ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1158

คนเมื่อกี้ได้มาถึงแถวๆ คทาแล้ว？！

ซืออี้หรันไม่รอช้ารีบไปที่แถวๆ คทาทันที

คราวนี้เขาซ่อนอยู่ในที่ลับ ส่วนคนนั้นอยู่ในที่แจ้ง

ซืออี้หรันทนความเจ็บปวดของใจตัวเองที่กำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แล้วไปซ่อนอยู่ระหว่างป้ายหลุมฝังศพไร้นามและเข้าไปใกล้คทาอย่างเงียบๆ！

คทาสูงราวๆ ตึกสามชั้นเลยทีเดียว

ซืออี้หรันเห็นชายลึกลับคนนั้น เขาสวมชุดผาวสีเทา แต่งตัวสไตล์ประหลาดๆ ยังไงบอกไม่ถูก

เขายังคงใช้พลังเวทเบลอหน้าตัวเองไว้ พอมองจากที่ไกลๆ อย่าว่าแต่พูดถึงใบหน้าเลย ขนาดแม้แต่เส้นผมก็ไม่มีอยู่ อยากจะเห็นรูปลักษณ์ภายนอกของเขาสักนิดหน่อยก็ยังไม่เห็นเลย

ในขณะเดียวกันคนๆ นั้นก็กำลังพยามยามจะเข้าไปใกล้หัวใจท่ามกลางแสงอันเจิดจ้า แต่ยังดีที่ไม่สามารถเข้าไปใกล้ได้เลย

เขาทำมือจะบีบหัวใจ พระหัตถ์ปรากฏขึ้นมากลางอากาศทำท่าทางอยากจะบีบหัวใจให้แตกเป็นเสี่ยงๆ

เสียงเต้นของหัวใจแรงขึ้นเรื่อยๆ ซืออี้หรันรู้สึกหัวใจของตัวเองก็พลอยเต้นแรงไปด้วยอย่างควบคุมไม่ได้

คนๆ นั้นดูเหมือนจะรู้สึกตัวและมองแรงมาทางเขาทันที！

ซืออี้หรันถึงกับช็อก เขากัดฟันหยิบสัตว์กระดูกขาวน้อยออกมาจากแหวนเก็บสิ่งของ

สัตว์น้อยตัวนี้เป็นปีศาจที่พัฒนามาจากสัตว์อสูร เดิมทีตัวมันเองก็ตายไปแล้ว เพราะฉะนั้นก็เลยสามารถอยู่ในแหวนนี้ได้ แต่ถ้ามัน "มีชีวิต" อีกครั้ง ก็จะมีสติและจิตวิญญาณในตัวเอง

มันพิเศษขนาดนี้ เดิมทีซืออี้หรันอยากจะมอบเป็นของขวัญให้กับซู่เป่าหากเจอกันคราวหน้า

แต่ตอนนี้คงช่วยไม่ได้แล้วล่ะ

สัตว์กระดูกขาวน้อยเพิ่งจะถูกปล่อยออกมาก็วิ่งตรงดิ่งอย่างรวดเร็วไปที่ทางออกราวกับนสายฟ้าทันที！

ความเร็วขนาดนี้เกือบจะเทียบได้กับความเร็วแสงเลยทีเดียว

นอกจากนี้มันยังเก่งในเรื่องการหลบหนี และระหว่างหลบหนีมันก็ยังสามารถอำพรางตัวเองได้ ความรู้สึกนี้ค่อนข้างคล้ายกับตอนที่ชายลึกลับปรากฏตัวขึ้นเป็นครั้งแรก ราวกับให้ความรู้สึกขู่ขวัญยังไงบอกไม่ถูก

เป็นประเภทที่แบบให้ทำอะไรก็ไม่เก่ง แต่ถ้าเป็นเรื่องหลบหนีละก็ที่หนึ่งเลยล่ะ

ในพริบตาเดียวชายที่อยู่บนคทาก็ปรากฏตัวขึ้นไม่ไกลจากที่ซืออี้หรันอยู่ แต่ความสามารถในการวิ่งหนีสุดชีวิตของสัตว์น้อยอาจทําให้เขาเข้าใจผิด ท่ามกลางแสงประทัดเขามองไม่เห็นซืออี้หรันเลยด้วยซ้ำ แต่กลับไล่ตามสัตว์น้อยที่ซ่อนอยู่ด้วยแววตาฆ่าได้ฆ่า

นึกว่าจะช้าแต่กลับเร็ว

ซืออี้หรันใช้ยันต์ทะยานที่มีอยู่เพียงอันเดียวของตัวเอง และลอยอยู่เหนือคทาทันทีโดยไม่ชักช้าเลยแม้แต่น้อย แค่เอื้อมมือก็กำหัวใจมาไว้ในมือของตัวเองได้！

ความรู้สึกแบบนี้ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ มีความมหัศจรรย์ก็แฝงไปด้วยความแปลกประหลาด เขากําหัวใจของตัวเองไว้

วินาทีต่อมา หัวใจในมือกลับหายไปซะงั้น กลายเป็นแสงระยิบระยับนับล้านดวงและหายไปคามือเขา

คทายักษ์ก็หายไปเช่นกัน จู่ๆ ขนาดของมันก็เล็กลงเท่าง้าวชิงหลง เมื่ออ้ามือดูโดยไม่รู้ตัวก็เห็นคทานั้นปรากฏในมือของตัวเอง！

ซืออี้หรันยังไม่ทันจะได้ตะลึงเลยก็เห็นคนๆ นั้นกำลังกลับมาแล้ว

ซืออี้หรันไม่กล้ามองด้วยซ้ำ รีบแข่งกับเวลาแล้ววิ่งหนีทันที

ถึงเขาจะเพิ่งรู้ว่าตัวเองคือจักรพรรดิชิงหัวกลับชาติมาเกิด

แต่เขาก็รู้ดีว่าความสามารถของเขาในตอนนี้เทียบไม่ได้กับชายลึกลับตรงหน้าเลยด้วยซ้ำ！

“อ้าก！ โจร！” แววตาฆ่าได้ฆ่าของคนๆ นั้นตบเข้าที่หลังของซืออี้หรัน！

ซืออี้หรันหนีไปราวกับว่าวที่เชือกขาดและกําลังจะตกลงไปที่หลุมฝังศพเหล่านั้นในยมโลก

เสียงดังเพียะ เขาถึงกับเลือดพุ่งออกจากปาก ชาไปหมดทั้งตัว

แต่เขาไม่กล้าหยุด

เขากลั้นใจวิ่งหนีต่อ…

“เจ้าเป็นใครกันแน่？”

พอเห็นว่าเด็กธรรมดาๆ คนนี้ที่โดนฝ่ามือของเขาไปตั้งสองรอบแล้วยังไม่ตาย ชายลึกลับก็แอบประหลาดใจเล็กน้อยและระมัดระวังมากขึ้น

เขารีบมองไปที่ข้อมือของซืออี้หรันทันที แต่ข้อมือนี้ก็ไม่ได้ให้คําตอบที่เขาต้องการ

ชายลึกลับนึกว่าคนที่สามารถเอาหัวใจและคทาของจักรพรรดิชิงหัวไปได้บางทีอาจจะเป็นจักรพรรดิชิงหัวกลับชาติมาเกิดก็ได้

แต่พอโดนฝ่ามือของเขาติดต่อกันแบบนี้ เด็กที่อยู่ตรงหน้าก็ได้รับการกระตุ้นศักยภาพในตัวแล้ว แต่เขากลับไม่เห็นสัญลักษณ์ที่อยู่บนข้อมือของเขา

ดูท่าทางเด็กคนนี้คงไม่ใช่จักรพรรดิชิงหัวกลับชาติมาเกิดจริงๆ ละมั้ง…？

คงเป็นแค่คนธรรมดาที่มีโชคละมั้ง？

สายตาของชายลึกลับเต็มไปด้วยความาสงสัย

แต่จะว่าไปแล้วจะสงสัยก็ดี ไม่สงสับก็ได้ เผื่อไว้ก่อนดีกว่า เพราะเขาได้ตัดสินใจแล้ว

วันนี้เด็กคนนี้จะต้องตาย

ถึงแม้ในสายตาของเขาซืออี้หรันจะดูอ่อนแอ แต่ชายลึกลับคนนี้ก็ไม่ได้ผยองมาก จู่ๆ ก็มีกะโหลกสีดำปรากฏขึ้นบนฝ่ามือเขา พลังสังหารทั้งหมดรวมอยู่ที่ฝ่ามือของเขา

ฝ่ามือที่เต็มไปด้วยพลังสังหารนี้กำลังจะพุ่งไปที่ซืออี้หรันอย่างไม่สงวนท่าที…