ฉันนี่แหละ...คุณหนูพันล้าน เซิงเกอ! นิยาย บท 70
เธอดึงกริชออกมาอย่างว่องไว
“หยุดกันเดี๋ยวนี้นะ！”
เธอพูดเสียงดัง เอากริชจี้ไปที่ข้อมือตัวเอง“ถ้าไม่ให้ฉันเข้าไปอีก ฉันจะกรีดข้อมือให้พวกนายดู！”
เหล่าบอดี้การ์ดที่ตะลุมบอนกันอยู่ก็หยุดลงด้วยเสียงตะโกนของเธอ ต่างมองไปที่เธอ
“คุณหนู ไม่ต้องถึงขนาดนี้หรอก คุณทำร้ายตัวเองเพราะเรื่องแบบนี้ไม่ได้ ไม่คุ้มเสีย”
หวางซิ่งเฉียงตกใจจนเหงื่อไหลกับการกระทำของเธอ“ถ้าคุณบาดเจ็บขึ้นมา ผมจะรายงานประธานฟู่กับคุณหญิงอย่างไรครับ？”
“พวกนายก็เห็นแล้ว ฉันเป็นคุณหนูรองตระกูลฟู่แห่งเมืองS หัวแก้วหัวแหวนของฟู่ซื่อกรุ๊ป ถ้าฉันเป็นอะไรไป พวกนายเดาสิตระกูลฟู่จะโกรธทุกคนที่อยู่ตรงนี้ไหม？พวกนายต้องชดใช้ด้วยอะไร？”
เธอตัดสินว่าบอดี้การ์ดเหล่านี้จะต้องตกใจกับตัวตนของเธอแน่ เธอขยิบตาให้หวางซิ่งเฉียงไป แล้วก็หัวเราะอย่างเยือกเย็นไปด้วย：“ถ้าพวกนายไม่อยากให้ครอบครัวพินาศ ก็รีบถอยออกไป”
“คุณฟู่ คุณต้องทำถึงขนาดนี้ด้วยหรือครับ？”บอดี้การ์ดที่เป็นหัวหน้าคนนั้นลังเล“งั้นเอางี้ไหมครับพวกเราถอยกันคนละก้าว คุณพาคนของคุณกลับไป ผมก็จะทำเหมือนว่าคุณไม่ได้มา ว่าไงครับ？”
“ไม่ได้！การมานี้ ฉันถอยกลับไม่ได้”
ฟู่อินทิ้งกริชลงไปที่พื้น
ตอนนี้เอง ความสนใจของบอดี้การ์ดชั้นสามก็มาอยู่ที่ฟู่อิน
พริบตาเดียว หวางซิ่งเฉียงก็พาคนมากำราบบอดี้การ์ดชั้นสามอย่างรวดเร็ว
เดิมทีสองฝ่ายที่เสมอกัน กลับกลายเป็นฟู่อินได้เปรียบในทันที
“คุณฟู่ ผมคุยกับคุณอย่างจริงใจ แต่คุณกลับมีเล่ห์เพทุบายแบบนี้！”
“เล่ห์เพทุบายอะไรหรือ？”ฟู่อินหัวเราะอย่างเยือกเย็น“ฉันเรียกว่าฉลาด”
พูดจบ เธอก็กวักมือให้บอดี้การ์ดที่ตัวเองพามากดดันคนออกไป
ทันใดนั้นข้างล่างบันไดก็มีเสียงผู้ชายทุ้มที่ฟังดูโกรธเข้ามา
“เหอะ ฉลาดจริงๆ ด้วย”
ลู่ฮั๋วเดินขึ้นมาจากบันได ส่งเสียงไม่พอใจ
ตอนมองไปที่ฟู่อิน แววตาเขามีแต่ความไม่ชอบ อย่างเปิดเผย
“เรียนเชิญคุณฟู่ออกไปจากคฤหาสน์ของผมเดี๋ยวนี้ ผมทนคนยิ่งใหญ่แบบคุณไม่ได้”
ฟู่อินหันหน้ามา ร้อนตัวทันที“ไม่ใช่นะ อะฮั๋ว นายฟังฉันอธิบายก่อน……”
“ฟังคุณอธิบายอะไร？อธิบายว่าทำไมคุณบุกบ้านผมกลางวันแสกๆ หรือ？และยังรังแกคนของผมอีก？”
ลู่ฮั๋วเหลือบมองเธอด้วยความรังเกียจ“ผมไม่อยากเห็นคนที่ไม่สำคัญในบ้านผม ถ้าคุณไม่ไป ผมจะให้คนมาไล่คุณออกไป”
“ลู่ฮั๋ว！นายบอกว่าฉันไม่ใช่คนสำคัญ？”
ฟู่อินโกรธจนกระทืบเท้า“ฉันเป็นภรรยาในอนาคตของนาย ทำไมนายต้องทำแบบนี้กับฉัน？ฉันจากเมืองS ตามนายมาที่เมืองฟาง นายไม่ตื้นตันใจสักนิดเลยหรือ？”
“นายก็รู้ว่าตัวเองหมั้นกับฉัน รู้ว่าฉันจะหึง แต่ก็ยังดีกับยัยสารเลวเซิงเกอนั่นอยู่อีก！ไม่สนใจแค่ฉัน！เพื่อกินข้าวเที่ยงกับเธอในห้องทำงาน นายปฏิเสธเจอฉัน！ฉันต้องทำอย่างไรกันแน่ นายถึงยอมรับฉัน？ต้องให้ฉันเอาหัวใจออกมาให้นายดูไหม？！”
“จนกระทั่งตอนนี้ นายยังเลี้ยงผู้หญิงคนอื่นในคฤหาสน์！ลู่ฮั๋ว！ในใจฉันมีฉันบ้างไหม？”
เบ้าตาฟู่อินแดงอย่างรวดเร็ว
เธอกัดริมฝีปาก พุ่งเข้ามา
ลู่ฮั๋วหลบอย่างรวดเร็ว ฟู่อินไม่ได้แตะต้องเขาแม้แต่ปลายเสื้อ
“กรุณาเคารพตัวเองด้วย”
“ฉันเคารพตัวเอง？นายลืมแล้วหรือไง ฉันต่างหากที่เป็นคู่หมั้นของคุณอย่างถูกต้อง！ฉันปรากฏตัวที่บ้านของคู่หมั้น ก็สมเหตุสมผลดี！ฉันอยากกอดคู่หมั้นของฉัน มีใครกล้าพูดว่าผิดบ้าง！”
ฟู่อินโกรธจนแทบจะกระอักลือด ย้ำสถานะตัวเองไปมา
สีหน้าลู่ฮั๋วดูแย่ขั้นสุด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉันนี่แหละ...คุณหนูพันล้าน เซิงเกอ!