชุดเดรสทำงานเข้ารูปสีขาวกับปอร์เช่ 911 สีแดงที่อยู่ด้านหลังสีตัดกันอย่างชัดเจน แต่กลับดูกลมกลืนอย่างคาดไม่ถึง และสวยงามอย่างมาก
ทำให้คนอยากจะถอนหายใจออกมา นี่มันสาวสวยกับรถแสนสวยที่เข้ากันจริงๆ!
แต่ภาพอันสวยงามนี้กลับถูกทำลายลงด้วยเสียงหัวเราะของใครบางคนที่อยู่ด้านข้าง
ที่จริงไต้ลี่โกรธมาก โกรธคำพูดนี้ของเซิงเกอ“เธอเนี่ยนะ?”
เธอพูดไป ก็หันหน้าไปมองโลโก้ร้านด้านข้างอย่างไม่รู้ตัว เป็นปอร์เช่ หลังจากที่แน่ใจว่าเป็นไปไม่ได้ ก็หัวเราะเสียงดังขึ้น
“เซิงเกอ ปกติเธอชอบเสแสร้งกับฉันก็ว่าไปแล้วนะ นี่ไม่ดูหน่อยเหรอว่าที่ไหน ถ้าเธอเป็นเจ้าของร้านของปอร์เช่ 4S นี้จริงๆ ฉันก็คงเป็นเจ้าของร้านเฟอร์รารีแล้ว!”
ติงเหลยก็รู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้เลย จึงหัวเราะตามไต้ลี่ สายตาที่มองสำรวจเซิงเกอก็ยิ่งดูหยิ่งผยอง
เซิงเกอยังคงพิงรถ มุมปากยกขึ้นมาเล็กน้อย“ฉันไม่ใช่เจ้านายของร้านนี้จริงๆ”
ไต้ลี่ได้ยินก็ภูมิใจ ยังไม่ทันพูดเสียดสี เซิงเกอก็พูดต่อ
“แต่ฉันเป็นเจ้าของทั้งโชว์รูมรถนี้ สองนาทีก่อน ฉันเพิ่งซื้อมา”
ไต้ลี่เหมือนได้ยินเรื่องตลก“เธอกินยามาผิดสินะ?เธอที่กระเป๋ากับเสื้อผ้าแบนด์เนมยังซื้อไม่ได้เนี่ยนะ จะมาซื้อทั้งโชว์รูมได้?น่าตลกเสียจริง”
เธอได้กลิ่นเหม็นบนตัว ยิ่งโมโหพฤติกรรมที่เซิงเกอให้คนมาสาดน้ำใส่เธอ
“คิดหรือว่าโดดเด่นในโลกอินเทอร์เน็ตแล้ว เธอก็จะเจ๋งมาก?ทางที่ดีตอนนี้เธอก้มหัวขอร้องฉันเถอะ ฉันอาจจะปล่อยเธอไปก็ได้”
ใบหน้าร้ายกาจอันแท้จริงของเธอปรากฏออกมา“ไม่อย่างนั้น แฟนฉันมีเส้นสายในเมืองฟางตั้งเยอะ เธอก็รอชื่อเสียงฉาวโฉ่ในเมืองฟางได้เลย!”
สายตาติงเหลยที่อยู่ด้านข้างที่มองสำรวจเซิงเกอก็ยิ่งดูทำตามอำเภอใจอย่างไม่เกรงกลัวใคร เดินมาที่เธอ ยิ้มพร้อมกับความไม่ประสงค์ดี
“ใช่คนสวย คุณขอโทษลี่ลี่ตอนนี้สิ ผมรองประธานหยุนจี้ก็จะปล่อยคุณไป ไม่อย่างนั้น……”
รอยยิ้มบนใบหน้าเขาสับปลับมากขึ้น มองหุ่นของเซิงเกอ ในหัวมีความคิดลึกซึ้งหลายอย่างผุดขึ้นมาอย่างไม่ขาดสาย เลียริมฝีปากอย่างห้ามไม่อยู่
เซิงเกอยิ้มบางๆ ท่าทางยังคงเย่อหยิ่ง:“งั้นพวกเราก็มาดู ว่าใครจะไม่ปล่อยอีกฝ่าย”
ไต้ลี่กอดอกส่งเสียงฮึดฮัด ให้ติงเหลยเรียกคนมาจัดการเซิงเกอ
ห้านาทีต่อมา
คนจะจัดการเซิงเกอยังไม่มา แต่กลับเป็นผู้จัดการทั่วไปของโชว์รูมรถแห่งนี้ขับรถเข้ามาทางนี้
ไต้ลี่กับติงเหลยเห็นผู้จัดการทั่วไปดูตื่นตระหนก นึกว่าเขารู้ว่าไต้ลี่โดนพนักงานธรรมดาๆ สาดน้ำใส่ เลยตั้งใจมาขอโทษโดยเฉพาะ
ท่าทีของทั้งสองก็ยิ่งจองหอง
ไต้ลี่:“เรื่องวันนี้ จะอธิบายกับฉันอย่างไร?”
เธอเงยคางขึ้น กอดอก รอผู้จัดการทั่วไปมาขอโทษ
กลับเห็นว่าอีกฝ่ายดันเมินพวกเธอ แล้วไปตรงหน้าเซิงเกอโดยเฉพาะ ด้วยท่าทางนับถือ“คุณเพิ่งซื้อโชว์รูมรถในราคา 5 พันล้าน ช่างเป็นการกระทำที่ยิ่งใหญ่เสียจริง ผมไม่ได้ออกมาต้อนรับเจ้านายตรงเวลา ผมละเลยในหน้าที่เอง อย่าติดใจเอาความผมเลยนะครับ”
อะไรนะ?!เจ้าของ!
เซิงเกอเป็นเจ้าของคนใหม่ของโชว์รูมรถจริงๆ หรือ?!
ซื้อ 5 พันล้าน?!
จริงหรือเปล่าเนี่ย???นี่มันอวดรวยไปแล้ว!
ทั้งสองตะลึงงัน ใบหน้าแสดงออกราวกับสิ่งสวยงามปรากฏออกมา
กลับกันบนใบหน้าของเซิงเกอกลับนิ่งสงบ
“คุณยืนด้วยรองเท้าส้นสูงจะเหนื่อยได้ รีบมานั่งด้านในเถอะ!”
ผู้จัดการทั่วไปเห็นเธอไม่พูด ไม่แน่ใจกับอารมณ์เธอ จึงโค้งตัวอย่างประจบประแจง แล้วทำท่า“เชิญ”
“อีกอย่าง ตอนนี้ทั้งโชว์รูมรถเป็นของคุณแล้วด้วย ไม่ใช่แค่ฟ็อลคส์วาเกิน แค่คุณชอบรถคันไหน ก็ขับไปได้เลย!คุณเปลี่ยนรถทุกวันก็ไม่มีปัญหา”
เปลี่ยนทุกวันก็ไม่มีปัญหา นี่มันชีวิตที่แสนจะหรูหราขนาดนั้น!
ไต้ลี่ไม่อยากจะคิดเลย ความอิจฉาและไม่ยินยอมทำให้หัวใจเธอแทบระเบิด
เด็กกำพร้าคนหนึ่งที่ออกมาจากสถานสงเคราะห์เมืองฟางเหมือนกับเธอ จะมีถึง 5 พันล้านแล้วซื้อโชว์รูมรถทั้งหมดได้อย่างไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉันนี่แหละ...คุณหนูพันล้าน เซิงเกอ!
เรื่องนี้น่าสนุก...รอติดตามต่อนะคะ...
ไม่ลงต่อเหรอคะ มีตั้ง 452 ตอนจบนะคะ รออ่านต่อนะคะ...
เรื่องนี้ไปติดเหรียญเเอปอื่นซะแล้ว...