ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1223

นัยน์ตาของซ่งตี้หวังแฝงไปด้วยแววตาแปลกๆ

จักรพรรดิที่ยังไม่กลับคืนสู่สถานะเดิม... ย่อมล่อตาล่อใจมากกว่ายมบาลตัวน้อยที่ยังไม่กลับคืนสถานะเดิม

แต่จ้วนหลุนหวัง ตูซื่อหวังและผิงเติ่งหวัง ขนาดทั้งสามคนร่วมมือกันลับๆ ก็ทำอะไรจักรพรรดิเฟิงตูไม่ได้ แม้แต่ตำแหน่งของยมบาลตัวน้อยก็ไม่สั่นคลอนเลยสักนิด

แม้เขาจะโน้มน้าวอู่กวงหวังให้ร่วมมือกันฆ่ามู่กุยฝานได้...

แต่พวกเขาสองคนเป็นเพียงยมบาลระดับกลาง

ส่วนซู่เป่าเป็นพญายมโดยสมบูรณ์ จี้ฉางเป็นยมทูตระดับปลาย ผีขุนศึกเป็นยมทูตระดับต้น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าซู่เป่ามีพญาผีอยู่ในมือมาก่อนแล้ว ขนาดผีขุนศึกยังเลื่อนขั้นเป็นยมทูตระดับต้นแล้ว แล้วพญาผีล่ะ

สู้ไม่ได้... สู้ไม่ได้เลย

ซ่งตี้หวังชั่งใจได้อย่างรวดเร็ว ในเมื่อสู้ไม่ได้ก็เข้าร่วมสิ เมื่อก่อนไม่ค่อยอยากจะเลียแข้งเลียขาเท่าไหร่ อย่างไรเสีย ถึงจะเก่งกาจมากเพียงใดก็เป็นแค่สตรีคนหนึ่ง

เลียแข้งเลียขาสตรีน่าอายจะตาย ยังเป็นบุรุษอยู่หรือ

แต่ในเมื่อมีจักรพรรดิเฟิงตูก็แตกต่างออกไป

“ตูซื่อหวัง เจ้าไม่ได้โอหัง แต่โง่เขลา” ซ่งตี้หวังเป็นคนแรกที่แสดงจุดยืน “เจ้าบังอาจไม่เคารพจักรพรรดิเฟิงตู สมควรตายเสียจริง”

อู่กวงหวังรีบไหลไปตามน้ำ พูดด้วยสีหน้าแค้นเคืองว่า “ฆ่า ส่งไปทรมานในนรกทั้งสิบแปดขุม จากนั้นค่อยทำลายเขาให้สิ้นซาก ช่างโอหังยโสยิ่งนัก กล้าดีลอบฆ่าจักรพรรดิขณะผจญด่านเคราะห์ จิตใจช่างเลวทรามต่ำช้ายิ่งนัก”

ฉู่เจียงหวัง “...”

เจ้าพูดคำพูดของข้าไปจนหมดแล้ว แล้วข้าจะพูดอะไรล่ะ

ตูซื่อหวังกัดฟันกรอด แม้เขาจะรู้ดีว่าไม่อาจเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์ได้ แต่ยังคงแสดงสีหน้าเหี้ยมโหดและหัวเราะเยาะ

เปี้ยนเฉิงหวังพูดเสริมด้วยรอยยิ้มจางๆ ว่า “ตูซื่อหวัง เจ้ารู้สึกไม่พอใจใช่หรือไม่ แม้ตัวตายก็ไม่อยากให้เหยียนหลัวตัวน้อยอยู่ดีมีสุข”

“สิ่งที่เจ้าพูดมาเมื่อครู่ คงคิดอยากจะให้พวกข้าสี่ยมบาลรวมหัวกันและคิดว่าพวกข้าคงกล้าคิดร้ายต่อจักรพรรดิเฟิงตูเป็นแน่”

“แต่เจ้าคิดผิดแล้ว ข้าและฉู่เจียงหวังไม่มีวันแปรพักตร์เป็นอันขาด”

ทันใดนั้น ตูซื่อหวังพลันมีสีหน้าซีดเผือดในทันที

ใช่แล้ว หากเป็นเช่นนี้ แม้แต่ซ่งตี้หวังและอู่กวงหวัง... หรือรวมกับฉินก่วงหวังอีกคนก็ไม่อาจสู้กับฝ่ายของซู่เป่าในตอนนี้ได้

ท้ายที่สุดย่อมหนีไม่พ้น ซ่งตี้หวังและอู่กวงหวังจึงเลือกสวามิภักดิ์ต่อซู่เป่าโดยไม่ลังเล ถึงแม้จะเคยไม่อยากสวามิภักดิ์ก็ตาม แต่ตอนนี้คงจะสวามิภักดิ์สุดใจ

เขาไม่เพียงแต่ไม่สามารถสร้างปัญหาให้ซู่เป่าได้ แต่กลับกลายเป็นช่วยเธอทางอ้อม...

ตูซื่อหวังไม่พอใจอย่างมาก มีสิทธิ์อะไร มีสิทธิ์อะไร!

ต่างก็เป็นยมบาลเหมือนกัน เหตุใดเขาจึงกลายเป็นนักโทษ

“อ้า! ข้าไม่ยอม”

ตูซื่อหวังร้องตะโกนด้วยความโกรธแค้น ช่างสมกับที่เป็นอ๋องผู้วู่วามที่สุดจริงๆ

ทันใดนั้น เขาก็ลุกขึ้นยืนอย่างฉับไวพร้อมกับพุ่งเข้าหาซู่เป่า

นี่ถึงขั้นยอมเอาชีวิตตัวเองเข้าแลก เขาเปรียบตัวเองเสมือนระเบิดมนุษย์และเค้นพลังหยินทั้งหมดที่เหลืออยู่ในกายออกมา เตรียมพลีชีพตัวเอง

“ซู่เป่า!” เปี้ยนเฉิงหวังตะโกนร้องด้วยความตกใจพร้อมพุ่งเข้าไปโดยไม่คิดชีวิต

ฉู่เจียงหวังก็ตกใจและพุ่งเข้าไปเช่นกัน “เหยียนหลัวหวัง ระวัง”

ซ่งตี้หวังที่ตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะเลียแข้งเลียขาก็ย่อมไม่ลังเลอีกต่อไป เหล่ายมบาลทั้งสี่ต่างพุ่งเข้าใส่ตูซื่อหวังในทันใด...