รถพุ่งออกจากเลนถนนแคบๆ ในชุมชนและตกลงไปในทุ่งนา
ผีหลายใจและผีขี้ขลาดเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว รีบเข้าไปลากรถกลางอากาศ ไม่ปล่อยให้พวกซาแซงแฟนตายจากแรงกระแทกชนเข้าอย่างรุนแรง
แต่สามคนนี้ก็ไม่ได้โอเคขนาดนั้น เพราะหน้ารถมุดลงไปในโคลนของทุ่งนา น้ำท่วมเครื่องยนต์ เอาเป็นว่ารถคันนี้คงใช้ต่อไปไม่ได้แล้ว
หญิงสาวคนที่ขับรถและคนที่นั่งข้างคนขับได้รับแรงกระแทกจากถุงลมนิรภัยที่พองตัวออกมาจนมึนสลบไป ส่วนหญิงสาวที่นั่งอยู่เบาะหลังด้วยความที่เธอยืนอยู่และโน้มตัวไปข้างหน้าก็เลยไม่มีถุงลมนิรภัยเลยต้องรับความเสี่ยง ทำให้เธอยังกระเด็นออกจากนอกรถตั้งแต่แรกแถมยังหน้ามุดโคลนอีก…
เหล่าบรรดาผีทั้งหลายมองหน้ากันรู้สึกว่าตัวเองได้ก่อเรื่องใหญ่หลวง โดยเฉพาะผีดื้อรั้นที่ตอนนี้หน้าซีดและมึนไปหมด
ซู่เป่าให้พวกเขามาหยุดซาแซงแฟนพวกนี้ ไม่ได้ให้พวกเขามาฆ่าพวกเธอ…
ผีหลายใจรีบเข้าไปพลิกหน้าหญิงสาวที่มุดอยู่ในโคลนเพื่อเช็คดูแล้วก็พบว่าเธอหมดสติไปนานแล้ว แถมยังไม่หายใจอีกด้วย
หลังพลิกหน้าปุ๊บร่างกายก็ทำงานต่อตามสัญชาตญาณและหายใจเข้าแรงๆ ไปหนึ่งที ตามมาด้วยอาการไออย่างรุนแรง
ผีหลายใจโล่งใจ ได้สติแล้ว ยังไม่ตายก็พอ ส่วนจะพิการทางสมองหรือขาหรือเปล่าก็คงไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับซูลั่ว
“ไปกันเถอะ!” ผีขี้ขลาดเอ่ย
ผีดวงซวยรู้สึกน่าเบื่อ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ แต่สุดท้ายเขากลับไม่ได้ลงมืออะไร…ก็ไปเสียแล้ว
“ถือว่าเธอดวงดีนะ!” ผีดวงซวยส่งเสียงเชอะด้วยความไม่เต็มใจ “คราวหน้าถ้าเจออีกรับรองไม่ได้มุดลงในทุ่งนาหรอกแต่มุดลงในส้วม”
หญิงสาวเบิกตากว้าง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตัวเองกําลังจะตายหรือเปล่า…เธอถึงได้เห็นผี!
ไม่ใช่แค่ผีตัวเดียวด้วยนะ แต่เป็นฝูงผี!
แต่ละตัวสีหน้าแลดูมึดมน ตาจ้องมาที่เธอ แถมยังมีผีชุดแต่งงานแดงที่ยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลด้วย…
“อ้า…”
หญิงสาวที่เพิ่งได้สติจู่ๆ ก็ช็อกจนเป็นลมไป
บรรดาผีทั้งหลาย “…”
พอกลับไปหาซู่เป่า ผีขี้ขลาดด้วยความรู้สึกผิดก็เลยเล่าเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้ให้ซู่เป่าฟัง
“เป็นเพราะพวกเราล้ำเส้นก็เลยทำให้เกิดเรื่องใหญ่น่ะ” ผีขี้ขลาดเอ่ย
ผีหลายใจรีบขอโทษทันที “ขอโทษนะ!”
ผีดวงซวย “แต่ว่าไม่ต้องห่วงนะ พวกเราไม่ได้ลงมืออะไร ถึงพวกเธอจะขาหักแต่รักษาไม่กี่เดือนก็คงหาย…”
ผีคลั่งรักพูดอย่างอ่อนโยนว่า “พวกเราไม่ได้จับสังเกตด้วยแหละ คงเป็นเพราะพวกเราไปกันเป็นพวกคนเยอะเกินไป คราวหน้าไปแค่หนึ่งหรือสองคนก็พอ”
บรรดาผีทั้งหลายใจตรงกันไม่พูดถึงเรื่องที่ผีดื้อรั้นก่อสักคน ต่างคนต่างปกป้องเขาอย่างระมัดระวัง
ผีดื้อรั้นแสดงอาการไม่พอใจเพื่อกลบความอัดอั้นในใจและยอมรับว่า “ไม่ต้องพูดแล้ว เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับพวกเขา ฉันเป็นคนทำเอง!”
“ก็ฉันเห็นพวกเธอมัวแต่ลีลาก็เลยทนไม่ไหวน่ะ”
“ถ้าจะลงโทษก็ลงโทษแค่ฉันคนเดียว! หรือไม่คราวหน้าเธอก็ขังฉันไว้ไม่ต้องให้ฉันออกมา ถ้าฉันบ่นก็ให้ถือว่าฉันหมา!”
ซู่เป่ายื่นมือจับโน่นจับนี่
“ไม่เห็นเป็นไรนี่ ลำบากพวกพี่เลย”
“ผีดื้อรั้นก็ไม่ได้ตั้งใจใช่ไหมล่ะ?”
ผีดื้อรั้นชะงัก แต่พอซู่เป่าโบกมือ ทุกคนก็กลับเข้าไปอยู่ในน้ำเต้าวิญญาณ…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน
ไม่ลงต่อแล้วหรอคะ 🥹...
รอทุกวันเลยค่ะ...
กระโดดข้ามหายไปหลายตอนเลยค่ะ...
1293 1297 1298 หายค่ะ 🥲🥲...
ตอนที่ 1288 หายไปค่ะ...
เย้...กลับมาแล้ว รอทุกวันเลยค่ะ...
หายไปนานจังเลยนะจ๊ะรอลงตอนใหม่อยู่นะคะ...
รอค่ะ...
ทำไมรอบนี้หลายไปนานคะ หรือไปบงที่อื่นคะ...
บทที่ 1268 แล้วกระโดดไป 1278 เลย บทที่ 1269 1270 1271 1272 ข้ามไปทั้งหมด 4 ตอนนะคะ...