ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1198

ไฟโทสะในใจของต้วนเหม่ยซวนลุกโชน เธอเป็นคนโง่ที่ถูกหลอกใช้

ตนเองเกิดอุบัติเหตุ จนต้องไปที่ตำหนักพญายม ก็เพื่อช่วยจิ่งซิ่วทั้งนั้น…

นอกจากจิ่งซิ่วจะไม่รู้สึกซาบซึ้ง และไม่ไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาลแล้ว

ยังจะมาสั่งใช้เธออย่างยะโสและมั่นอกมั่นใจแบบนี้อีก อีกทั้งยังพูดประโยคการทำกับข้าวถือเป็นงานหนักอะไรกัน หลังเธอบอกว่าเธอทำงานหนักไม่ได้

ต้วนเหม่ยซวนกดถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป กดเส้นบะหมี่ที่มีราขึ้นไปบนใบหน้าของจิ่งซิ่วทีแล้วทีเล่า

บะหมี่นี้ไม่รู้ว่าทิ้งไว้นานขนาดไหน ไม่ใช่แค่มีขนขึ้น แถมด้านในยังมีหนอนอีก

เมื่อตอนเธอไม่อยู่ กระทั่งถ้วยบะหมี่ที่กินหมดจิ่งซิ่วก็ไม่แม้แต่ที่จะทิ้งเลยจริงๆ

หนำซ้ำยังหวังจะให้เธอมาเก็บกวาดปัดถูอีก!

ต้วนเหม่ยซวนโกรธจนบดขยี้เส้นบะหมี่ไปมาไม่หยุด ให้มันทั่วหน้าจิ่งซิ่ว “กินๆ ๆ ๆ ”

“คิดว่าฉันเป็นแม่บ้านเธอจริงๆ หรือไง”

แม่บ้านยังต้องรับเงินเดือนเลย ฉันเทียบไม่ได้กระทั่งแม่บ้าน ฉันเป็นหมาต่างหาก

จิ่งซิ่วคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าต้วนเหม่ยซวนจะทำแบบนี้กับเธอ

พี่ชายของเธอเคยบอกไว้ว่า ต้วนเหม่ยซวนเกิดมาเพื่อดูแลเธอ เธอคิดจะสั่งใช้ยังไงก็ได้

จิ่งซิ่วที่ไม่เคยถูกต้วนเหม่ยซวนต่อต้านมาก่อน เธอเองก็ปะทุในทันที

“แหวะ…อ้วก” ในถ้วยบะหมี่ที่มีขนขึ้น มันมีหนอนชอนไช

น่าขยะแขยงเสียจนจิ่งซิ่วอ้วกออกมา และโมโหจนร้องไห้ พี่ชายฉันบอกว่าเธอเกิดมาเพื่อเป็นแม่บ้านให้ฉันอยู่แล้ว กล้าทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง”

ต้วนเหม่ยเซวีบนที่เริ่มหายโกรธเพราะกดบะหมี่ไปบนหน้าของจิ่งซิ่วได้ยินเข้า

ดีเลย

จิ่งจ้านเห็นเธอเป็นแม่บ้านของน้องสาวตั้งแต่แรกจริงๆ ด้วย

เธอกวาดมองรอบหนึ่ง สิ่งที่บนโต๊ะตั้งไว้อย่างไม่ขลาดแคลนเลยคือขยะ

ต้วนเหม่ยซวนจับของลื่นๆ ขึ้นมาอีกชิ้น ซึ่งเป็นเปลือกกล้วยและเปลือกแตงโมที่ไม่รู้ว่าทิ้งไว้นานเท่าไร วางไว้นานจนเริ่มมีแมลงเล็กๆ มาตอม พอหยิบขึ้นมาแมลงเล็กๆ ก็บินฟู่วขึ้นมาทั้งหมด

เธอโยนขยะทั้งหมดใส่หน้าของจิ่งซิ่ว

“ไปสิ บอกพี่ชายเธอสิ” ตาของต้วนเหม่ยซวนแดงก่ำ “ดูเลยว่าพ่อของฉันจะกระทืบมันไหม”

พูดจบ เธอก็เตะถังขยะจนกระเด็นออกอย่างไม่พอใจ แล้วจึงเดินไปล้างมือในห้องน้ำ มองเชื้อราสีเขียวๆ เหลืองๆ ในห้องน้ำอย่างรังเกียจ และทนอยู่ไม่ได้อีกต่อไป

ปัง

ต้วนเหม่นซวนกระแทกประตูออกไป

เรื่องที่เธอไปทำงานเป็นหมูเป็นหมาให้จิ่งซิ่วเธอไม่กล้าบอกพ่อแม่แต่นิด

ใครบ้างที่ไม่ใช่เจ้าหญิงในสายตาพ่อแม่

หากพ่อแม่รู้ว่าเมื่อก่อนเธอถูกคนอื่นสั่งใช้เป็นหมูเป็นหมา ต้องรู้สึกปวดใจขนาดไหนกัน

ต้วนเหม่ยซวนไม่ยอมให้พ่อแม่รู้เรื่องนี้ แต่หากจิ่งจ้านจะมาคิดบัญชีกับเธอจริงๆ งั้นเธอต้องบอกพ่อแม่อย่างแน่นอน

เธออยากเห็นจริงๆ ว่าจิ่งจ้านจะกล้ามาไหม คอยดูเถอะ!

**

ในใจจิ่งจ้านร้อนรนดุจไฟเผา

หรือน้องเจออันตรายอะไร ที่ขัดขืนออกมาไม่ได้

ไม่ได้ เขาต้องรีบกลับไป

น้องกำลังรอเขาอยู่

จิ่งจ้านเพิ่มความเร็ว จู่ๆ เขารู้สึกไม่ถูกต้อง จึงมองย้อนไปทีหนึ่ง

ใบหน้าหนึ่งปรากฏที่เบื้องหน้าเขาอย่างแนบสนิทโดยกะทันหัน นั่นคือใบหน้าของหว่านลี่นั่นเอง!

จิ่งจ้านตะลึง เท้าเขาลื่นทีหนี่ง จู่ๆ เขาก็ตกฟิ้วลงไปอีกหลายร้อยเมตร

“ชิท…” จิ่งจ้านสบถด่าอย่างอดไม่ได้

เขาเห็นร่องรอยที่เขาทิ้งไว้จากการขัดขืนที่เมื่อนั้นเขาตกลงมา

หมายความว่าเขาปีนอย่างลำบากลำบนมานาน แต่ทุกอย่างกลับวนกลับมาที่เดิมอีกครั้ง

จิ่งจ้านมองหว่านลี่ที่ไม่ยอมหายไป

จู่ๆ ก็รู้สึกว่าไม่ถูกต้อง

ร่างของหว่านลี่ต่างถูกล้อมรอบโดยหมอกลึกลับ เมื่อมองดูดีๆ เขาก็เจอจุดพิลึก เธอมีร่างที่ไหนกัน

ทั้งร่างของเธอเหลือเพียงแค่ใบหน้าใบเดียว

บัดนี้บนหน้าเธอไม่มีสีหน้าใดๆ ทั้งนั้น ดวงตาจดจ้องมาที่เขาตรงๆ ล่องลอยตามหมอกลึกลับที่ไร้ซึ่งจุดหมาย…

เหงื่อเย็นของจิ่งจ้านไหลลงมาในทันที